… Πάρτο αλλιώς. Αφού το ξέρεις ότι θα βρεις. Δε χρειάζεται να σπάσεις το φανάρι για να καταλάβεις ότι βρήκες τοίχο, ούτε να δεις το καρούμπαλο για να να συνειδητοποιήσεις ότι χτύπησες πάτο. Γι’ αυτό μας έδωσε μάτια και νιονιό ο καλός Θεούλης, για να προνοούμε και να μη μετανοούμε.
Πες το ένστικτο, πες το ευελιξία, πες το plan B, πες το κωλοτούμπα, πες το όπως θες.
Αλλά όταν βλέπεις τον τοίχο νά ’ρχεται καταπάνω σου, ο μόνος τρόπος να γλυτώσεις είναι να μετακινηθείς. Εσύ.
Διότι ο τοίχος, τό ’χω καρατσεκάρει, δεν πρόκειται να μετακινηθεί ούτε χιλιοστό.
Και τώρα που ήρθε πάλι νέον έτος εις την πρώτην του μηνός,
κοίτα ν’ αλλάξεις, αν γουστάρεις, το σκοπό σου,
γιατί να ξέρεις –και στο λέω ορθά κοφτά-
καρούμπαλα άλλα δε χωράν στο μέτωπό σου.
Κι αφού με νουθέτησα λόγω της ημέρας, θα με καλοπιάσω – και πάλι λόγω της ημέρας. Και θα με γλυκάνω.
Κι εμένα και τον καινούριο χρόνο. Με μελωμένα ξεροτήγανα, έστω και με έτοιμη ζύμη.
Το πήρα αλλιώς, γιατί βρήκα …
Ξεροτήγανα με ζύμη κουρού
υλικά:
1 φύλλο έτοιμη ζύμη κουρού
μέλι, καρύδια, κανέλλα
αραβοσιτέλαιο ή/και ηλιέλαιο
Αν η ζύμη είναι φρέσκια, τη χρησιμοποιούμε απευθείας από το ψυγείο.
Αν είναι κατεψυγμένη, την αφήνουμε να ξεπαγώσει μέσα στο ψυγείο.
Τη θέλουμε κρύα και όχι σε θερμοκρασία δωματίου, για να μπορέσουμε να την κόψουμε και να την τυλίξουμε εύκολα.
Κόβουμε τη ζύμη, με οδοντωτό ροδάκι, σε λωρίδες στο πάχος που προτιμάμε.
Ζεσταίνουμε το λάδι σε κατσαρολάκι και, όταν κάψει, χαμηλώνουμε τη φωτιά σε μέτρια ένταση.
Πιάνουμε μία λωρίδα ζύμης από τη μία άκρη και αφήνουμε την άλλη να ακουμπήσει στο λάδι.
Με ένα πηρούνι ή μια μεγάλη διχαλωτή πηρούνα, παίρνουμε την άκρη της λωρίδας και, τυλίγοντας κυκλικά, φτιάχνουμε το ξεροτήγανο.
Μόλις τα ξεροτήγανα πάρουν χρώμα από τη μια μεριά, τα γυρίζουμε για να τηγανιστούν και από την άλλη και τα βγάζουμε να στραγγίξουν σε απορροφητικό χαρτί.
Βάζουμε τα ξεροτήγανα σε πιατέλα και τα περιχύνουμε με μέλι.
Καλή μας χρονιά …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου