Μαμά, πεινάω …

... Να μην την ξαναπιάσουμε αυτή την κουβέντα απ’ την αρχή. Να μην ξαναπώ άπλωσε τα χεράκια σου και φτιάξε κάτι να φας, αφού κι οι δυο καλά το ξέρουμε πως εγώ τελικά θα το φτιάξω το κάτι. Πες μου απ’ την αρχή τι θες να ξεμπερδεύουμε. 

Να μην ξαναπώ το τροπάρι για μελλοντική οικογένεια, άντρα και παιδιά, που θα περιμένουν από σένα να φάνε. Ντεμοντέ η Λωξάντρα – απ’ το χέρι της γυναίκας του πρέπει να τρώει ο άντρας. Ούτε την Αδριανή του Χαρίτου θα επιστρατεύσω, κουτί μου ταιριάζει το δικό της παράπονο για την Κατερίνα της, αν και περισσότερο αγωνία είναι για το ζην και ευ ζην της κόρης παρά παράπονο. 

Ο καθένας έχει τη δική του ώρα που αποφασίζει, που ωριμάζει, που αλλάζει. Όσες φορές κι αν πω κάτι, όσο δίκιο κι αν φαίνεται να έχω, εσύ θα το κάνεις μόνο όταν θελήσεις. Ή όταν αναγκαστείς. Κάποια μέρα λοιπόν θα θελήσεις ή θ’ αναγκαστείς να μπεις στην κουζίνα. Γιατί θα σε κόβει η λόρδα, για να περιποιηθείς τους φίλους σου, για να παραχαϊδέψεις το αγόρι σου. Των φρονίμων τα παιδιά κτλ. κτλ. αλλά δε βαριέσαι. Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.

 Θα χρειάζεται να διαβάσεις αρχαία απ’ το πρωτότυπο κι εσύ δεν θα ξέρεις ούτε το β+α, βα. 

Τώρα νύφ’; 

Ας κρίν’ κι άλλος. Ίσως ασυναίσθητα, μ’ αυτή την προοπτική να έγινα μπλόγκερ στα γεράματα. Θα μου πεις χάθηκαν τόσοι οδηγοί μαγειρικής, τόσα περιοδικά, τόσες εκπομπές, βρωμάει ο τόπος από μαγειρέματα. Μόνο που κανένα απ’ αυτά δεν έχει μνήμες, εικόνες και μυρωδιές απ’ το σπίτι μας. Δεν αντανακλά τις μικρές καθημερινές μας συνήθειες, τα χούγια και τις ιδιοτροπίες μας. Δεν αποτυπώνει μέσα απ’ τις συνταγές τη ζωή μας. 

Ξέρεις καλά ότι δεν έχω άλμπουμ φωτογραφιών, δε μετατρέπω παλιά βιντεάκια σε dvd, αρνούμαι να ξαναδώ - σαν θεατής πια - γάμους και βαφτίσια, δε βάζω τις κασέτες με τις πρώτες σου κουβέντες. Ό,τι αξίζει και μπορεί, μένει στο μυαλό.
Πώς την πάτησα λοιπόν κι έφτιαξα όλο αυτό το κουβάρι; 

Κι όλο πλέκω, κι όλο λέω θα τελειώσει, κι όλο βρίσκω κι άλλα νήματα κι άλλες κλωστές να υφάνω, κάθε μέρα Πηνελόπη σε ψηφιακό αργαλειό. 

Επειδή μάλλον το έφτιαξα για σένα, να υπάρχει σε μια γωνιά - κι αν το θες να σε βοηθάει. Να μην πεινάσεις ποτέ …

Μαμά φοβάμαι, μαμά γερνάω …
Μην κόψεις τις τρεις τελευταίες λέξεις, ηχολήπτη μου …
Υ.Γ.