Καρπουζένια …

… I did knock. Of course. Κι όχι μια και δυο φορές. Χτύπησα επανειλημμένως όλα τα καρπούζια που υπήρχαν στον πάγκο. Αν είχα μαλλιά ράστα, άνετα θα με πέρναγαν για απόγονο του Marley με κληρονομικό χάρισμα στα κρουστά. 
Κι όλη μέρα τακ-τακ-τακ, τουκ-τουκ –τουκ-τουκ το καρπουζάκι κάνει. Όχι ότι έβγαζα και κανένα συμπέρασμα απ’ τον ήχο. Πρέπει λέει να είναι κούφιος, ξερός και καμπανιστός. Φέξε μου και γλίστρησα. Πιο πιθανό είναι να μου απαντήσει το ίδιο το καρπούζι αυτοπροσώπως, παρά να διαλέξω καλό καρπούζι με μόνο οδηγό το τακ-τακ εσύ, τακ-τακ εγώ.
Με τούτα και μ’ εκείνα πήρα τελικά ένα καρπούζι κι ευτυχώς ήταν καλό. Γινωμένο και γλυκό, με το βαθυκόκκινο το χρωματάκι του, τα καλοωριμασμένα μαύρα, γυαλιστερά κουκουτσάκια του - φάγαμε το μισό μέχρι που πρηστήκαμε, έκανα τη φλούδα γλυκό και με το υπόλοιπο έκανα επιτέλους …

Καρπουζένια

 

υλικά:
καρπούζι (περίπου 2 βαθιά πιάτα)
1,5- 2 φλυτζανάκια του καφέ ζάχαρη
3/4 φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο
6-7 κουταλιές αλεύρι
μέλι, κανέλλα
σουσάμι

Κόβουμε το καρπούζι σε μικρούς κύβους, το βάζουμε σε σουρωτήρι με λεκάνη από κάτω, για να μαζέψουμε το χυμό και να τον πιούμε και το στύβουμε με τα χέρια, φροντίζοντας να μην το διαλύσουμε εντελώς.

 Το αφήνουμε να στραγγίξει για 2 ώρες.

Βάζουμε το στραγγισμένο καρπούζι σε μπωλ και ρίχνουμε λίγη-λίγη τη ζάχαρη, δοκιμάζοντας πόσο γλυκό είναι το μείγμα κι αν χρειάζεται όλη η ποσότητα.

 Προσθέτουμε το λάδι και όσο αλεύρι χρειαστεί, για να έχουμε έναν πηχτό χυλό. 

      

Λαδώνουμε ένα μέτριο ταψί, το πασπαλίζουμε με σουσάμι και αδειάζουμε προσεκτικά το μείγμα του καρπουζιού. 

Η πίτα πρέπει να έχει πάχος περίπου 2,5 εκ.

      

Ραντίζουμε την επιφάνεια με λίγο λάδι ακόμη και πασπαλίζουμε με μπόλικο σουσάμι.

      

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 40΄- 45΄ ή μέχρι να πήξει και να δέσει. 

Ξεφουρνίζουμε, περιχύνουμε με 2-3 κουταλιές μέλι και πασπαλίζουμε με κανέλλα.