Όταν ήμουν …όχι δάσκαλος – αυτός ήταν ο Κονδυλάκης - όταν ήμουν έγκυος λοιπόν, δε ζητούσα όλα αυτά τα παράξενα που, εκ της θέσεώς μου και σύμφωνα με την παράδοση, όφειλα να ζητήσω.
Τουτέστιν δεν έστελνα τον άντρα μου χαράματα να βρει κοντοσούβλι, δε γύρευα ξυλάγγουρο το μεσοχείμωνο σαν τη γριά της παροιμίας, δε χτύπαγα τις πόρτες των γειτόνων μόλις μου μύριζε το φαγητό τους, δεν έγερνα ημιλιπόθυμη μόλις τρύπωναν απ’ το παράθυρο τα αρώματα απ’ τον κοντινό φούρνο και γενικά άφησα να χαθεί ανεκμετάλλευτη η μοναδική μου ευκαιρία να τρέξω λίγο τους οικείους με μικρά, χαριτωμένα (;) καψωνάκια.
Θεωρώ ότι όλη αυτή η ιστορία έχει τις ρίζες και την εξήγησή της στην ανάγκη που ένιωθαν παλιά οι γυναίκες – στην πλειοψηφία τους ταλαιπωρημένες, κουρασμένες και συχνά στο περιθώριο – να γίνουν για λίγο, με την ευκαιρία της εγκυμοσύνης και υπό το φόβο να χάσουν το παιδί, από κομπάρσες πρωταγωνίστριες, από δούλες κυρές, από γκαρσόνια πελάτες. Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί, αλλά όλα αυτά έμειναν κι ακόμα τηρούνται από πολλούς, ίσως από πρόληψη, ίσως από ανάγκη ακόμη.
Τουτέστιν δεν έστελνα τον άντρα μου χαράματα να βρει κοντοσούβλι, δε γύρευα ξυλάγγουρο το μεσοχείμωνο σαν τη γριά της παροιμίας, δε χτύπαγα τις πόρτες των γειτόνων μόλις μου μύριζε το φαγητό τους, δεν έγερνα ημιλιπόθυμη μόλις τρύπωναν απ’ το παράθυρο τα αρώματα απ’ τον κοντινό φούρνο και γενικά άφησα να χαθεί ανεκμετάλλευτη η μοναδική μου ευκαιρία να τρέξω λίγο τους οικείους με μικρά, χαριτωμένα (;) καψωνάκια.
Θεωρώ ότι όλη αυτή η ιστορία έχει τις ρίζες και την εξήγησή της στην ανάγκη που ένιωθαν παλιά οι γυναίκες – στην πλειοψηφία τους ταλαιπωρημένες, κουρασμένες και συχνά στο περιθώριο – να γίνουν για λίγο, με την ευκαιρία της εγκυμοσύνης και υπό το φόβο να χάσουν το παιδί, από κομπάρσες πρωταγωνίστριες, από δούλες κυρές, από γκαρσόνια πελάτες. Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί, αλλά όλα αυτά έμειναν κι ακόμα τηρούνται από πολλούς, ίσως από πρόληψη, ίσως από ανάγκη ακόμη.
Εγώ πάντα μου τα κορόιδευα, κι όμως …
Υπήρξε μια φορά, μόνο μια φορά – σαν το Μακεδόνα- που θέλησα κάτι. Ένιωσα την έντονη και ακατανίκητη ανάγκη να πιω βυσσινάδα. Σιγά το δύσκολο θα μου πεις. Δεν κουβαλάω τα χρόνια του Μαθουσάλα αλλά πριν από όχι πάρα πολλά χρόνια, δεν υπήρχε η σημερινή αφθονία προϊόντων. Κι έτσι τη λύση έδωσε η κλασική συμπυκνωμένη βυσσινάδα – ήπια δυο γουλιές και μου πέρασε ο καημός.
Μου έμεινε όμως η βυσσινολατρεία, την οποία φαίνεται ότι κληροδότησα και στην κόρη μου. Η βυσσινάδα Έψα έχει μόνιμη και περίοπτη θέση στα ράφια μας, το ίδιο και η κονσέρβα Kyknos με τα βύσσινα. Είτε για μπλακ φόρεστ είτε για μια …
Υπήρξε μια φορά, μόνο μια φορά – σαν το Μακεδόνα- που θέλησα κάτι. Ένιωσα την έντονη και ακατανίκητη ανάγκη να πιω βυσσινάδα. Σιγά το δύσκολο θα μου πεις. Δεν κουβαλάω τα χρόνια του Μαθουσάλα αλλά πριν από όχι πάρα πολλά χρόνια, δεν υπήρχε η σημερινή αφθονία προϊόντων. Κι έτσι τη λύση έδωσε η κλασική συμπυκνωμένη βυσσινάδα – ήπια δυο γουλιές και μου πέρασε ο καημός.
Μου έμεινε όμως η βυσσινολατρεία, την οποία φαίνεται ότι κληροδότησα και στην κόρη μου. Η βυσσινάδα Έψα έχει μόνιμη και περίοπτη θέση στα ράφια μας, το ίδιο και η κονσέρβα Kyknos με τα βύσσινα. Είτε για μπλακ φόρεστ είτε για μια …
Τάρτα με βύσσινα
υλικά:
Για τη ζύμη:
125 γρ. μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου
350 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3/4 κούπας ζάχαρη άχνη
1/2 κούπα ηλιέλαιο
1/2 κεσεδάκι γιαούρτι
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
350 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3/4 κούπας ζάχαρη άχνη
1/2 κούπα ηλιέλαιο
1/2 κεσεδάκι γιαούρτι
1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
Για τη γέμιση:
540 γρ. βύσσινα σε σιρόπι ( 350 γρ.στραγγισμένα)
3 κουταλιές ζάχαρη
2 κουταλιές νισεστές (άμυλο καλαμποκιού)
1 βανίλια
3 κουταλιές ζάχαρη
2 κουταλιές νισεστές (άμυλο καλαμποκιού)
1 βανίλια
Φτιάχνουμε τη ζύμη αναμειγνύοντας τα υλικά και ζυμώνοντας απαλά (εναλλακτικά, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έτοιμη ζύμη για τάρτα ή ζύμη κουρού).
Στρώνουμε τη ζύμη σε ταρτιέρα, την τρυπάμε παντού με πηρούνι, απλώνουμε στην επιφάνειά της μια λαδόκολλα και τη γεμίζουμε με φασόλια.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 20΄.
Αφαιρούμε τα φασόλια και τη λαδόκολλα και ψήνουμε για άλλα 20΄περίπου.
Στραγγίζουμε τα βύσσινα, κρατώντας το σιρόπι τους, και τα απλώνουμε στην επιφάνεια της τάρτας.
Βάζουμε σε κατσαρολάκι με το σιρόπι, τη ζάχαρη, το νισεστέ και τη βανίλια σε σιγανή φωτιά και ανακατεύομε καλά με τον αυγοδάρτη.
Βάζουμε σε κατσαρολάκι με το σιρόπι, τη ζάχαρη, το νισεστέ και τη βανίλια σε σιγανή φωτιά και ανακατεύομε καλά με τον αυγοδάρτη.
Μόλις η κρέμα αρχίσει να πήζει, τη βράζουμε για 1΄ ακόμη και αποσύρουμε από τη φωτιά.
Αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά και την αδειάζουμε ομοιόμορφα πάνω από τα βύσσινα.
Αφήνουμε την τάρτα στο ψυγείο.
Πριν τη σερβίρουμε, την πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη και τριμμένη σοκολάτα.
Αν θέλουμε, γαρνίρουμε με αμύγδαλο φιλέ και σιρόπι σοκολάτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου