Με όνομα που προέρχεται από το ταπεινό αριθμητικό septem, ήταν αρχικά ο έβδομος μήνας του ρωμαϊκού ημερολογίου. Με τον Jupiter, πατέρα θεών τε και ανθρώπων, να γιορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια και την Indictio, την 1η μέρα του μήνα, να παραπέμπει σε κάτι σαν Πρωτοχρονιά –χωρίς τα δώρα όμως.
Με το μήνα Μεταγειτνιώνα αντίστοιχόν του στην αρχαία Ελλάδα και τους Αθηναίους να γιορτάζουν εναλλάξ τα Μεγάλα και τα Μικρά Ελευσίνια – μυστήρια που παραμένουν αξεδιάλυτα μέχρι και σήμερα.
Με τους Βυζαντινούς να καθιερώνουν την 1η Σεπτεμβρίου -την Πρωτοσταυριά- ως την αρχή του εκκλησιαστικού έτους και το λαό να τη συνδέει με σειρά προλήψεων, προγνώσεων και αποτρεπτικών του κακού πράξεων - όπως το σπάσιμο ροδιού ή καρυδιού στο κατώφλι τους. Και με τους αγρότες να καλούν την Πρωτοσεπτεμπριά το πνεύμα της βλάστησης, απηχώντας τα αρχαία θεσμοφόρια.
Με γλαφυρές λαϊκές ονομασίες για το μήνα -Τρυγητής, Ορτυκολόγος, Αη-Νικήτας, Σταυρίτης, Σποριάς- που αντανακλούν συνήθως τις γεωργικές ασχολίες αλλά και τις σημαντικότερες γιορτές του.
Με δεκάδες παροιμίες – απόσταγμα πείρας και γνώσης:
- Το Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια
- Μάρτη και Σεπτέμβρη ίσια τα μεσονύχτια
- Του Σταυρού σταύρωνε και σπέρνε
- Αν ίσως βρέξει ο τρυγητής, χαρά στον τυροκόμο
- Το Σεπτέμβρη στάρι σπείρε και σε πανηγύρι σύρε
Με την εκκλησία και το λαό να γιορτάζουν τη Γέννηση της Θεοτόκου και την ύψωση του Σταυρού -μέρα αυστηρής νηστείας και “σταυρωμένη” σαν τη Μ. Παρασκευή, αλλά και μέρα που διαβάζεται στην εκκλησία ο σπόρος, για να ξαναρχίσει ο πανάρχαιος, ετήσιος κύκλος της σποράς.
Αυτό είναι, συνοπτικά, το curriculum vitae του ένατου μήνα του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου