Παιχνιδοπιάτα …

… Τα γιαπωνεζάκια παίρνουν στο σχολείο το bento ένα σκεύος που περιέχει φαγητό, σαλάτα και το απαραίτητο ή αναπόφευκτο ρύζι.
Εμείς στο Ζάππειο, γιατί μόνο εκεί έζησα την εξωπραγματική για την Eλλάδα του ’70 εμπειρία του σχολείου με τραπεζαρία και της μεταφοράς του σιτηρεσίου απ’ το σπίτι, παίρναμε μαζί μας το σεφερτάσι. Ένα στρογγυλό ανοξείδωτο σκεύος με το φαγητό μας, που έμπαινε απευθείας στο φούρνο για ζέσταμα από τις τραπεζοκόμους.

Η μάνα η Τούρκα κι η μάνα η Γκρέκα έβαζαν το φαΐ στο σεφερτάσι, το σεφερτάσι σ’ ένα καρώ καλαθάκι και ξεπροβόδιζαν τα βλαστάρια τους. Και κάτι παρόμοιο υποθέτω ότι κάνουν ακόμη.
Η μάνα η Γιαπωνέζα όμως βρίσκεται έτη φωτός μπροστά. Και το bento είναι κάθε μέρα και μια νέα πρόκληση, ένα εφήμερο έργο τέχνης και πεδίο ανταγωνισμού με τις άλλες μάνες. Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα φέρει μπροστά στα αθώα παιδικά μας μάτια χιλιάδες εικόνες και στο αθώο μας μυαλό το ερώτημα αν όλες οι γιαπωνέζικες βίδες είναι στη θέση τους.
Η κόρη μου πάντως, που έχει αδυναμία σε κάθε τι γιαπωνέζικο, αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις της σε ό,τι είχαν τα πιάτα μας …

 

Παιχνιδοπιάτα