Κέικ κακάο με γάλα σόγιας …

Θεόβρωμα …
Όχι, βρε αστοιχείωτη, μην τρέχεις ν’ ανοίξεις το παράθυρο. Καλά τίποτα δεν έμαθες στο σχολείο –ούτε καν λίγη ετυμολογία; Σύνθετη η λέξη, από το ‘θεός’ και ‘βρώμα’ - τροφή των θεών, δηλαδή. Πώς λέμε ‘βρώση’, ‘βρώσιμος’, ‘καταβροχθίζω’ κ.ο.κ.;
Τό ’πιασες επιτέλους; Ή ακόμη δεν το αντελήβης καλώς;
Το αρχαίο ρήμα “βιβρώσκω” δεν τό ’χεις ακούσει ποτέ;
Το ‘ξοκοάτλ”’το ξέρεις, λες κι είσαι γνήσια απόγονος των Μάγια και των Αζτέκων. Ενώ ο Λινναίος -όχι ο Στέφανος, ο κορυφαίος βοτανολόγος από τη Σουηδία- όταν το 1753 έψαχνε επιστημονικό όνομα για τον καρπό και το δέντρο του κακαόδεντρου συντάσσοντας τον κώδικα των γνωστών φυτών, στα αρχαία ελληνικά προσέτρεξε και το ονόμασε ‘θεόβρωμα κακάο’ …

Κέικ κακάο με γάλα σόγιας



    



υλικά:
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
200 γρ. ζάχαρη
50 γρ. κακάο σκόνη
350 ml γάλα σόγιας με γεύση κακάο
130 ml σπορέλαιο
1 κ. γλ. baking powder
3/4 κ. γλ. μαγειρική σόδα
2 βανίλιες
μια πρέζα αλάτι

Κοσκινίζουμε μαζί το αλεύρι, το κακάο, το baking powder, τη σόδα και τη βανίλια και τα ανακατεύουμε με τη ζάχαρη και το αλάτι. 

Προσθέτουμε το σπορέλαιο και το γάλα σόγιας, ανακατεύοντας με τον αυγοδάρτη.

Λαδώνουμε και αλευρώνουμε μια φόρμα για κέικ και αδειάζουμε το μείγμα.

 Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς κελσίου για 50΄- 60΄.

    

Τυροπιτόψωμο ...

… Το ονοματάκι σας, περικαλώ;
Τώρα, για να είμαστε σωστοί, τυρόψωμο δεν το λες. Mπορεί να έχει αλεύρι, μαγιά και τυρί, αλλά έχει και αυγά και γάλα. Μπορεί να το αφήνεις να ανέβει, αλλά δε χρειάζεται ζύμωμα και είναι πηχτός χυλός και όχι ζυμάρι.
Από την άλλη, ούτε τυρόπιτα το λες. Mπορεί να έχει αυγά, τυρί και γάλα, αλλά έχει και μαγιά και μπόι που δεν το βρίσκεις σε τυρόπιτα –ούτε καν σ’ εκείνες με τις ευφάνταστες ονομασίες όπως “ξεβράκωτη τυρόπιτα”, “τυρόπιτα της τεμπέλας” και άλλα γλαφυρά.
Πάντως είναι πανεύκολο και λαχταριστό, ιδανική συνοδεία για καλοκαιρινά λαδερά φαγητά αλλά και νοστιμότατο κολατσιό ή προσφάι. Και μ’ ένα πέρασμα από το φούρνο μικροκυμάτων ξαναζωντανεύει κι αφρατεύει στη στιγμή, ακόμη και μετά από 2-3 μέρες.
Εγώ πάντως, για να συνεννοούμαστε στο σπίτι, το λέω …

Τυροπιτόψωμο 

        
   


υλικά:
3 κούπες αλεύρι για ψωμί
2 κούπες χλιαρό γάλα
1 κυβάκι νωπή μαγιά
2 αυγά
200 γρ. σκληρή φέτα
δυόσμος

Διαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό γάλα. 

Ανακατεύοντας με το χέρι, προσθέτουμε τα αυγά, το δυόσμο, τα 2/3 της φέτας, πιπέρι και, τελευταίο, το αλεύρι. 

Δουλεύουμε το μείγμα, μέχρι να έχουμε έναν πηχτό χυλό χωρίς σβώλους. 

Λαδώνουμε ένα ταψάκι, ρίχνουμε το μείγμα και το αφήνουμε 30΄περίπου, να ανέβει.

Τρίβουμε την υπόλοιπη φέτα, ραντίζουμε με λίγο λάδι και  πασπαλίζουμε με ρίγανη . 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 50΄περίπου.

 

Μόλις κρυώσει λίγο, το ξεφορμάρουμε και το αφήνουμε σε σχάρα να κρυώσει.

 

 

Κοτόπιτα του Jamie Oliver …

… Κότα πίτα το Γενάρη κόκκορα τον Αλωνάρη απαιτούσαν οι παλαιότεροι –προφανώς τα κοκκόρια ήταν πιο καλοζωισμένα το καλοκαίρι, τσιμπολογώντας όσα περίσσευαν από το θέρισμα και το αλώνισμα του σιταριού. Γιατί όχι και οι κότες όμως;
Δεν ξέρω και δε θέλω να το ερευνήσω περαιτέρω. Ξέρω μόνο ότι με τρώνε τα χέρια μου και θέλω ΤΩΡΑ –και όχι το Γενάρη- να φτιάξω μια κοτόπιτα που είδα σε μια από τις εκπομπές του Jamie Oliver.
Είμαι φανατική οπαδός του. Μου αρέσει πρώτα απ’ όλα το πάθος του -όχι μόνο για το φαγητό, αλλά και για τις πρώτες ύλες και τη σωστή διατροφή. Κι ακόμη είναι άμεσος, ανθρώπινος και προτείνει πιάτα που θα μπορούσε ο καθένας να φτιάξει αλλά και να φάει.
 Χωρίς εξεζητημένα υλικά, πολύπλοκα στησίματα, φρου-φρου κι αρώματα. Κι όσα έχω φτιάξει μέχρι τώρα -οι ταλιατέλες με πράσα και μπέικον, τα κανελόνια με μπρόκολο και κουνουπίδι και η κολασμένη tarte tatin με μπανάνες, ήταν όλα εξαιρετικά και κατέκτησαν επάξια και θριαμβευτικά εξέχουσα θέση στο εδεσματολόγιο της οικογενείας …

Κοτόπιτα του Jamie Oliver



 



υλικά:
700 γρ. φιλέτο κοτόπουλο
1 ματσάκι φρέσκα κρεμμυδάκια
150 γρ. μανιτάρια σε λεπτά φετάκια
2 κουταλιές μουστάρδα
1 κουταλιά αλεύρι
300 ml νερό ή ζωμός
κρέμα γάλακτος ή κατίκι
θυμάρι, μοσχοκάρυδο

1 φύλλο σφολιάτας

Χρησιμοποιούμε φιλέτο από μπούτι για περισσότερη νοστιμιά ή από στήθος για πιο ελαφρύ αποτέλεσμα. 

Το κόβουμε σε λωρίδες και το ροδίζουμε σε λίγο λάδι και μαργαρίνη για 5'. 

Προσθέτουμε τα κρεμμυδάκια και τα μανιτάρια. Όταν μαραθούν και βγάλουν τα υγρά τους, ρίχνουμε το αλεύρι που θα δέσει το μείγμα, τη μουστάρδα και το ζωμό. 

Ανακατεύουμε καλά, προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι, θυμάρι και μοσχοκάρυδο, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε μέχρι να μαλακώσει το κοτόπουλο. 

Προσθέτουμε κρέμα γάλακτος ή 1-2 κουταλιές κατίκι για πιο ελαφριά και ελληνική γεύση. 

Αδειάζουμε το κοτόπουλο σε πυρέξ.

 



Αλευρώνουμε τη σφολιάτα και την ανοίγουμε ελαφρά με τον πλάστη. 

Καλύπτουμε το κοτόπουλο βάζοντας τη σφολιάτα τσαλακωμένη. 

Την τρυπάμε με πηρούνι ή τη χαράζουμε ελαφρά με μαχαίρι και αλείφουμε με αυγό ή γάλα .

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, μέχρι να ροδίσει η σφολιάτα (περίπου 35΄-40΄).

Μοσχάρι κινέζικο με λαχανικά …

… Αναιμικές ήταν οι ελπίδες μου να την καταφέρω να φάει μοσχάρι. Σαν τις εξετάσεις αίματος που κάναμε και έδειξαν μια καθόλα συνηθισμένη και διόλου ανησυχητική, μικρή σιδηροπενική αναιμία. Κανένας λόγος για άγχος - λίγο παραπάνω κρεατάκι όμως, κρίθηκε απαραίτητο. Αν γινόταν και συκώτι, ακόμη καλύτερα.
Ούτε που να το ακούσει το βλαστάρι μου. Είναι ικανή να κάνει εμετό και μόνο που το αναφέρω, για να με πείσει. Δεν είναι η μόνη στην οικογένεια που το αντιπαθεί, για να μην πω το σιχαίνεται –εμένα πάντως μου αρέσει. 
Μόνη λύση, το μοσχάρι. Έφαγε αδιαμαρτύρητα κιμά αλλά γρήγορα τον βαρέθηκε, λίγο ζακυνθινό στιφάδο με τα χίλια ζόρια, κι αυτό ήταν. Μουλάρωσε κι έκλεισε το στόμα πιο ερμητικά κι απ’ τη σπηλιά των 40 κλεφτών. Άντε τώρα εσύ, Αλή-μαμά, να βρεις το σύνθημα για να ξανανοίξει. Το “σουσάμι, άνοιξε” είναι πια ντεμοντέ …

Μοσχάρι κινέζικο με λαχανικά 

     

υλικά:
400 γρ. μοσχάρι κομμένο σε λεπτές λωρίδες
2 κρεμμύδια
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
2 σκελίδες σκόρδο
καρότο και λάχανο σε λεπτές λωρίδες
baby καλαμπόκια κομμένα κατά μήκος
βλαστάρια μπαμπού (από κονσέρβα)
1/4 κούπας χυμός πορτοκαλιού
2 κουταλιές soy sauce
2 κουταλιές oyster sauce
2 κουταλιές σησαμέλαιο ή ηλιέλαιο
1 κουταλιά κορν φλάουρ








Αλατοπιπερώνουμε το κρέας, το πασπαλίζουμε με το κορν φλάουρ και το σωτάρουμε με μια κουταλιά σησαμέλαιο, σε δυνατή φωτιά. Αν είναι κομμένο σε λεπτές λωρίδες, θα μαλακώσει γρήγορα. Αν όχι, το βοηθάμε με λίγο νερό.

Το βγάζουμε από το γουώκ, ζεσταίνουμε την άλλη κουταλιά σησαμέλαιο και σωτάρουμε,πάντα σε δυνατή φωτιά, τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τα καρότα και το λάχανο.

  Σε 4΄-5΄ προσθέτουμε τα καλαμπόκια και το μπαμπού, ανακατεύουμε καλά και σβήνουμε με το χυμό πορτοκαλιού. 

Προσθέτουμε τη soy sauce και την oyster sauce και μαγειρεύουμε σε δυνατή φωτιά για άλλα 3΄-4΄. 

Ξαναρίχνουμε το κρέας, ανακατεύουμε καλά και σερβίρουμε με ρύζι.

Των οικιών ημών εμπιπραμένων …

… ημείς γράφομεν; Όχι, ο Πλίνιος ήταν μοναδικός και δεν αποτελεί το πρότυπό μου.
Χρειάστηκε να περάσουν τρεις μέρες, να κατακάτσει ο κουρνιαχτός να μετρηθεί τ’ ασκέρι, να σβήσουν και οι τελευταίες μικροεστίες, να πάψει ο αέρας να φέρνει στάχτες κι αποκαΐδια, να βεβαιωθούμε ότι ο εφιάλτης πέρασε. Μόνο τότε σταμάτησαν τα χέρια να τρέμουν και μπόρεσαν να πληκτρολογήσουν ξανά.
Σ’ ένα χωριουδάκι πολλά χιλιόμετρα μακριά κάποιος αποφασίζει να κάψει αγριόχορτα. Ο καύσωνας καλά κρατεί κι ο δυνατός λίβας σαρώνει την περιοχή. Μετά από ώρες ακούς από κάπου μακριά σειρήνες – κάποιο τροχαίο θά ’γινε πάλι και περνάνε ασθενοφόρα. Ο αέρας αρχίζει να φέρνει μυρωδιά καμμένου – κάπου θά ’πιασε φωτιά.
Και ξαφνικά βλέπεις φλόγες τεράστιες να ξεπροβάλλουν απ’ τον κοντινό λόφο κι ακούς το απειλητικό τρίξιμο όλο και πιο κοντά. Οι σειρήνες όλο και πλησιάζουν, ο κόσμος αλαφιασμένος βγαίνει σε δρόμους κι αυλές, ο κίνδυνος είναι πια κάτι παραπάνω από άμεσος, τα πρώτα κοντινά δέντρα έχουν ήδη λαμπαδιάσει.
Μένεις στο μπαλκόνι να παρακολουθείς παραλυμένος τη φωτιά να φτάνει, καλπάζοντας, όλο και πιο κοντά. Αεροπλάνα κι ελικόπτερα πετούν πάνω από το κεφάλι σου, αγγίζουν σχεδόν τη σκεπή σου, ο καπνός σε πνίγει, ασύρματοι που βουίζουν, παιδιά που ουρλιάζουν, άνθρωποι που λιποθυμούν, φωνές, κλάμματα, πανικός.    
“Βάλε δυο πράγματα σ’ ένα σάκο. Η αστυνομία λέει να πάρουμε τ’ αυτοκίνητα γιατί θα εγκλωβιστούμε”. Ποια δυο πράγματα; Τα πρώτα παπουτσάκια της μικρής, το νυφικό μου απ’ τη ντουλάπα, δυο αλλαξιές για τον καθένα ή τη σακούλα με τα μουστοκούλουρα; Πορτοφόλι, κινητό, βιβλιάριο και φαρμακείο;
“Τι μαρμάρωσες με το αρκουδάκι στα χέρια; Καιγόμαστε”. Το ξέρω, το βλέπω. Κι ας θέλω να βουλώσω τ’ αυτιά, να κλείσω τα μάτια που τσούζουν διαολεμένα και να κάνω ότι δεν τρέχει τίποτα…

Σπιτικό γιαούρτι …

Με-γαλ-εία με το γάλα που περίσσεψε. Γιατί πάντα περισσεύει όταν δε θέλουμε και λείπει όταν το χρειαζόμαστε. Μέχρι τώρα λοιπόν με το παραπανίσιο γάλα έφτιαχνα ρυζόγαλο. Εύκολο στη μεταφορά και υγιεινό κολατσιό για το γραφείο – και πάντα ελπίζω ότι όντας εύκαιρο στο ψυγείο, μπορεί σε μεγάλη πείνα ή σε μεγάλη τεμπελιά να το καταδεχτεί και η δυχατέρα μου και ν’ απλώσει το χεράκι της να το πάρει.
Σήμερα όμως,  που μαζεύτηκε μπόλικο γάλα έτοιμο να κληρώσει στο λήγοντα –ας όψονται οι πίτες με σουβλάκι κι οι πίτσες που τρώει ο πληθυσμός δυο βράδια τώρα αγνοώντας το γάλα-  σκέφτηκα να το ανακυκλώσω με διαφορετικό τρόπο. Όχι με τον διαφημιζόμενο - “έχεις γάλα; φτιάξε κρέμα Γιώτης”.    
Αν δοκίμαζα να φτιάξω γιαούρτι; ...

Σπιτικό γιαούρτι



 


   
υλικά:
1 λίτρο φρέσκο γάλα
2 κουταλιές της σούπας γιαούρτι
1 κουταλιά κρύο γάλα

Βρέχουμε το κατσαρολάκι που θα χρησιμοποιήσουμε, για να μην “πιάσει” το γάλα κάτω και βάζουμε το γάλα να βράσει, ανακατεύοντας τακτικά με ξύλινη κουτάλα. 

Όταν φτάσει σε σημείο βρασμού, και πριν αρχίσει να φουσκώνει, το αποσύρουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει.

Κάθε τόσο δοκιμάζουμε τη θερμοκρασία του, βουτώντας το κρινοδαχτυλάκι μας και μετρώντας την αντοχή του. Όταν μπορούμε να μετρήσουμε μέχρι το 20 χωρίς να νιώσουμε ότι καίει, έχει φτάσει στην επιθυμητή θερμοκρασία.

Σε ένα μπωλ διαλύουμε το έτοιμο γιαούρτι σε μια κουταλιά κρύο γάλα και ρίχνουμε σιγά-σιγά 1-2 κουτάλες από το ζεστό γάλα στο μπωλ ανακατεύοντας, όπως κάνουμε και όταν φτιάχνουμε αυγολέμονο. Αδειάζουμε το μείγμα του μπωλ στο βρασμένο γάλα και ανακατεύουμε καλά.

Εδώ χρειάζεται προσοχή και ταχύτητα. Έχουμε έτοιμα τα δοχεία στα οποία θα βάλουμε το γιαούρτι και τις πετσέτες ή τις κουβέρτες, με τις οποίες θα το σκεπάσουμε.

 Αδειάζουμε το μείγμα στα δοχεία, τα καλύπτουμε και κουκουλώνουμε με πετσέτες ή κουβέρτες. 

Πρέπει να παραμείνει, χωρίς καθόλου να μετακινηθεί, σε θερμοκρασία 40-50 βαθμών για 4-5 ώρες. (Εγώ έδωσα την ευκαιρία στον ανυπόφορο καύσωνα που διανύουμε να χρησιμεύσει σε κάτι και άφησα το γιαούρτι –σκεπασμένο και υπό σκιάν- να πήξει στο μπαλκόνι).

Μόλις περάσει ο απαιτούμενος χρόνος, ελέγχουμε προσεκτικά αν έπηξε το γιαούρτι, το αφήνουμε για λίγο σε θερμοκρασία δωματίου και το βάζουμε στο ψυγείο.

Στην πρώτη απόπειρα χρησιμοποίησα γάλα με 1,5 % λιπαρά και, για μαγιά, στραγγιστό γιαούρτι με 2% λιπαρά και όλα κύλησαν ιδανικά. Επανέλαβα το πείραμα χρησιμοποιώντας γάλα με 0 % λιπαρά και το ίδιο στραγγιστό γιαούρτι και –παρά τις περί του αντιθέτου προβλέψεις διαφόρων καταστροφολόγων, που έκοβαν το κεφάλι τους ότι αποκλείεται να πήξει και θα είναι σα νερό- προέκυψε αποτέλεσμα εξίσου λαχταριστό και εξόχως ελαφρύ. Το γιαούρτι και στις δύο περιπτώσεις στάθηκε στο ύψος του και δεν έκοψε καθόλου νερό.
Με λίγο κέικ μαρμπρέ που περίσσεψε για βάση, λίγο σιρόπι από τη σπιτική μας κομπόστα βερύκοκκο και μισό βερύκοκκο να κάνει ύπτιο στο γιαούρτι, έγινε ένα δροσερότατο καλοκαιρινό επιδόρπιο.

 

Λυπάμαι, αγαπητές γιαουρτοβιομηχανίες, αλλά μόλις χάσατε ένα σταθερό πελάτη σας. 

Μουστοκούλουρα …

… Πες μου μια λέξη. Όχι αυτή τη μόνη λέξη, που νόμιζε ο Χορν ότι ήταν αρκετή κι έφαγε στο τέλος τη σκόνη του ‘χράτσα-χρούτσα με τις μασελίτσες του’.
- Πες μου μια λέξη με 5 “ου”.
- Δεν ξέρω.
-  Μουστουκούλουρου.
Τι ενθουσιασμό νιώθαμε, και πόσο έξυπνοι, όταν βρίσκαμε κάποιον που δεν είχε ακόμη μάθει την ευρύτατα διαδεδομένη εξυπναδίτσα κι έπεφτε στην παγίδα μας. Και, μια που το θύμα πιάστηκε στον ιστό μας, αμαρτία να μη συνεχίσουμε την ομοβροντία εξυπνάδας:
- Πες μου μια λέξη με 8 “ου”.
- Δεν ξέρω.
-  Τούτου του μουστουκούλουρου…
Και πάει λέγοντας. Χαζά παιδιά χαρά γιομάτα –ίσως προτιμότερα από τα καθηλωμένα σε laptop, mp3, ipod, κινητά και δεν ξέρω τι άλλο, τωρινά παιδιά που, για να σηκώσουν το βλέμμα τους και να σου δώσουν σημασία, πρέπει να τους υποβάλεις επίσημη αίτηση, με αριθμό πρωτοκόλλου και χαρτόσημο των 10.
Πού τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά, θα μου πεις. Είναι που μου ζήτησες να σου φτιάξω τ’ αγαπημένα σου μουστοκούλουρα, τώρα που αποφάσισες να ξεφύγεις από την παντοδύναμη εξάρτηση του νες και να ξαναθυμηθείς τον ελληνικό.
Καινούριο φλυτζάνι για να χωράει διπλός ο ελληνικός, γκαζάκι για να γίνεται νόστιμος στη φλόγα και …

Μουστοκούλουρα 

 



υλικά:
4 κούπες φαρίνα (που φουσκώνει μόνη της)
1 κούπα πετιμέζι
1/2 κούπα ελαιόλαδο ή σπορέλαιο
5 κουταλιές χυμός πορτοκαλιού
3 κουταλιές κονιάκ
2 κουτ. γλ. κανέλα
1 κουτ. γλ. σόδα
3/4 κουτ. γλ. γαρύφαλλο
μια πρέζα μοσχοκάρυδο
μια πρέζα αλάτι

Κοσκινίζουμε τη φαρίνα, τη σόδα και τα μυρωδικά και φτιάχνουμε μια λακουβίτσα στο κέντρο τους. 

Αναμειγνύουμε καλά όλα τα υγρά υλικά (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το multi) και τα ρίχνουμε στα στερεά.

Ενσωματώνουμε το αλεύρι με κυκλικές κινήσεις, από το κέντρο προς τα τοιχώματα του δοχείου, και ζυμώνουμε απαλά. 

Πλάθουμε κορδόνια και τους δίνουμε στρογγυλό σχήμα. 

Αραδιάζουμε τα μουστοκούλουρα σε αντικολλητικό ταψί ή σε ταψί  με λαδόκολλα. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου για 10΄-12΄.

Ο χρόνος ψησίματος είναι ενδεικτικός και εξαρτάται πάντα από τον κάθε φούρνο. Τα μουστοκούλουρα, όπως τα περισσότερα κουλουράκια ή μπισκότα, σκληραίνουν μόλις βγουν από το φούρνο. 

