Κρεατικά για το Πάσχα…

… Όταν διαβάζαμε υποχρεωτικώς Παπαδιαμάντη στα μικράτα μας,  και εναλλάξ με Βερν να αλαφρώνει λίγο το ψυχοπλάκωμα, βλέπαμε ένα σύμπαν το ίδιο άγνωστο και μακρινό. Η θεια Αχτίτσα κι ο καθηγητής Λίντεμπροκ, η γραία Κομνιανάκαινα κι ο λόρδος Γκλέναρβαν, τα βάσανα κι η δύσκολη καθημερινότητά τους, οι τόσο διαφορετικές περιπέτειές τους, μας συγκινούσαν και μας άγγιζαν αλλά όλα απείχαν έτη φωτός από τις δικές μας εικόνες. 

Κι αν τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραν παραμένουν ήρωες βιβλίου, τα τέκνα και τα εγγόνια των ηρωίδων του Παπαδιαμάντη παίρνουν δυστυχώς μορφή σε γνωστούς, γείτονες, άγνωστους ή διπλανούς μας. Στις οικογένειες που με κόπο θα βρουν λίγο κρέας για το Πάσχα, στα παιδιά που περιμένουν τὸ Σάββατο τὸ βράδυ νὰ ῾ρθῆ ἡ κουρούνα (κρά, κρά!) νὰ φέρη τὸ τυρὶ καὶ τὸ κρέας (τσί, τσί!).
Να μην το βαρύνω άλλο, αλλά και να μην παριστάνω την τυφλή ή την άσχετη.

 

 

 

Περί κρέατος λοιπόν ο λόγος. Και ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι εμείς αρνί ούτε τρώμε ούτε μαγειρεύουμε. Εκτός από μία και μόνη φορά, για το χατήρι φίλης ακριβής που μας το φίλεψε.

Σπανιότατα θα φτιάξουμε κανένα πρόβειο, πάντα γιουβέτσι.

 

 

 

Και μόνο μια φορά, γίδα κοκκινιστή με τραχανά.

 

Υπάρχουν πάντως κι άλλα κρεατικά που ταιριάζουν στο πασχαλινό τραπέζι. Αφήνω κατά μέρος το κοτόπουλο, αν κι ένας κόκκορας καθόλου δε μας κακόπεφτε, με χυλοπίτες ή κρασάτος, και προχωρούμε στα ψητά.

Ένα κουνέλι στη γάστρα με πατάτες.

 

 

 

Ένα χοιρινό στο φούρνο με πατάτες είναι και χορταστικό και οικονομικό,

 

 

 

 

στη λαδόκολλα σε παραπέμπει τσιφ σε χασαποταβέρνες,

 

 

 

 

με πατάτες στη γάστρα είναι πιο ευστόμαχο,

 

 

 

 

με ξερά φρούτα και πετιμέζι πιο γκουρμέ και ιδιαίτερο.

 

 

 

 

Κι επειδή κοντεύει πια το στρώσιμο του τραπεζιού, να μην ξεχάσουμε τις πίτες – πάντα τυρόπιτες στην Ήπειρο- που προετοιμάζουν το στομάχι να αντέξει τα λιπαρά του κρέατος.
Απαγορεύεται να λείπει από το τραπέζι μια τυρόπιτα με φύλλο παραδοσιακό ή γιουφκά,

 

 

 

 

πανηγύρι σωστό αν υπάρχει και μια κασερόπιτα.

 

 

 

 

.