Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Νηστίσιμο κέικ λεμόνι …

... Τηρουμένων των αναλογιών. Μόνο έτσι μιλάμε. Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους etc., etc. 
Γιατί δεν μπορεί να μου συγκρίνεις το αλάδωτο σάμαλι με το πιασούμενο ρεβανί, ούτε την ασκητική μηλόπιτα με την κλασσική ή ακόμη χειρότερα με την πληθωρική γεμιστή
Τη Μεγάλη Εβδομάδα πέφτουν οι απαιτήσεις, όχι γιατί δεν μπορούμε αλλά γιατί έτσι πρέπει. Με λίγα υλικά, απλά και γρήγορα, χωρίς να γαργαλάμε τους γευστικούς μας κάλυκες. Λιτά και στοιχειώδη για λίγες μέρες τα φαγητά. Και τα γλυκά το ίδιο, όπως αυτό το κέικ, για πρωινό ή δίπλα στον καφέ …




Νηστίσιμο κέικ λεμόνι




ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΟΝΤΙΝΟ
  



υλικά:
3 κούπες αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
ή αλεύρι για όλες τις χρήσεις με μπέικιν 
1 1/4 κούπας ζάχαρη
2/3 κούπας σπορέλαιο (αραβοσιτέλαιο ή ηλιέλαιο)
1 κούπα σόδα (αναψυκτικό, κατά προτίμηση με γεύση λεμόνι)
3 κουτ. σούπας limoncello
2 κουτ. σούπας ξύσμα λεμονιού
1-2 κουτ. σούπας χυμός λεμονιού







Αναμειγνύουμε το αλεύρι με τη ζάχαρη και το ξύσμα. 

Ανακατεύουμε το λάδι, τη σόδα, το limoncello και το χυμό λεμονιού. 

Ρίχνουμε το μείγμα των υγρών στο μείγμα των στερεών υλικών και ανακατεύουμε με τον αυγοδάρτη. 

Αδειάζουμε σε λαδωμένη και αλευρωμένη φόρμα του κέικ.


ΖΥΜΗ ΚΟΝΤΙΝΟ
   
ΣΤΗ ΦΟΡΜΑ 



Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα περίπου.




ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ
   
ΨΗΜΕΝΟ ΚΟΝΤΙΝΟ



Μόλις το κέικ κρυώσει ελαφρά, το ξεφορμάρουμε και το πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη ή απλώνουμε στην επιφάνειά του
λεμόνι γλυκό.



ΓΛΑΣΑΡΙΣΜΑ     ΚΟΝΤΙΝΟ  


Μ' ΕΚΟΨΑΝ ΜΕ ΧΩΡΙΣΑΝ ΣΤΑ ΔΥΟ





 



Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Ρεβύθια με πιπεριές στο φούρνο …

… Δε λυγάνε τα ξεράδια και με το δίκιο τους. Όλη μέρα εργασία, κούραση κι ορθοστασία, έρχονται βράδια βαριά ρημάδια που δε με βαστάνε πια. Πόδια είναι, όχι οι κίονες του Παρθενώνα. Μετά βίας τα σέρνω απόψε τα ποδαράκια μου και φαΐ δεν πρόλαβα να κάνω. Θα φάμε κάτι πρόχειρο, θα μου πεις. 
Όταν όμως τα ωράρια όλων είναι τόσο στριμωγμένα – ξεκλειδώνω, πετάω τσάντα, ανοίγω ψυγείο, βάζω φαγητό σε 3 πιάτα, τα βάζω να ζεσταθούν, στρώνω κρεβάτι μέχρι να ζεσταθούν, στρώνω τραπέζι, βάλε σερβίτσια, ακούω το μπαμπά, σε 15΄ φεύγουμε για το φροντιστήριο, βάλε τα πιάτα στο νεροχύτη, κατέβασε την τέντα έπιασε βροχή, πάρε τα σκουπίδια και τα βιβλία, πάμε – είναι σωτήριο το τάπερ στο ψυγείο.
Λυγάνε δε λυγάνε λοιπόν τα ξεράδια, πρέπει να κρατήσουν μέχρι να μαγειρέψω κάτι. Πάλι θα με σώσουν οι προμήθειες στην αποθήκη και την κατάψυξη. Μια κονσέρβα ρεβύθια, πολύχρωμες πιπεριές και λίγο κουράγιο – άντε τα καταφέραμε και σήμερα …



Ρεβύθια με πιπεριές στο φούρνο




ΠΙΑΤΟ
   



υλικά:
300 γρ. βρασμένα ρεβύθια (από κονσέρβα)
1 κρεμμύδι χοντροκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο (ή ένα χλωρό σκόρδο)
1 μεγάλο καρότο κομμένο σε ροδέλες
2 πράσινες πιπεριές (κέρατο) κομμένες σε ροδέλες 
2 κόκκινες πιπεριές (Φλωρίνης) κομμένες σε ροδέλες
1 κουτ. γλ. πελτές ντομάτας
ζεστό νερό ή ζωμός






Αχνίζουμε το κρεμμύδι σε λίγο νερό να μαλακώσει και ρίχνουμε 2 κουταλιές λάδι. 

Προσθέτουμε τα καρότα, τις πιπεριές και το σκόρδο και τα σωτάρουμε για 5΄. 

Ρίχνουμε τον πελτέ και περίπου 1 ποτήρι ζεστό νερό ή ζωμό. 

Αλατοπιπερώνουμε και τα αφήνουμε να πάρουν 2-3 βράσεις όλα μαζί. 

Ρίχνουμε και τα ρεβύθια μαζί με το ζουμί τους, ανακατεύουμε καλά και τα βάζουμε σε πυρέξ με καπάκι ή σε ταψάκι σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο. 

Ψήνουμε το φαγητό σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 30΄ περίπου.


 
ΑΡΧΙΚΗ ΚΟΝΤΙΝΟ     ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ


ΠΙΑΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ










Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Προφιτερόλ με έτοιμα σου …

... Μετά βαΐων και κλάδων.
Έτσι υποδέχτηκε το βασανιζόμενο από κρίση υπογλυκαιμίας αγριεμένο πόπολο το μπωλ με το προφιτερόλ μου. Με ουρανομήκη ωσαννά που ευτυχώς δε μετατράπηκαν σε ‘άρον-άρον σταύρωσον αυτήν’, όταν ευθαρσώς ομολόγησα ότι δεν είχα φτιάξει εγώ τα σου. Μην είμαστε και πλεονέκτες, νά ’μαστε και λογικοί – εγώ να τον βρω, εγώ και να τον συλλήψω. Δυο χέρια έχω, τι να πρωτοπρολάβουν τα δόλια. 
Άσε που κατά το παρελθόν έχω αποδείξει επανειλημμένως ότι ξέρω πώς γίνονται, το πήρα το πιστοποιητικό και καθάρισα. Μια χαρά σου έχει και το σούπερ μάρκετ, ιταλικά, νόστιμα και οικονομικά, που κάθονται φρόνιμα-φρόνιμα στο ντουλάπι και περιμένουν υπομονετικά τις ανωτέρω υπογλυκαιμικές κρίσεις για να κάνουν μεγαλειώδη εμφάνιση …



Προφιτερόλ με έτοιμα σου



ΕΤΟΙΜΟ ΑΝΩΘΕΝ
  



υλικά:
1 συσκευασία έτοιμα σου


Για την κρέμα:
500 ml γάλα
200 γρ. ζάχαρη (100+100)
2 κρόκοι αυγών
2 κοφτές κουταλιές κορν φλάουρ
200 ml κρέμα γάλακτος 
2 βανίλιες



Για την κρέμα σοκολάτας: 
500 ml γάλα
1/2 κούπα ζάχαρη
2 κουταλιές σούπας κορν φλάουρ, διαλυμένο σε λίγο γάλα
1,5 κουταλιά σούπας κακάο σκόνη
200 γρ. κουβερτούρα (ή 100 γρ. κουβερτούρα και 100 γρ. γάλακτος)



Για διακόσμηση: 
ροζέτες σαντιγύ




Για την κρέμα με την οποία θα γεμίσουμε τα σου:
Ζεσταίνουμε το γάλα με τη βανίλια στη φωτιά και μόλις πάρει βράση το αποσύρουμε, το αδειάζουμε σε μπωλ και το αφήνουμε να κρυώσει ελαφρά.

Στο ίδιο κατσαρολάκι δουλεύουμε τους κρόκους με τη μισή (100 γρ.) ζάχαρη, μέχρι η ζάχαρη να διαλυθεί. 

Ανακατεύοντας πάντα προσθέτουμε το κορν φλάουρ και το γάλα. 

Βάζουμε το κατσαρολάκι να βράσει σε σιγανή φωτιά μέχρι να πήξει η κρέμα, ανακατεύοντας πού και πού για να μην ‘πιάσει’.


ΜΕ ΚΟΡΝ ΦΛΑΟΥΡ
      ΚΡΕΜΑ ΚΟΝΤΙΝΟ



Η κρέμα είναι έτοιμη όταν κάνει ‘πτυχές’ όταν την ανακατεύουμε και δεν είναι ούτε πολύ πηχτή ούτε πολύ ρευστή. 

Τη σκεπάζουμε με μεμβράνη και την αφήνουμε να κρυώσει.



ΕΤΟΙΜΗ ΚΡΕΜΑ ΠΟΛΥ ΚΟΝΤΙΝΟ
     
ΚΡΕΜΑ ΚΡΥΩΜΑ


Βάζουμε την κρέμα γάλακτος στην κατάψυξη για 5΄  και τη χτυπάμε στο μίξερ μαζί με την υπόλοιπη ζάχαρη. 
Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έτοιμη σαντιγύ αλλά δε θα κρατήσει τον όγκο της για πολύ. 

Την ενσωματώνουμε στην κρέμα που φτιάξαμε διπλώνοντας απαλά με σπάτουλα. 

Αφήνουμε την κρέμα στο ψυγείο μέχρι να τη χρησιμοποιήσουμε.

Για την κρέμα σοκολάτας:

Βράζουμε σε μέτρια φωτιά το γάλα με τη ζάχαρη και το κακάο. 

Προσθέτουμε το κορν φλάουρ, το οποίο έχουμε διαλύσει καλά σε λίγο κρύο γάλα και βράζουμε ανακατεύοντας μέχρι να δέσει η κρέμα. 

Αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε τη σοκολάτα και ανακατεύουμε μέχρι να λυώσει και να ομογενοποιηθεί το μείγμα. 

Σκεπάζουμε με μεμβράνη και αφήνουμε την κρέμα να κρυώσει, μέχρι να γεμίσουμε τα σου.


ΚΡΕΜΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑ
    ΣΟΥ  



Γεμίζουμε με την κρέμα ζαχαροπλαστικής ένα κορνέ και προσαρμόζουμε τη λεπτή και λοξή ‘μύτη’. 

Τρυπάμε προσεκτικά και γεμίζουμε τα σου, μέχρι η κρέμα να αρχίσει να ξεχειλίζει.



ΣΟΥ ΓΕΜΙΣΜΑ
   
ΣΟΥ ΓΕΜΙΣΜΕΝΑ  



Βάζουμε σε μεγάλο μπωλ 3-4 σου και τα περιχύνουμε με 2-3 κουταλιές σοκολάτα. 

Στα κενά της κάτω στρώσης φτιάχνουμε μια δεύτερη στρώση με σου και τα περιχύνουμε ξανά με σοκολάτα.


 
ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΣΗ ΑΡΧΗ    ΑΡΧΗ ΚΟΝΤΙΝΟ

ΣΟΚΟ 2    ΣΟΚΟ ΣΤΑ ΣΟΥ 2



Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε στρώσεις μέχρι να τελειώσουν όλα τα σου

Περιχύνουμε γενναιόδωρα με σοκολάτα και διακοσμούμε με ροζέτες σαντιγύ.


 
ΣΤΡΩΣΗ 3 ΑΝΩΘΕΝ   ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ


ΣΑΝΤΙΓΥ ΚΟΝΤΙΝΟ





- Αν είμαστε πολύ βιαστικοί ή τεμπέληδες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έτοιμη κρέμα ζαχαροπλαστικής που θέλει μόνο χτύπημα με γάλα. Αν θέλουμε κάτι ακόμη πιο ελαφρύ, φτιάχνουμε μια απλή κρέμα με άνθος αραβοσίτου.