Αν θέλουμε να παραμείνουν μαλακά, μπορούμε να τα βάλουμε ζεστά σε σακούλα τροφίμων για λίγο και να τα φυλάξουμε σε μεταλλικό κουτί.

Πατατοκροκέτες με παστουρμά και κασέρι …

Κουμπίρ. Πώς λέμε βαμπίρ, πώς λέμε αμπίρ; Πώς λέμε φάντης, πώς λέμε κβο βάντις, που έλεγε αυτοσαρκαζόμενος κι ο εμπορευάμενος και χηρευάμενος ντάντης Μαυρογιαλούρος.   
     Περπατώντας στον κεντρικό πεζόδρομο της Αδριανούπολης και προσπερνώντας τα δεκάδες “τζιγερτζίδικα” και “κιοφτετζίδικα”, μου κίνησαν το ενδιαφέρον κάποια στέκια στα οποία, νεολαία  ως επί το πλείστον, αλλά και κάποιοι μεγαλύτεροι έτρωγαν μανιωδώς και αποκλειστικά πατάτες. 

Και τι πατάτες! Ευμεγέθεις, ψητές και γεμισμένες με ό,τι τραβάει η όρεξη του καθενός. Όσο για τα μαγαζάκια, ήταν φαστφουντάδικα αντίστοιχα με τα δικά μας σαντουιτσάδικα, έφτιαχναν όμως αποκλειστικά και μόνο τις πατάτες αυτές.





Αφού χάζεψα αρκετή ώρα προσπαθώντας να καταλάβω τι ακριβώς σερβίρεται, ένας πιτσιρικάς με κάλεσε να παραγγείλω. Με νοήματα και κάτι κουτσοτούρκικα που πρόλαβα να απομνημονεύσω από το βιβλίο τσέπης “Ελληνοτουρκικοί διάλογοι”, μου εξήγησε αρχικά ότι επρόκειτο για δημοφιλέστατο γρήγορο φαγητό της γείτονος, ονόματι “κουμπίρ”.

Βάση είναι μια μεγάλη ψητή πατάτα, την οποία διαλέγεις με τι θέλεις να γεμίσεις: τυρί, αλλαντικά, καλαμπόκι, ελιές, πιπεριές, κοτόπουλο, κι ό,τι βάζουμε κι εμείς συνήθως σε κρέπες και σάντουιτς –εκτός από πατάτες.     
Ο μάστορας ξεκινάει χαράζοντας κατά μήκος την πατάτα και μετά, με ένα κουτάλι, δουλεύει σιγά-σιγά το εσωτερικό κάνοντάς το να μοιάζει με πουρέ. Στη συνέχεια το σπρώχνει προς τα τοιχώματα, δημιουργώντας μια κοιλότητα που γεμίζει με ό,τι θέλει ο πελάτης. Ψήνει για λίγο την πατάτα και τη σερβίρει αχνιστή και πεντανόστιμη.

 

Ομολογώ ότι, παρότι δε συμπαθώ πολύ τις πατάτες, εντυπωσιάστηκα τόσο από την τεχνική, όσο και από τη γεύση. Κάτι ήξεραν οι ντόπιοι πιτσιρικάδες, κάτι ήξερα κι εγώ που τους μιμήθηκα.
Αν η Αδριανούπολη σας πέφτει μακριά, υπάρχει και στην Ξάνθη ένα κατάστημα που σερβίρει κουμπίρ.
Αν κι αυτή πέφτει μακριά, μπορούμε πάντα να το επιχειρήσουμε στο σπίτι. Αν κι αυτό φαντάζει δύσκολο, μπορούμε να παρηγορηθούμε φτιάχνοντας λαχταριστές …

Πατατοκροκέτες με παστουρμά και κασέρι



 


υλικά:
300 γρ. πατάτες
120 γρ. κασέρι τριμμένο
90 γρ. παστουρμάς κομμένος σε κυβάκια 1,5 εκ.
1 αυγό
τριμμένη φρυγανιά

Καθαρίζουμε τις πατάτες, τις κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τις βράζουμε σε αλατισμένο νερό για 15΄-20΄. 

Τις στραγγίζουμε και τις πολτοποιούμε. 

Προσθέτουμε το κασέρι, τον παστουρμά και το αυγό και ζυμώνουμε καλά. 

Πλάθουμε κυλινδρικές κροκέτες, τις περνάμε από τη φρυγανιά και τις αφήνουμε για λίγο στο ψυγείο να σφίξουν.
     

     
 

Τηγανίζουμε τις πατατοκροκέτες σε μέτρια φωτιά, μέχρι να ροδοκοκκινίσουν. 

Τις βγάζουμε σε απορροφητικό χαρτί και τις σερβίρουμε με μια πικάντικη τυροκαυτερή ή μια δροσερή σαλάτα κηπουρού.

                                                              

                                       συνεχίζεται …  

 

Ιούλιος …

 

Με αρχικό όνομά του το ταπεινό Quintilis λόγω της θέσης του στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, όνομα που διατήρησε και όταν από πέμπτος έγινε ο έβδομος μήνας του ημερολογίου, μετονομάστηκε από τον “Αχ, Μαρκ’ Αντώνιε” σε Ιούλιο, προς τιμήν του δολοφονηθέντος Ιουλίου Καίσαρα.

Με το μήνα Σκιροφοριώνα αντίστοιχόν του στην αρχαία Ελλάδα και τα μικρά κορίτσια των καλύτερων οικογενειών της Αθήνας να συμμετέχουν στα Αρρηφόρια, μεταφέροντας  νύχτα και σκεπασμένα τα ιερά αντικείμενα από το ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη στο ιερό της Εν Κήποις Αφροδίτης. Με τα Εκατόμβια και τις τελετουργικές θυσίες εκατοντάδων ζώων προς τιμήν του Απόλλωνα, τα Διισωτήρια, τα Ηράκλεια και τα Κρόνια, να θυμίζουν τις δεκάδες γιορτές προς τιμήν των νεώτερων αγίων μας.

Με γλαφυρές λαϊκές ονομασίες για το μήνα, που αντανακλούν εκ νέου τη θέση του στο ημερολόγιο αλλά και τις αγροτικές εργασίες του: Δευτερογιούλης ή Δευτερόλης, μιας και το καλοκαίρι είναι στο μέσον του και Αλωνάρης, Αλωνιάτης ή Αλωνιστής, γιατί τώρα γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.

Με δεκάδες παροιμίες –απόσταγμα πείρας και γνώσης:
- Κότα, χήνα το Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη
- Τ’ Αη-Λιός γυρίζει ο  καιρός αλλιώς
- Κάλλιο λόγια στο χωράφι παρά ντράβαλα στ' αλώνι
- Νά ’μουν γάτος το Γενάρη, ποντικός τον Αλωνάρη
- Κακό το χιόνι του Μαρτιού κι η κάψα του Αλωνάρη
- Γαμπρός αλωναριάτικος, κακό χειμώνα βγάνει
- Μικρό - μικρό τ’ αλώνι μου και να ’ν’ μοναχικό μου

Με την εκκλησία και το λαό να γιορτάζουν άγιους θαυματουργούς και θεραπευτές. Τους αφιλοκερδείς γιατρούς Αγίους Αναργύρους, την Αγιά-Μαρίνα να μαραίνει αρρώστειες, ζωύφια και ενίοτε κακούς ανθρώπους, την Αγιά-Παρασκευή για τους αόόμματους - πού πηγαίνουν οι στραβοί; Στην Αγιά Παρασκευή- και όσους περισσεύουν να ζητούν, μαζί με τους κουτσούς, σωτηρία στον Άγιο Παντελεήμονα.

Αυτό είναι, συνοπτικά, το curriculum vitae του έβδομου μήνα του χρόνου.