Κουλουράκια με λάδι και κρασί …

  

… Ξεύρεις την γη όπου ... Και για τη συνέχεια, διαλέγεις και παίρνεις. Την αυθεντική εκδοχή του Άγγελου Βλάχου, την πνευματώδη παρωδία του Μποστ ή κάποια από τις πολλές παραλλαγές που κυκλοφορούν ολούθε.
Όποια κι αν διαλέξεις, η απάντηση μένει ίδια. Είναι η γη η Ελληνίς -τρελλή κι αδέσποτη, παρόλη την αγάπη.
Μ’ ένα χέρι διαρκώς απλωμένο τα τελευταία χρόνια – για να της πουν τη μοίρα της, να της πουν το ριζικό της; Δε θέλω να σκεφτώ ότι ζητιανεύει, κι εμείς μαζί της. Πάντα με θύμωναν όσοι την αποκαλούσαν Ελλαδίτσα και Ψωρωκώσταινα. 
Θα το μαζέψω το απλωμένο χέρι κι αν δεν μπορέσω να το κάνω γροθιά που αγωνίζεται, θα το κάνω γροθιά που ζυμώνει, που πλάθει, που δημιουργεί – έστω και ταπεινά, σπιτικά κουλουράκια. Με τους καρπούς της σταφυλής, της θαλλεράς ελαίας …

Κουλουράκια με λάδι και κρασί



 


υλικά:
1 κούπα ελαιόλαδο
3/4 κούπας ζάχαρη
1 κούπα κρασί (3/4 λευκό και 1/4 κόκκινο)
2 κουταλιές κονιάκ
1 κουταλιά baking powder
1 κουταλιά κανέλλα
1 κουτ. γλυκού αμμωνία
1/2 κουτ. γλυκού σόδα
χυμός από μισό λεμόνι
αλεύρι για όλες τις χρήσεις
σουσάμι (προαιρετικά)

Αναμειγνύουμε το λάδι, το κρασί και το κονιάκ και προσθέτουμε τη ζάχαρη. 

Δουλεύουμε με το χέρι μέχρι να λυώσει και προσθέτουμε τη σόδα, διαλυμένη στο χυμό του λεμονιού, την κανέλλα και την αμμωνία.

Ανακατεύοντας με το χέρι, ρίχνουμε το αλεύρι και το baking powder και ζυμώνουμε ελαφρά, μέχρι να πάρουμε μια ζύμη που δεν κολλάει στα χέρια.

Ρίχνουμε λίγο σουσάμι στον πάγκο εργασίας, πλάθουμε κορδόνια, τα κυλάμε στο σουσάμι και τα στρίβουμε σε πλεξούδα.

 


Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 20΄- 25΄. 

Αφήνουμε τα κουλουράκια να κρυώσουν και τα φυλάμε σε μεταλλικό κουτί.

   

Ἡ γῆ τῆς Ἑλλάδος
Ξεύρεις τὴν γῆ ποὐ ἀνθεῖ φαιδρὰ πορτοκαλέα
καὶ κοκκινίζει ἡ σταφυλὴ καὶ θάλλει ἡ ἐλαία;
Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς, εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Ξεύρεις τὴν γῆ, ἥτις παντοῦ μὲ αἵματα ἐβάφη,
ὁποῦ κοιλάδες καὶ βουνὰ εἶναι τυράννων τάφοι;
Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς, εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.

Γῆ μήτηρ παλαιῶν θεῶν καὶ νέων ἡμιθέων
γῆ ἀναμνήσεων κλεινῶν καὶ γῆ ἐλπίδων νέων
Ὦ! δὲν τὴν ἀγνοεῖ κανείς, εἶναι ἡ γῆ ἡ Ἑλληνίς.