- Μπορούμε να αντικαταστήσουμε μία ποσότητα από το γάλα που βάζουμε στην κρέμα σοκολάτας με αντίστοιχη ποσότητα γάλα κακάο (εγώ χρησιμοποιώ τη μικρή συσκευασία των 200 ml). Η κρέμα γίνεται έτσι λίγο πιο γλυκιά και πιο δεμένη.








Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Τηγανητό χέλι …

… Της Άρτας το γιοφύρι κατάντησε αυτό το sequel. Θες γιατί τα χέλια τα πήρα στην Άρτα, θες γιατί ήταν όσα κι οι αδερφάδες του δημοτικού τραγουδιού. 
Τυχαία βρέθηκα στην Άρτα, περαστική, κι επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, έψαξα για την αναπόφευκτη λαϊκή του Σαββάτου. Ήταν μικρή και συμπαθητική, χωρίς μεγάλη ποικιλία αλλά με καλές τιμές και, βεβαίως βεβαίως, με χέλια. 

Το θυμάσαι το δίστιχο για τις δύστυχες;
“… τρεις αδερφάδες ήμασταν κι οι τρεις κακογραμμένες …”. 


Έ
τσι και τα χέλια μου, τρία ήταν κι όπως αποδείχτηκε, κι αυτά κακογραμμένα αφού κατέληξαν στην ψαραγορά.
Εκείνες οι δόλιες θυσιάστηκαν κι όπως μάθαμε κατευθείαν απ’ τη γυναίκα του πρωτομάστορα
“… η μια έχτισε το Δούναβη, η άλλη τον Ευφράτη 
κι εγώ, η πλιο στερνότερη, της Άρτας το ποτάμι …”.

Τα χέλια πάλι
“τό ’να με χόρτα τό ’κανα,
τ’ άλλο
στην κεραμίδα,
κι αυτό το πλιο στερνότερο τό ’ριξα στο τηγάνι” …



Τηγανητό χέλι



ΤΗΓΑΝΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΕΝΟ  




Καθαρίζουμε το χέλι αφαιρώντας τα εντόσθιά του, το πλένουμε και εάν είναι μεγάλο το χαράζουμε.

 Το αλευρώνουμε και το τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά σε λάδι, ή αν το σηκώνει το στομάχι μας σε μια κουταλιά βούτυρο. 

Σερβίρουμε με βραστά χόρτα, να ξεφρακάρει και καμιά αρτηρία.



ΓΙΑ ΤΗΓΑΝΙ
   
 ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ 2








Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

Χέλι στο πήλινο …

... Το έτος του Φιδιού

clip_image002



 είναι το 2013 σύμφωνα με το Κινέζικο Αστρολογικό Ημερολόγιο, για την ακρίβεια του Μαύρου Νερόφιδου.
Αυτή η ακρίβεια είναι που μου χτύπησε κι εμένα. Κοίτα να δεις κάτι συμπτώσεις – πάνω που άρχισε το έτος του φιδιού να βρω κι εγώ και ν’ αγοράσω χέλια.
Το ένα το φάγαμε ήδη 
με χόρτα και οφείλω να ομολογήσω ότι η γεύση του ήταν μάλλον ουδέτερη, ίσως και λόγω του μικρού του μεγέθους. Δεν έμοιαζε πολύ με ψάρι, θύμιζε αμυδρά άσπρο κρέας πουλερικού και, μάλλον επειδή ήταν μικρό, δεν ήταν καθόλου βαρύ και λιπαρό, ως ώφειλε κατά τας γραφάς. 

Για το δεύτερο, σκέφτηκα μια παραλλαγή της κλασσικής κι εξόχως πρωτότυπης εκδοχής για “χέλι στην κεραμίδα”. Παλιότερα λοιπόν στα μέρη μου, ο πιο απλός και συνηθισμένος τρόπος μαγειρέματος του χελιού ήταν στην κεραμίδα.
Έπαιρναν μια κοίλη κεραμίδα, απ’ αυτές που μας έρχονται καθημερινά στο κεφάλι, κι έβαζαν μέσα αλατοπιπερωμένο το χέλι. Το ράντιζαν με λάδι, έβαζαν και κάνα μυρωδικό και έκλειναν από πάνω με ζυμάρι την κεραμίδα, δημιουργώντας μια αυτοσχέδια πήλινη γάστρα στην οποία ψηνόταν το χέλι.
Κεραμίδα δεν διαθέτω, οπότε χρησιμοποίησα ένα πήλινο ταψάκι και συντρόφεψα το χέλι με σκορδοκρέμμυδα και ντομάτα …



Χέλι στο πήλινο  



 
ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ 



υλικά:
1 χέλι
2 κρεμμύδια σε λεπτές φέτες
2 σκελίδες σκόρδο
1-2 ντομάτες ψιλοκομμένες
2 δαφνόφυλλα
μαϊντανός
λίγο άσπρο κρασί







Καθαρίζουμε το χέλι αφαιρώντας τα εντόσθιά του, το πλένουμε καλά, το αλατοπιπερώνουμε και το χαράζουμε χωρίς να το κόψουμε μέχρι κάτω.

Στρώνουμε τα λαχανικά σε πήλινο ταψάκι και τα αλατοπιπερώνουμε.



ΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΑ ΧΕΛΙΑ
   
ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΣΤΟ ΠΗΛΙΝΟ 



Σπάμε τα δαφνόφυλλα σε κομμάτια και τα βάζουμε κάθετα στις χαρακιές του χελιού. 

Βάζουμε το χέλι πάνω από τα λαχανικά και περιχύνουμε με λίγο άσπρο κρασί και λάδι. 



ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΛΙ
   
ΓΙΑ ΨΗΣΙΜΟ 



Βρέχουμε ένα κομμάτι λαδόκολλα, το στύβουμε και καλύπτουμε το ταψάκι.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 30΄ περίπου.


ΣΤΟ ΦΟΥΡΝΟ
   
ΨΗΜΜΕΝΟ


ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ



                                                                                                                                                                                                                                                                                                     συνεχίζεται





Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Χέλι με χόρτα …

Τα χέλια του Ποταμιού των Τσακαλιών καταλαβαίνουν πως ήρθε η ώρα για το μεγάλο ερωτικό τους ταξίδι. Γεννηθήκαν μακριά στο βυθό του Ωκεανού, κει που παν και γονιμοποιούν τα χέλια όλου του κόσμου. Σα γίνανε δυο χρονών άφησαν το λίκνο τους στο βυθό του Ωκεανού και πήραν το δρόμο των προγόνων τους. Περάσαν όλες τις θάλασσες κ’ ήρθανε μια χειμωνιάτικη νύχτα στο Ποτάμι των Τσακαλιών. Είχε φεγγάρι πάνω στα Κιμιντένια. Ήταν ησυχία. Μοναχά πού και πού τα τσακάλια ούρλιαζαν στο ρουμάνι. Όμως τα χέλια ήταν ασφαλισμένα μες στο νερό και δε φοβήθηκαν. Μείνανε θαμπωμένα απ’ την αυστηρή ηρεμία της Αιολικής γης, απ’ το έρημο φεγγάρι. «Τι όμορφος που είναι ο τόπος των μητέρων μας» είπαν. «Τι όμορφη που είναι η πατρίδα μας …».

Αυτή την εικόνα των χελιών είχα πάντα στο νου μου. Μυστηριακή, σχεδόν μαγική, όπως την έδωσε ο Βενέζης στην Αιολική του Γη. Ταυτόχρονα όμως, είχα πάντα και την περιέργεια  -λαχτάρα σχεδόν- να τα δοκιμάσω. Μου κινούσε το ενδιαφέρον αυτό το αλλιώτικο της μορφής τους, που προδίκαζε ίσως και το αλλιώτικο της γεύσης τους. Τι γεύση να έχουν άραγε; Ψαριού, κρέατος, ή να θυμίζουν τα φίδια που τρώνε Κινέζοι και Κορεάτες;
Μια και βρήκα λοιπόν κάποιον που πουλούσε χέλια, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου. Δεν τόλμησα να πάρω τα μεγάλα, που θύμιζαν βόες συσφιγκτήρες, παρά αγόρασα τρία μικρούλια.
Αν και ο ψαράς μου πρότεινε να τα αλευρώσω και να τα τηγανίσω, η πρώτη δοκιμή έγινε με μια παραδοσιακή ηπειρώτικη συνταγή, έτσι για να μην πέσουμε κατευθείαν στα βαριά …




Χέλι με χόρτα




ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΚΟΝΤΙΝΟ
  



υλικά:
1 μέτριο χέλι
500 γρ. ανάμεικτα χόρτα για πίτα (σπανάκι, σέσκουλα, λάπαθα, πράσο)
3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια
μαϊντανός ή άνηθος






Καθαρίζουμε το χέλι όπως τα ψάρια, αφαιρώντας τα εντόσθια.

Το πλένουμε καλά και το αλατοπιπερώνουμε. 

Οι παλιότεροι που ρώτησα, συμβουλεύουν να το μαγειρέψουμε χωρίς το κεφάλι.


ΧΕΛΙΑ
    ΧΕΛΙΑ ΚΑΘΑΡΙΣΜΕΝΑ 



Σε λίγο λάδι σωτάρουμε τα φρέσκα κρεμμυδάκια και προσθέτουμε τα χόρτα και τα μυρωδικά. 

Μόλις “πέσουν” τα χόρτα, μειωθεί ο όγκος τους δηλαδή, τα αλατοπιπερώνουμε και βάζουμε από πάνω το χέλι.


ΧΟΡΤΑ ΣΤΗ ΣΩΤΕΖΑ
   
ΧΕΛΙ ΣΤΑ ΧΟΡΤΑ



Προσθέτουμε ελάχιστο νερό, καπακώνουμε και μαγειρεύουμε σε σιγανή φωτιά μέχρι να γίνουν τα χόρτα και το χέλι. 

Αν το φαγητό έχει παραπανίσιο ζουμί, βγάζουμε το καπάκι και δυναμώνουμε τη φωτιά για 4΄-5΄.


     
   

                       συνεχίζεται …




“Τα χέλια του Ποταμιού των Τσακαλιών καταλαβαίνουν πως ήρθε η ώρα για το μεγάλο ερωτικό τους ταξίδι. Γεννηθήκαν μακριά στο βυθό του Ωκεανού, κει που παν και γονιμοποιούν τα χέλια όλου του κόσμου. Σα γίνανε δυο χρονών άφησαν το λίκνο τους στο βυθό του Ωκεανού και πήραν το δρόμο των προγόνων τους. Περάσαν όλες τις θάλασσες κ’ ήρθανε μια χειμωνιάτικη νύχτα στο Ποτάμι των Τσακαλιών. Είχε φεγγάρι πάνω στα Κιμιντένια. Ήταν ησυχία. Μοναχά πού και πού τα τσακάλια ούρλιαζαν στο ρουμάνι. Όμως τα χέλια ήταν ασφαλισμένα μες στο νερό και δε φοβήθηκαν. Μείνανε θαμπωμένα απ’ την αυστηρή ηρεμία της Αιολικής γης, απ’ το έρημο φεγγάρι. «Τι όμορφος που είναι ο τόπος των μητέρων μας» είπαν. «Τι όμορφη που είναι η πατρίδα μας». Μείνανε εκεί και ζήσανε μέρες χαρούμενες χρόνους εξ. 

Όταν, πάλι, ήρθε μια νύχτα. Το φεγγάρι έλαμπε πάλι ψηλά, τα τσακάλια πάλι ούρλιαζαν, κ’ ένα κορίτσι που το λέγαν Άρτεμη, παιδί των βουνών του τόπου, ζούσε την πρώτη ιστορία της καρδιάς του, την πρώτη με αίμα, στη σπηλιά των αγριογουρουνιών. Μυστική, από πολύ βαθιά μέσα τους, ήρθε στα χέλια του Ποταμιού των Τσακαλιών η φωνή. Παράξενη φωνή που τους έλεγε να φύγουν, να κατεβούν χαμηλά το ποτάμι και να βγουν στη θάλασσα. Ξυπνήσαν όλα τα χέλια, άκουσαν την προσταγή της φωνής, κατεβήκαν χαμηλά το ποτάμι και βρήκαν τη θάλασσα. Αλλόκοτο σούσουρο βρήκαν τότε κει, στις ακρογιαλιές του Αιγαίου. Κοίταξαν καλά μες στο νερό και ξαφνιασμένα είδαν. Όλα τα χέλια των ποταμιών της Ανατολής είχαν μαζευτεί εκεί. «Πώς εδώ, σύντροφοί μας;» Τους αποκρίθηκαν: «Η φωνή μίλησε μέσα μας. Πάμε για το μακρινό ταξίδι». «Α! Κ’ εσείς; Κ’ εμείς για το ίδιο ταξίδι πάμε. Μας μίλησε η φωνή». Κι ολοένα κουβέντιαζαν τα χέλια των ποταμών και κάναν γνωριμίες το ένα με τ’ άλλο. 

Ένα μονάχα χέλι, ντυμένο με παράξενο ασημένιο δέρμα, δε σάλευε απ’ τον τόπο του. Δεν ήθελε γνωριμίες, δεν ήθελε φλυαρίες, γιατί ήθελε να μείνει μονάχο με τη χαρά που το πλημμύριζε. Το είδε, έτσι μόνο, ένα άλλο χέλι με γυαλιστερό δέρμα, που είχε κι αυτό αρχίσει να παίρνει χρώμα ασημένιο, και νόμισε πως είναι περίλυπο. «Τι έχεις», του λέει, «κ’ είσαι έτσι μονάχο; Έχεις κανένα μυστικό που σε βασανίζει;» «Από πού έρχεσαι εσύ;» ρωτά το μοναχικό χέλι. «Έρχουμαι απ’ το Μαίανδρο. Έτσι το λένε το μεγάλο ποτάμι όπου έζησα». «Έλα κοντά μου», λέει τότε το άλλο χέλι, «εσύ που έρχεσαι από μεγάλο ποτάμι. Ακούμπησε πάνω μου. Ακούς;..» Το χέλι απ’ το Μαίανδρο κολλά στο χέλι του Ποταμιού των Τσακαλιών κι ακούει. «Τι είν’ αυτό που φωνάζει μέσα σου;» λέει ξαφνιασμένο. «Είναι η φωνή του βουνού μας», απαντά το φιλέρημο χέλι με το ασημένιο χρώμα. «Την κατέβασε σήμερα το ποτάμι, μια σταγόνα, απ’ τη σπηλιά των αγριογουρουνιών. Και την πήρα μέσα μου. Τώρα θα ταξιδέψει μαζί μου. Τώρα θα ’χω μαζί μου τη φωνή του τόπου μου. Έλα μ’ εμένα». 

Έτσι έγινε και τα δυο χέλια πορεύτηκαν κοντά-κοντά, μαζί με το κοπάδι τους, και φτάξανε στο βάθος του μακρινού Ωκεανού. Πολλούς συντρόφους χάσανε στο δρόμο σε μάχες που κάμανε με άλλα ψάρια. Όμως οι δυο σύντροφοι δεν πάθανε τίποτα, γιατί ο ένας βοηθούσε τον άλλο. Σαν κατέβηκαν στο τόπο που θα γονιμοποιούσαν, στο βυθό, διάλεξαν ένα μέρος στη ρίζα του κοραλλιού και κάμαν τη φωλιά τους. Τ’ άλλα τα χέλια του κοπαδιού άρχισαν τότε ν’ αλλάζουν το πετσί τους και να ντύνονται με αργυρό πετσί – τη γαμήλια φορεσιά τους. Μα οι δυο σύντροφοι του κοραλλιού δεν είχαν ανάγκη να περιμένουν. Γιατί αυτοί ήταν έτοιμοι απ’ την αρχή του ταξιδιού. Ερωτευτήκανε γλυκά και σαν κουράστηκαν μείνανε ήσυχα, περιμένοντας πια τα παιδιά που θα ’ρχονταν. Το αρσενικό χέλι ακουμπούσε πότε-πότε στο σώμα της γυναίκας του, κι όταν άκουγε χτύπους: «Ήρθαν;» ρωτούσε με ανυπομονησία. «Είναι τα παιδιά μας;» «Όχι», του έλεγε εκείνη. «Όχι, ακόμα. Αυτό είναι εκείνος ο χτύπος. Είναι η φωνή του τόπου μας». Μα σαν ήρθαν μέσα της τα παιδιά, οι χτύποι μπερδεύτηκαν. Και τότε πια μήτε αυτή δεν ήξερε να τους ξεχωρίσει …”.







Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Εκμέκ από πετιμεζόπιτα …

… Εκμέκ είναι το ψωμί στα τουρκικά. Και το αγαπημένο γλυκό του άντρα μου. Δεν αξιώθηκα ακόμη να του το φτιάξω όπως το κάνουν οι Τούρκοι. Για να είμαι ειλικρινής, είναι και κομματάκι δύσκολο να φτιάξω εξαρχής το ψωμί που χρειάζεται για το γλυκό. Εδώ μπορεί να είναι η βάση του γλυκού, στην Τουρκία όμως είναι όλο το γλυκό. 
Γιατί όλο κι όλο το γλυκό είναι το αρωματικό φρυγανισμένο ψωμί, σιροπιασμένο μ’ ένα πηχτό και πλούσιο σε μυρωδικά σιρόπι. Και στο σερβίρισμα συνοδεύεται με ό,τι ζητήσει ο πελάτης - παραδοσιακά με βουβαλίσιο καϊμάκι αλλά πλέον και με κρέμα ή παγωτό.
Επειδή λοιπόν δεν πρόκειται σύντομα να φτιάξω το “αυθεντικό” εκμέκ, το φτιάχνω σε κάθε ευκαιρία με ό,τι θεωρώ ότι το πλησιάζει. Και με
τσουρέκι που περίσσεψε το έφτιαξα και με μελομακάρονα το δοκιμάσαμε –και οι δύο εκδοχές ήταν εξαιρετικές και λόγω αρωμάτων κοντινές στην αρχική εκδοχή του γλυκού.
Πρόσφατα το ξανάφτιαξα με την
πετιμεζόπιτα που μας περίσσεψε και θεωρώ ότι ήταν η πιο κοντινή και επιτυχημένη εκδοχή του εκμέκ. Άσε που είναι και νηστίσιμο …



Εκμέκ από πετιμεζόπιτα



ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ
  



υλικά: 

Για τη βάση: 
4-5 χοντρές φέτες  πετιμεζόπιτα 

Για το σιρόπι: 
2 ποτήρια ζάχαρη
1,5 ποτήρι νερό
μπόλικη κανέλλα (σκόνη) 


Για το σερβίρισμα: 
κρέμα βανίλια ή παγωτό






Κόβουμε την πετιμεζόπιτα σε χοντρές ομοιόμορφες φέτες και τις βάζουμε σε πήλινο ταψάκι, φροντίζοντας να μην αφήσουμε κενά μεταξύ τους.




ΦΕΤΕΣ
   
ΦΕΤΕΣ ΣΤΟ ΠΗΛΙΝΟ 



Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 160 βαθμούς κελσίου, μέχρι οι φέτες να στεγνώσουν καλά και να γίνουν σαν παξιμάδια.

 Βράζουμε για 5΄-7΄ το σιρόπι μέχρι να δέσει καλά και σιροπιάζουμε τις φέτες μόλις βγουν απ’ το φούρνο. 

Δε ρίχνουμε όλο το σιρόπι μαζί, αλλά περιχύνουμε με μια κουτάλα το γλυκό και μόλις απορροφήσει την ποσότητα που ρίξαμε ρίχνουμε την επόμενη.


ΨΗΜΕΝΕΣ ΦΕΤΕΣ
   
ΣΙΡΟΠΙΑΣΜΕΝΟ



Τρώγεται ωραιότατα σκέτο ή συνοδεύεται από 2 κουταλιές κρέμα ή μια μπάλα παγωτό.




ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΚΕΤΟ
     ΕΤΟΙΜΟ ΚΟΝΤΙΝΟ 





Για τη νηστίσιμη εκδοχή φτιάχνουμε μια απλή κρέμα βανίλια με άνθος αραβοσίτου, αντικαθιστώντας το γάλα με νερό ή γάλα σόγιας. Κυκλοφορούν πάντως και έτοιμες κρέμες από γάλα σόγιας.

Μπορούμε ακόμη, αν είμαστε μερακλήδες, να απλώσουμε την κρέμα σε όλη την επιφάνεια του γλυκού και να την καλύψουμε με σαντιγύ από φυτική κρέμα, φτιάχνοντας ένα πλήρες νηστίσιμο εκμέκ.




 
ΜΕ ΦΥΣΤΙΚΙ ΑΠΟ ΨΗΛΑ