Ακανές Σερρών …

… Πείτε ναι στον ακανέ.
Κάποτε το λουκούμι δεν έλειπε από κανένα ελληνικό σπίτι. Σε εποχές δύσκολες και πικρές γλύκαινε μικρούς και μεγάλους, συνόδευε τον καφέ κι αποτελούσε μόνιμο στόχο επίθεσης των πιτσιρικάδων που λεηλατούσαν κρυφά τα ντουλάπια.
Ακόμη κι αυτό το φτωχικό γλυκό όμως, υπήρξαν εποχές που δεν ήταν προσιτό σε όλους. Ουρά έκαναν στα χωριά μετά το τέλος της λειτουργίας στην εκκλησία που γιόρταζε για να πάρουν το λουκούμι που γενναιόδωρα κερνούσε ο άγιος στη γιορτή του.

Κι έπειτα η Ελλάδα άλλαξε κι έγινε Ευρωπαία. Έμαθε τις τούρτες και τα κρουασάν, τις πάστες και τα κορνέ και το λουκούμι παραήταν ταπεινό για τον εξευρωπαϊσμένο ουρανίσκο της. 

Κι ας είχε ξετρελάνει την Ευρώπη όταν στις αρχές του 18ου αιώνα ένας Άγγλος τουρίστας αγόρασε από την Κωνσταντινούπολη λουκούμια του Χατζή Μπεκίρ και τα μετέφερε στην Ευρώπη.
Κι ας έγινε, με το όνομα turkish delight πια, το αγαπημένο γλύκισμα του Ναπολέοντα, του Τσώρτσιλ και του Πικάσσο, ο οποίος δεν άφηνε μέρα να περάσει χωρίς να φάει ένα κυβιστικό  λουκούμι.

 

Έμεινε η έκφραση τον βλέπει σαν ξερολούκουμο για να θυμίζει πόσο ξεχωριστό και περιζήτητο ήταν κάποτε.
Τα τελευταία χρόνια, με τη στροφή προς την παραδοσιακή κουζίνα και διατροφή, το λουκούμι επιστρέφει στο προσκήνιο. Διατροφολόγοι το συνιστούν, δημιουργικοί ζαχαροπλάστες το εντάσσουν στις συνταγές τους κι οι ιστοσελίδες το φιλοξενούν όλο και πιο συχνά.
Και όπως σε κάθε τι, υπάρχει και στα λουκούμια κάποιο που ξεχωρίζει. Διάσημα τα συριανά, περιζήτητα τα σουτζούκ λουκούμ αλλά η ελίτ των λουκουμιών, η ναυαρχίδα του στόλου, πιστεύω πως είναι ο σερραϊκός ακανές. Και ειδικότερα, ο ακανές Ρούμπου.

Ιδρυτής του εργαστηρίου ο Αριστείδης Ρούμπος ο οποίος, αφού από μικρός δούλεψε κοντά σε έμπειρους Τούρκους μαστόρους, άνοιξε το 1927 το δικό του μαγαζί, το οποίο σήμερα βρίσκεται στα χέρια της τρίτης γενιάς της οικογένειας.

 

Η αρχική ονομασία του ακανέ ήταν (Χ)ακανές χαλβά, που σημαίνει ο χαλβάς του πρίγκηπα’ Σήμερα είναι γνωστός και ως Ακανές Λαϊλιά, από το ομώνυμο βουνό όπου παρασκεύαζαν το καλοκαίρι τον ακανέ με το ιδιαίτερο νερό του βουνού και το κατσικίσιο βούτυρο της περιοχής, που χαρίζει στον ακανέ το εξαιρετικό του άρωμα.

Με δεκάδες βραβεία στο ιστορικό του, αυτός ο ξεχωριστός ακανές πωλείται σ’ ένα τόσο δα μαγαζάκι, στην πλατεία Ελευθερίας στις Σέρρες.

 

Μην αρκεστείτε σε μικροποσότητες και μην αρχίσετε να κερνάτε γνωστούς και φίλους –πριν το καλοκαταλάβετε θα έχει μείνει για σας μόνο η άχνη στον πάτο του κουτιού. Κι οι ακανέδες Ρούμπου είναι δυσεύρετοι αν δεν είστε Σερραίοι  …

.