… Έλα να πάμε στα καμμένα
και στην καλή μου τη ζακέτα …
Αλλά καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Προχτές εκεί που δούλευα
στο κρύο μου γραφείο,
άναψα για να ζεσταθώ
μια σόμπα μια σομπίτσα.
Σαν το Μίκυ στα Χριστουγεννάτικα κάλαντα, περίπου …
Μα, αν ο δόλιος ο Μίκυ συνέχισε να τουρτουρίζει – ας όψεται ο όχι άλλο κάρβουνο τσιγκούναρος, εγώ ζεστάθηκα τόσο που έβγαλα τη ζακέτα μου και την ακούμπησα στη ράχη της καρέκλας.
Αλλά φθάνοντος προέδρου και σηκώνοντος Ελένης … η καρέκλα μαζί με τη ζακέτα ακούμπησε στη σόμπα κι έγινε το Κούγκι, μαζί με τον Καμμένο.
Πήρε το ύφασμα φωτιά, πυρκαγιά
και καιγόταν μαζί κι η δική μου καρδιά.
Με την επέμβαση των ψυχραιμοτέρων, που λένε και τα ευφάνταστα δημοσιογραφικά κλισέ, απεφεύχθη η ολοκληρωτική καταστροφή και η ζακέτα μεταφέρθηκε στο πρώτων βοηθειών με εγκαύματα πρώτου και δεύτερου βαθμού. Πέρασα τροχάδην τα 4 στάδια της θλίψης κι έφτασα μάνι-μάνι στην αποδοχή.
Κι ύστερα τίναξα τη στάχτη απ’ τη ζακέτα,
κι ύστερα έκλαψα λιγάκι από θυμό,
κι ύστερα αποφάσισα να εφαρμόσω το σοφό “ο τρώσας και ιάσεται”. Κάτι σαν το “εγώ σ’ έχτισα φούρνε μου κι εγώ θα σε χαλάσω” απ’ την ανάποδη.
Εγώ σ’ έκαψα ζακέτα μου κι εγώ θα σε μπαλώσω. Μόνο που θα προσπαθήσω να το κάνω κομψά …
Επιδιόρθωση καμμένης ζακέτας
Η αρχική και προφανής σκέψη ήταν να καλύψω τα καμμένα μέρη της ζακέτας με μπαλωματάκια. Σαν αυτά που μας έβαζαν, όταν ήμαστε πιτσιρίκια, στους αγκώνες και τα γόνατα των ρούχων μας. Ύστερα, σκέφτηκα να πλέξω με βελονάκι λουλουδάκια στο κίτρινο χρώμα του καψίματος και να τα ράψω στη ζακέτα καλύπτοντας τη ζημιά.
Οδηγίες για τα απλούστατα λουλουδάκια πήρα από εδώ, έφτιαξα μπόλικα και το χάσμα που άνοιξε η φωτιά ευθύς εγιόμισε άνθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου