Νιόκι με σπανάκι στο φούρνο …

… Ο Θεός κάνει τις τροφές κι ο διάβολος το μαγείρεμα, λέει μια ιρλανδική παροιμία. Παρότι μου αρέσει πολύ το μαγείρεμα, πρακτική  ουδόλως σατανική, οφείλω να αναγνωρίσω ότι κάποιες εύκολες και γρήγορες συνταγές είναι πάντα καλοδεχούμενες ...

Νιόκι με σπανάκι στο φούρνο

υλικά:
500 γρ. σπανάκι χοντροκομμένο
1 συσκευασία νιόκι πατάτας    
3 φρέσκα κρεμμυδάκια
λίγο ανθότυρο ή φέτα

Σωτάρουμε τα κρεμμυδάκια και προσθέτουμε το σπανάκι. 

Μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσει και αλατοπιπερώνουμε.

Βράζουμε τα νιόκι σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας (χρειάζονται 2΄-3΄ βράσιμο, μέχρι να ανέβουν στην επιφάνεια του νερού). 

Τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα και τα ανακατεύουμε προσεκτικά με το σπανάκι.

Βάζουμε το φαγητό σε πυρέξ, ρίχνουμε λίγο από το νερό που έβρασαν τα νιόκι και τρίβουμε το ανθότυρο ή τη φέτα από πάνω.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 15΄- 20΄.

.

‘Σαν μπισκότα’ με φυστίκι και σταφίδες …

…  Από τους πιο διάσημους σύγχρονους σεφ, άμεσος, ευφάνταστος, νευρικός, ακαταπόνητος και ... ανθηρόστομος. Δε σηκώνει πολλά-πολλά κι έχει για ψωμοτύρι την “f-word” η οποία τιτλοφόρησε μια από τις εκπομπές του.

O Gordon Ramsey δε θέλει αντιρρήσεις, γι’ αυτό και το ‘yes, chef’ είναι αυτό που θέλει να ακούει. Δική του συνταγή αυτή που ακολουθεί για ‘μπισκότα’ με ζύμη σφολιάτας …

‘Σαν μπισκότα’ με φυστίκι και σταφίδες

  
υλικά:
1 μπωλ φυστίκια Αιγίνης χοντροκομμένα
λίγες ξανθές σταφίδες κομμένες
3 κουταλιές σούπας μέλι
2 κουταλιές ζάχαρη
1 κουταλιά κανέλλα
λίγο λυωμένο βούτυρο
ζάχαρη άχνη

1 φύλλο σφολιάτας

Αναμειγνύουμε τα φυστίκια με τις σταφίδες. 

Πασπαλίζουμε ένα αντικολλτικό με ζάχαρη άχνη και απλώνουμε το φύλλο σφολιάτας. 

Βουτυρώνουμε και ρίχνουμε την κανέλλα. 

Σκορπίζουμε ομοιόμορφα τα φυστίκια με τις σταφίδες και περιχύνουμε με το μέλι. 

Πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και ρίχνουμε λίγη κανέλλα ακόμη.

 

Με τη βοήθεια του χαρτιού τυλίγουμε ρολό, κλείνουμε τις άκρες και αφήνουμε στο ψυγείο για 5΄-10΄. 

Κόβουμε ισομεγέθεις ροδέλες.

Τοποθετούμε τις ροδέλες σε αντικολλητικό ταψί, τις πιέζουμε λίγο με το χέρι, τις βουτυρώνουμε και πασπαλίζουμε με λίγη άχνη.

 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180-190 βαθμούς κελσίου για περίπου 10΄.

Pistachio and raisin biscuits … Done!

Τρατάρουμε.

.

 

Λαζάνια με σάλτσα κολοκυθιού ...

... Κολοκύθια με τη ρίγανη κολοκύθια στο πάτερο, κολοκύθια νερόβραστα και άλλα γλαφυρά. Γιατί τόση περιφρόνηση για τα έρμα τα κολοκύθια, ποτέ δεν κατάλαβα.

Αυτά τα δόλια είναι γεμάτα βιταμίνες, έχουν ελάχιστες θερμίδες και μαγειρεύονται με χίλιους δυο τρόπους. Τι πίτες, τι κεφτέδες, τι πέστο ωραιότατο, τι μάφινς αλμυρά, τι παπουτσάκια. Τι άλλο θέλουμε πια …

Λαζάνια με σάλτσα κολοκυθιού

 

υλικά:
500 γρ. κολοκυθάκια
4-5 φρέσκα κρεμμυδάκια
1/2 ματσάκι άνηθος ή μαϊντανός
400 ml κρέμα γάλακτος με χαμηλά λιπαρά
500 γρ. λαζάνια
ζωμός λαχανικών (προαιρετικά)
αλάτι, πιπέρι

Πλένουμε τα κολοκυθάκια και, αν είναι μικρά και τρυφερά, δεν τα αποφλοιώνουμε. Τα κόβουμε σε μικρούς κύβους. 

