… " Και πλησιάζοντάς την της ψιθύρισε, σα να έλεγε κρατικό μυστικό, “Πατάτες τηγανητές μ' αβγά”.
Της εξήγησε ότι ήταν το αγαπημένο του φαΐ και δεν το έτρωγε ποτέ. Γιατί το βράδυ που γύριζε σπίτι του, οι πατάτες -τηγανισμένες απ' το μεσημέρι- είχαν πανιάσει κι ήταν μες στη λαδούρα. Και τις Κυριακές η μάνα του αρνιόταν να του κάνει πατάτες μ' αβγά, γιατί ένα τόσο πρόχειρο φαγητό δεν ήταν κυριακάτικο.
Η γυναίκα του είπε ότι το μεσημέρι θα είχε το αγαπημένο του φαγητό. Και μάλιστα θα τον περίμενε να έρθει για να ρίξει τ' αβγά.
Οι τηγανητές πατάτες θέλουν τέχνη για να γίνουν ωραίες. Θέλουν αλάτισμα πριν τηγανιστούν για να γίνουν τραγανές. Πρέπει να έχει κάψει καλά το λάδι στο τηγάνι πριν τις ρίξεις μέσα.
Η γυναίκα δοκίμασε τη θερμοκρασία του λαδιού ρίχνοντας μέσα μια πατάτα. Είδε να σχηματίζονται ζωηρές φυσαλλίδες γύρω της κι έριξε και τις υπόλοιπες. Σ' ένα λεπτό χαμήλωσε τη φωτιά για ένα λεπτό και την ξαναδυνάμωσε αμέσως μετά.
Τις ανακάτεψε μόνο όταν είχαν ροδίσει και τις άφησε να ψηθούν κι απ' την κάτω μεριά. Μετά τις έβγαλε με την τρυπητή κουτάλα και τις άπλωσε σε χαρτί κουζίνας.
Η γυναίκα ξανάριξε τις πατάτες στο τηγάνι, χτύπησε τ' αβγά και τ' ανακάτεψε όλα μαζί ".
Ευγενία Φακίνου - Για να δει τη θάλασσα
*Και δυο δικές μου πρακτικές:
Οι πατάτες αφού καθαριστούν και κοπούν μένουν σε κρύο νερό για αρκετή ώρα, για να αποβάλουν άμυλο που τις κάνει να κολλούν μεταξύ τους. ΄Ύστερα τις στραγγίζουμε και τις στεγνώνουμε καλά πριν τις ρίξουμε στο τηγάνι.
Εδώ στην Ήπειρο ρίχνουμε πάντα στις πατάτες με αυγά κι ένα καλό κομμάτι φέτα, τριμμένο με το χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου