Καλώς τα δεχτήκαμε. Καλώς τη την κυρα-Σαρακοστή, με τα χέρια της τα σταυρωμένα και το στόμα κλειστόν λόγω νηστείας. Μέσα τα κεφάλια και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Η καλύτερή μου! Εδώ και μερικά χρόνια, έχουμε αποφασίσει να τηρούμε τη νηστεία της Σαρακοστής –όχι για θρησκευτικούς λόγους, αλλά για δικούς μας. Είναι το ετήσιο πείραμα αντοχής μας και η σπάνια ευκαιρία να φάει η κόρη μας, η οποία –σημειωτέον- εκουσίως και άνευ καταναγκασμού ευχαρίστως συμμετέχει, όλα εκείνα που ξέρει ότι πρέπει να τρώει αλλά συνήθως δεν το κάνει.
Ε, ρε γλέντια. Ανυπομονώ ν’ αρχίσω να μαγειρεύω. Λαδερά και όσπρια, πλιγούρια και θαλασσινά, γιαχνί και φουρνιστά, πίτες και πιτάκια, κέικ και κουλουράκια, γλυκά ταψιού και σιροπιαστά. Όλα μου αρέσουν, που λέει κι ο λαίμαργος Λούκουλος του Ευγένιου Τριβιζά.
Τυπώνουμε την κυρα-Σαρακοστή, τη χρωματίζουμε, την κολλάμε στο ψυγείο και ξεκινάμε. Έλα βρε, τι είναι εφτά ποδαράκια; Δεν είναι δα και σαρανταποδαρούσα …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου