Στης ακρίβειας τον καιρό …

Κάποια μάνα αναστενάζει
και καημό σε στίχους βγάζει …

Σα να μην έφταναν τα ζόρια να τα βγάλω πέρα,
χοροπηδώντας γύρισε η κόρη μου μια μέρα.
-Πώς και μου ήρθες τόσο ενθουσιασμένη;
ρώτησα. Και πού νά 'ξερα το τι με περιμένει.

Ούτε κατέβασε την τσάντα από την πλάτη
και μου ενεχείρισε πακέτο τρομοκράτη,
ένα χαρτί τους είχαν δώσει στο σχολείο
σημαντικό σαν τους χρησμούς απ’ το Μαντείο.
Θα κάνουν λέει στην Ευρώπη εκδρομή,
-Μαμά, να πάω;  Πώς να πεις το “μη”;

-Ξέρεις, τουλάχιστον, καμία λεπτομέρεια
ή πρέπει δάφνη να ταΐσω την ιέρεια;
-Ξέρω μονάχα πως θα πάμε Ελβετία
κι ίσως μια βόλτα απ’ την πνιγμένη Βενετία,
θα δούμε λένε και το πείραμα του αιώνα
κι εγώ θα μείνω μέσ’ το σπίτι σα χελώνα;

Έτσι ξεκίνησε ο αγώνας μας ο αιώνιος
το κατοστάρι πια θα γίνει μαραθώνιος,
έτσι ξεκίνησε ο αγώνας ο τιτάνιος
κι ούτε που ρίχνει λίγο μάννα ο επουράνιος. 
Και στου σπιτιού τα έξοδά μας μπήκε παύλα,
μέχρι να εξοικονομήσουμε τα ναύλα.

Για να περάσει στη Γενεύη ένα βράδυ,
τρεις μήνες κάνω το σκ… μου παξιμάδι
και προκειμένου ν’ ανασάνει λίγη όστρια
τούμπανο γίνεται η κοιλιά μου απ’ τα όσπρια.

Yo!

.