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και σωτάρουμε τα κρεμμυδάκια. 

Προσθέτουμε τα κολοκυθάκια, τον άνηθο ή το μαϊντανό, το ζωμό λαχανικών, αλάτι και πιπέρι και βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν. 

Τα πολτοποιούμε με το ραβδομπλέντερ.

  

Βράζουμε τα λαζάνια, 1΄-2΄ λιγότερο από το χρόνο που αναγράφεται στη συσκευασία. 

Προσθέτουμε λίγο από το νερό που έβρασαν και την κρέμα γάλακτος στα κολοκυθάκια και αφήνουμε να πάρουν βράση.

Βγάζουμε τα λαζάνια με πηρούνα και τα προσθέτουμε στη σάλτσα.

  

Αφήνουμε 2΄-3΄ να βράσουν μέσα στη σάλτσα.

Πασπαλίζουμε κάθε μερίδα γενναιόδωρα με τριμμένο τυρί.

Σερβίρουμε.

   

. 

Κερασόπιτα …

… Strawberries, cherries και δε συμμαζεύεται. Strawberries φτιάξαμε ένα σωρό. Κέικ, τάρτα, κρουασάν, μιλφέιγ, γλυκό και μαρμελάδα. Τις φάγαμε, τις χορτάσαμε, τις ψιλοβαρεθήκαμε στο τέλος.
Ευτυχώς οι κερασιές ανθίσαν και φέτος και ήρθε επιτέλους le temps des cerises.
Η εποχή για τα λατρεμένα μου κεράσια. Παρότι τα πρώτα που βγαίνουν δεν είναι και τόσο γλυκά,  εγώ έφτιαξα κιόλας την πρώτη …

Κερασόπιτα 

υλικά:

ζύμη για τάρτα
500 γρ. κεράσια χωρίς κουκούτσια
2 κουταλιές σούπας ζάχαρη
1 κουταλιά σούπας κορν φλάουρ
λίγο γάλα για επάλειψη
λίγη ζάχαρη για πασπάλισμα

Αφαιρούμε τα κουκούτσια από τα κεράσια, είτε με το ειδικό εργαλείο είτε κόβοντάς τα στη μέση. 

 

Προσθέτουμε τη ζάχαρη και το κορν φλάουρ και ανακατεύουμε καλά. 

Φτιάχνουμε τη ζύμη και τη χωρίζουμε σε δύο κομμάτια –το ένα μεγαλύτερο από το άλλο. 

Βουτυρώνουμε ένα ταψάκι με διάμετρο 24 εκ. και απλώνουμε το μεγαλύτερο κομμάτι ζύμης, φροντίζοντας να καλύψουμε και τα πλάγια τοιχώματα του ταψιού. 

Ανοίγουμε με πλάστη το άλλο κομμάτι, που θα σκεπάσει την πίτα.

Αδειάζουμε τη γέμιση πάνω στη ζύμη και τη στρώνουμε ομοιόμορφα.

Καλύπτουμε με το φύλλο της ζύμης, ενώνοντας με προσοχή τα δύο κομμάτια γύρω-γύρω. 

Αλείφουμε με λίγο γάλα, τρυπάμε με πηρούνι και πασπαλίζουμε την επιφάνεια της κερασόπιτας με ζάχαρη.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου για 40 λεπτά περίπου.

Τρατάρουμε.

.

Αναστενάρια …

… Κάποιος γιορτάζει, πού να ξέρω. Δεν είμ' εγώ βρε παιδιά …

Δε μ’ αρέσουν οι γιορτές, το παραδέχομαι. Ούτε οι ονομαστικές, ούτε τα γενέθλια.
Αυτός ο καταιγισμός ευχών, ανεδαφικών ως επί το πλείστον – εξαιρετικά με ενοχλεί η υπερβολή στο να τα χιλιάσεις, ούτε καν ο Μαθουσάλας που είχε και το Θεό μπάρμπα δεν τα κατάφερε, τα αδιάκοπα τηλεφωνήματα, συχνά από ανθρώπους που σε θυμούνται άπαξ ετησίως, η διάθεση που οφείλει να είναι εορταστική κι ανεβασμένη –όλα αυτά μου πέφτουν πολλά για να τα διαχειριστώ.

Φέτος λοιπόν, αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό, κάτι που για χρόνια ήθελα. Να επισκεφτώ τη Μαυρολεύκη Δράμας για να δω από κοντά τα Αναστενάρια που γίνονται ανήμερα του Αγ. Κωνσταντίνου. 

