Κουμπίρ …

… Υγρασία που περονιάζει, τρυπάει το δέρμα και φτάνει μέχρι το κόκκαλο. Μαζί με την πυκνή ομίχλη που σκεπάζει το λεκανοπέδιο και σ’ εμποδίζει να δεις αυτόν που περπατάει δίπλα σου, είναι τα δύο χαρακτηριστικά που έκαναν την περιοχή διάσημη  και τους κατοίκους να πρωταγωνιστούν στα ουδόλως πρωτότυπα ρεπορτάζ των καναλιών, κάθε φορά που ο υδράργυρος κατρακυλάει σε πολικές θερμοκρασίες. 

Πώς ζει εδώ ο κόσμος, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω. Θα μου πεις, αυτός είν’ ο τόπος τους, τι  να κάνουν; Το καταλαβαίνω, δεν παύω να απορώ όμως,  όπως απορώ και μ’ εκείνους που επιμένουν να ξαναφτιάχνουν τα σπίτια τους στην ίδια περιοχή που τα σήκωσε ο θηλυκός τυφώνας περιμένοντας να τα σηκώσει κι ο επόμενος. 

Πολλά αξιοθέατα δεν έχει η περιοχή, μια βόλτα στα δρομάκια είναι υπεραρκετή για να τρυπώσουμε ξανά στο αυτοκίνητο με το καλοριφέρ στο φουλ κι ένα τσουβάλι απ’ τις ξακουστές πατάτες της στο πορτ-παγκάζ ...

Κουμπίρ 

  

υλικά: 

4-5 μεγάλες πατάτες 

βούτυρο ή μαργαρίνη 

Για τη γέμιση:
φέτα, ελιές, μπέικον, τσένταρ, μυζήθρα,

καλαμπόκι, πιπεριά, μανιτάρια,
αγγουράκια τουρσί, καρότο, φρέσκα κρεμμυδάκια, 

ντομάτα, αρακάς, τόνος

Πλένουμε πολύ καλά τις πατάτες τρίβοντάς τες με βουρτσάκι. 

Τις τρυπάμε πολλές φορές με πηρούνι και τις ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 50΄ περίπου. 

Κατά τη διάρκεια του ψησίματος τις γυρίζουμε και αν χρειαστεί τις ξανατρυπάμε. 

Τις ψήνουμε χωρίς να τις τυλίξουμε με αλουμινόχαρτο, που είναι η συνήθης πρακτική, γιατί έτσι αποφεύγουμε τη γεύση  της πατάτας στον ατμό. 

Χαράζουμε κατά μήκος την επιφάνεια της πατάτας με μαχαίρι και αφαιρούμε τη φλούδα μόνο στο πάνω μέρος και όχι στα πλάγια.

    

Μ’ ένα πηρούνι αρχίζουμε να δουλεύουμε προσεκτικά τη σάρκα της πατάτας. 

Ταυτόχρονα αλατοπιπερώνουμε και ενσωματώνουμε και λίγο βούτυρο ή μαργαρίνη. 

Χαράζουμε και σκάβουμε λίγο-λίγο το εσωτερικό της πατάτας, σπρώχνοντάς το σταδιακά προς τα τοιχώματα και δημιουργώντας έναν κενό χώρο που θα γεμίσουμε.

   

Γεμίζουμε την πατάτα με ό,τι μας αρέσει και πασπαλίζουμε με λίγο τυρί.

    

Μπορούμε να φάμε το κουμπίρ απευθείας ή να το βάλουμε ξανά στο φούρνο ή στο γκριλ, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και να λυώσει το τυρί.