Μπουγάτσα σπιτική με κρέμα …

… Τά ’λεγε η καημένη η Μαριανίνα αλλά κανείς δεν έδινε την πρέπουσα σημασία. Ελαφρύ το τραγουδάκι, απλοί –και για κάποιους απλοϊκοί- οι στίχοι, το πήρανε στο χαβαλέ οι περισσότεροι. Εγώ όμως όχι.
Αν και από το δίσκο Χαίρω πολύ προτιμούσα Το τικ-τακ του ρολογιού με το πιο ελπιδοφόρο ρεφραίν που ξέρω, πάντα άκουγα με ενδιαφέρον και το Χωρίσαμε για μια μπουγάτσα. Διότι ξέρω από προσωπική εμπειρία πως πολλές φορές φτάνεις στο όριο δι’ ασήμαντον αφορμήν. Μόνο που ποτέ δεν είναι ασήμαντος.
Επειδή λοιπόν εγώ δεν έκανα κόπο να στη φέρω αλλά να στη φτιάξω, κι επειδή είναι και φρέσκια σαν αφρός, κι επειδή 20 χρόνια τώρα όλο και κάποια προ Χριστού έχουν μαζευτεί, ρίξε μπόλικη άχνη και κανέλλα κι έλα …

Μπουγάτσα σπιτική με κρέμα       

      
  

           
υλικά:
10-12 φύλλα κρούστας
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
2 ποτήρια νερό
3/4 κούπας ψιλό σιμιγδάλι
1 βανίλια
λυωμένο βούτυρο ή μαργαρίνη
ζάχαρη άχνη
κανέλλα

Βάζουμε σε κατσαρολάκι το ζαχαρούχο, το νερό και τη βανίλια να βράσουν. 

Ρίχνουμε το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε μέχρι να δέσει η κρέμα. Αποσύρουμε από τη φωτιά.

Βουτυρώνουμε ένα ταψάκι και στρώνουμε 5 (ή 6) φύλλα, βουτυρώνοντάς τα ανά ένα.

Αδειάζουμε την κρέμα, τη στρώνουμε ομοιόμορφα και την καλύπτουμε με τα υπόλοιπα φύλλα, βουτυρωμένα ενδιάμεσα. 

Είναι προτιμότερο να μην τεντώνουμε τα φύλλα στρώνοντάς τα αλλά να τα  τσαλακώνουμε ώστε να φουσκώσουν και να αφρατέψουν με το ψήσιμο.

Χαράζουμε με κοφτερό μαχαίρι και βουτυρώνουμε καλά την επιφάνεια της μπουγάτσας.   

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 κελσίου και κατά προτίμηση στη λειτουργία του θερμού αέρα, για 40΄-45΄.

Πασπαλίζουμε με μπόλικη άχνη και κανέλλα και σερβίρουμε.

Για μια μπουγάτσα
(Λάκης Παπαδόπουλος - Μαριανίνα Κριεζή)

Με πλήγωνες μα δε μιλούσα, το είχα χρόνια σαν αρχή
αφού στ' αλήθεια σ' αγαπούσα, να δίνω τόπο στην οργή
Εδώ, καημένε, τις προάλλες είχα σαράντα πυρετό
κι εσύ τριγύριζες με άλλες, μα δε χωρίσαμε γι' αυτό.
Χωρίσαμε για μια μπουγάτσα που σού 'φερα να γλυκαθείς
κι εσύ για να μ' εκδικηθείς την πέταξες απ' την ταράτσα.

Έκανα δρόμο να στη φέρω, ήτανε φρέσκια σαν αφρός
κι είπες πως έπρεπε να ξέρω πως τις μπουγάτσες δεν τις τρως.
Τι μου συνέβη τότε πες μου, θυμήθηκα τα προ Χριστού
και ακουστήκαν οι φωνές μου σε όλη την Κολοκυνθού.
Χωρίσαμε για μια μπουγάτσα που σού 'φερα να γλυκαθείς
κι εσύ για να μ' εκδικηθείς την πέταξες απ' την ταράτσα.