Πρώτη εικόνα, η εικόνα ενός παζαριού. Πλανόδιοι με μπαλόνια, καντίνες που βγάζουν τσίκνα και καπνό, φορτηγάκια που πουλούν από τυριά μέχρι μέλι και ελιές – κάπως πιο κατανυκτικό και ήσυχο περίμενα το περιβάλλον.

Κατευθυνόμαστε προς το κονάκι: οι αναστενάρηδες φορούν στο λαιμό τους κόκκινα μαντήλια με ραμμένα τάματα και προετοιμάζονται για την τελετουργία που θ’ ακολουθήσει. Λύρες παίζουν ακατάπαυστα ένα σκοπό και δύο μεγάλα τύμπανα χτυπούν ρυθμικά.

Στις 8 η πομπή κατευθύνεται προς το χώρο της πυροβασίας. Κάνουν ένα γύρο και θυμιατίζουν τα ξύλα, που είναι στημένα σα θημωνιά. Τα ανάβουν και ξαναγυρνούν στο κονάκι.

  

Μόλις καούν τα ξύλα, τα σπάζουν με ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια σε μικρά κομμάτια και στρώνουν τα κάρβουνα  ομοιόμορφα.
Όλα είναι έτοιμα, η νύχτα έπεσε και τα πυρωμένα κάρβουνα λαμπυρίζουν στο σκοτάδι. Η πομπή εμφανίζεται.

Έχουν όλοι τα πόδια τους γυμνά και κατευθύνονται προς τα κάρβουνα με την εικόνα να προπορεύεται.

Υπάρχει μια ένταση στην ατμόσφαιρα, μια αγωνία γι’ αυτό που πρόκειται να γίνει. Για κάποιους από τους θεατές όμως υπάρχει κι ο χαβαλές, η αμφισβήτηση, η δυσπιστία κι οι εξυπνάδες.

Δε δίνω σημασία. Ξαφνικά, έτσι απλά, χωρίς καμία άλλη προετοιμασία ο πρώτος αναστενάρης πατά στα κάρβουνα. Δε βιάζεται, δεν προσπαθεί να τα αποφύγει, δεν αλλάζει το βηματισμό του. Συνεχίζει το ρυθμικό χορό του πάνω στα καυτά κάρβουνα.

Ακολουθούν και οι υπόλοιποι, άνθρωποι διαφόρων ηλικιών. Άλλοι διασχίζουν τρέχοντας τα κάρβουνα, άλλοι χορεύουν κυκλικά και κάποιος πατά στα κάρβουνα χωρίς να χορεύει –μόνο περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του. 

 

Έχουμε μείνει άφωνοι. Δε σκεφτόμαστε, δεν αναρωτιόμαστε, δεν προσπαθούμε να καταλάβουμε. Μας φτάνει να βλέπουμε, να ακούμε και να νιώθουμε.
Σε λίγα λεπτά τα πόδια των αναστενάρηδων έχουν σβήσει και τα τελευταία κάρβουνα. Σχηματίζουν έναν κύκλο γύρω από τα σβησμένα κάρβουνα και χορεύουν, κρατώντας πάντα μπροστά την εικόνα.

Κι έπειτα φεύγουν, έτσι όπως ήρθαν. Σε μια πειθαρχημένη πομπή, με τις λύρες να συνεχίζουν το μονότονο ρυθμό τους και τα τύμπανα να χτυπούν δυνατά –σχεδόν άγρια.

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί αόρατος θίασος να περνά …Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου …

.

 

Πομακοχώρια - Καβουρμάς με πλιγούρι …

… Πέρασα Νικηφόρο, πέρασα Αδριανή, τράβηξα για Σταυρούπολη, Ροδόπη ακριανή.
Προορισμός τα Πομακοχώρια της Ξάνθης. Μια περιοχή τόσο ιδιαίτερη, που δύσκολα μπορεί κάποιος να περιγράψει. 
Από τον Εχίνο ξεκινήσαμε, Πομακοχώρι από τα πιο γνωστά και χαρακτηριστικά, χτισμένο αμφιθεατρικά σε πλαγιά.

Οι άνθρωποι, παρότι συγκρατημένοι απέναντι στον ξένο, ευγενικοί  –θα μας καλημερίσουν και θα ενδιαφερθούν για το πώς βρεθήκαμε στα μέρη τους. Αφήνουμε το αυτοκίνητο στην είσοδο του χωριού και τριγυρνάμε στα ανηφορικά στενοσόκακα.

Χωριά και χωριουδάκια ξεφυτρώνουν σε κάθε σημείο της διαδρομής. Περνάμε από τη Μύκη, όπου οι γυναίκες φορούν ακόμη την παραδοσιακή φορεσιά με το άσπρο μαντήλι και την κοκκινόμαυρη ποδιά – κλεφτές ματιές κι ούτε λόγος για φωτογραφίες

Όμορφη κι ολοζώντανη η Πάχνη, αν και χάνεσαι στα δαιδαλώδη δρομάκια της, που μετά βίας χωρούν ένα αυτοκίνητο.
Σ’ όλη τη διαδρομή ξεχωρίζουν οι δεκάδες βρύσες –αναθήματα στη μνήμη μουσουλμάνων, παρόμοια με τα χριστιανικά εικονίσματα που βρίσκονται σε όλους τους δρόμους.

 

Τραβάμε για την Κοτύλη για να επισκεφθούμε το συνεταιρισμό γυναικών του χωριού. Είχαμε δει εξαιρετικά δείγματα της δουλειάς τους στο περίπτερο που έχουν κάθε χρόνο στις γιορτές του Νέστου και θέλαμε οπωσδήποτε να τις συναντήσουμε. 

Όμορφο χωριό η Κοτύλη, αλλά κλειστό. Το άγνωστο αυτοκίνητο τραβάει αμέσως την προσοχή και τα επιφυλακτικά βλέμματα. Κουρτινάκια τραβιούνται με τρόπο και οι άντρες από τα καφενεία μας ακολουθούν με τα μάτια.
Μεγάλο το τόλμημα των γυναικών του χωριού και όχι εύκολο. Αν βρεθείτε στα μέρη τους, αξίζουν και με το παραπάνω μια επίσκεψή σας. Θα αγοράσετε χειροποίητα εργόχειρα που δύσκολα βρίσκονται στις μέρες μας, σπιτικά γλυκά και μαρμελάδες, αλλά –πάνω απ’ όλα θα στηρίξετε και θα ενθαρρύνετε μια αξιέπαινη πρωτοβουλία και προσπάθεια.

Διαλέξαμε χειροποίητα τερλίκια για μικρούς και μεγάλους …

… πολύχρωμες μαντίλες με περίτεχνα τελειώματα …

… γλυκά κουταλιού κλασσικά όπως το σύκο ή το πορτοκάλι, και πιο ιδιαίτερα όπως το κάστανο, το λεμόνι, το μελιτζανάκι ή η κολοκύθα.
Και άφθονες μαρμελάδες.

Κι όταν πεινάσετε, αν είστε φίλοι του κρέατος, θα βρεθείτε στον παράδεισο:
ντόπια κρέατα, λουκάνικα και καβουρμάδες, λιπάκι που στάζει τσιτσιρίζοντας στα κάρβουνα αφήνοντας κολασμένες μυρωδιές και φυσικά ο κλασσικός ξακουστός τζιγεροσαρμάς της περιοχής.

Έναν αέρα της περιοχής φέρνει πάντα μαζί του ο καβουρμάς, που δε λείπει απ’ το ψυγείο ή την κατάψυξή μας.
Ιδίως όταν είναι μαγειρεμένος με τρόπο που ανακαλεί μυρωδιές και γεύσεις πανηγυρίσιες …

Καβουρμάς με πλιγούρι

     

υλικά:
300 γρ. καβουρμάς
1 κρεμμύδι
2 ντομάτες περασμένες στο χοντρό τρίφτη
μαϊντανός
1 δαφνόφυλλο
λίγο άσπρο κρασί    

1,5 κούπα πλιγούρι
3-4 κούπες ζεστό νερό ή ζωμός

Ζεσταίνουμε λίγο λάδι σ’ ένα βαθύ τηγάνι και σωτάρουμε το κρεμμύδι.

 Προσθέτουμε τον καβουρμά, τον οποίο έχουμε ανοίξει με πηρούνι. 

Ανακατεύουμε, σβήνουμε με το κρασί και ρίχνουμε τις ντομάτες, το μαϊντανό ψιλοκομμένο, το δαφνόφυλλο και –αν θέλουμε- αλατοπίπερο. 

Μαγειρεύουμε για 5΄και αδειάζουμε τον καβουρμά με τη σάλτσα του σ’ ένα ταψάκι 20 εκ. 

Καπακώνουμε με ένα μεγαλύτερο ταψί και αναποδογυρίζουμε δημιουργώντας μια μικρή αυτοσχέδια γάστρα.

Ρίχνουμε στο κενό γύρω από το μικρό ταψάκι 1,5 φλυτζάνι πλιγούρι και το διπλάσιο νερό ή ζωμό. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για  25΄ περίπου προσθέτοντας, αν χρειαστεί λίγο ακόμη νερό.

 

Αφαιρούμε το μικρό ταψάκι με προσοχή. 

Σερβίρουμε με το ταψί καθώς η εικόνα του φαγητού είναι εντυπωσιακή με τον καβουρμά στο κέντρο και το πλιγούρι γύρω-γύρω.

   

.