Ρεβυθάδα Σίφνου …

 … Ό,τι πιάσεις απ’ την παράδοση. Αυτή ήταν η πιο δημοφιλής πρακτική για τους τεμπελάκους ή τους ξύπνιους όταν πηγαίναμε σχολείο. Ποτέ δεν αρκέστηκα σ’ αυτό,  διαβαστερό παιδί από πάντα, αλλά πρόσεχα και στην παράδοση και, γυρίζοντας το μεσημέρι, ήξερα ήδη το μισό μάθημα. 

Μεγαλώνοντας, που η μοίρα μ’ έριξε να πάω να μάθω γράμματα να γένω γραμματέας, έμαθα κρατώντας πρακτικά συνεδριάσεων να συγκρατώ ό,τι άκουγα και ταυτόχρονα να καταγράφω.
Γιατί σε ζαλίζω, τώρα, με την ιστορία της ζωής μου; Γιατί, προχτές, κάνοντας ανελέητο ζάπινγκ πέτυχα φευγαλέα μια κυρούλα να λέει πώς γίνεται η παραδοσιακή σιφνέικη ρεβυθάδα. Δυο κουβέντες ήταν όλες κι όλες, αλλά τις συγκράτησα: 

Μούλιαζαν, λέει, τα ρεβύθια απ’ το βράδυ της Παρασκευής μέχρι το βράδυ του Σαββάτου, τα έβαζαν στο πήλινο, έριχναν κρεμμύδι, αλάτι, 4-5 ποτήρια νερό κι ένα ποτήρι λάδι, καπάκωναν και το άφηναν για ψήσιμο όλη τη νύχτα στον ξυλόφουρνο. Γυρνώντας απ’ την εκκλησία έπαιρνε η καθεμιά το τσουκάλι της, με τ’ όνομά της γραμμένο επάνω με κιμωλία –ωραία ονόματα, τα περισσότερα να καταλήγουν σε -ω, κι έτοιμο το κυριακάτικο γεύμα.

Με ό,τι έπιασα, λοιπόν, απ’ την παράδοση –κυριολεκτικά και μεταφορικά, ιδού ένα φαγητό που ήθελα πολύ καιρό να φτιάξω. Η παραδοσιακή …

 

Ρεβυθάδα Σίφνου

 

  

 

υλικά:
500 γρ. ρεβύθια
2 μεγάλα κρεμμύδια χοντροκομμένα
5 ποτήρια νερό
λάδι, αλάτι κατά βούληση

προαιρετικά: 1-2 καρότα

 

*Απαραίτητες διευκρινίσεις:
Το καλό μούλιασμα των ρεβυθιών είναι απαραίτητο. Απ’ αυτό, κι απ’ το πόσο παλιά είναι τα ρεβύθια, εξαρτάται η ποσότητα του νερού που θα χρειαστεί, αλλά και η τελική επιτυχία του φαγητού. Όσο για το λάδι, θεωρήσαμε παραπάνω από υπερβολική την ποσότητα της συνταγής και την αφήσαμε στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

 

  

Μουλιάζουμε τα ρεβύθια για 24 ώρες και τα ξεπλένουμε.

 

   

 

 

Τα βάζουμε σε πήλινο τσουκάλι ή σκεύος με καπάκι και ρίχνουμε από πάνω το κρεμμύδι χοντροκομμένο και, αν χρησιμοποιήσουμε, τα καρότα.

 

  

 

 

  

 

 

   

Αλατίζουμε γενναιόδωρα, ρίχνουμε όσο λάδι θέλουμε και συμπληρώνουμε με νερό, μέχρι να καλυφθούν τα ρεβύθια και να περισσεύει και αρκετό (ίσως χρειαστούν πάνω από 5 ποτήρια ή να συμπληρώσουμε κατά τη διάρκεια του ψησίματος). 

 

   

 

 

 

 

 

  

 

Βάζουμε το τσουκάλι σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170 βαθμούς κελσίου, και αφήνουμε να βράσει για 1 περίπου ώρα. 

Χαμηλώνουμε το φούρνο στους 120-130 βαθμούς κελσίου και αφήνουμε τη ρεβυθάδα στο φούρνο όλη τη νύχτα (ή για 4 περίπου ώρες) ελέγχοντας, πριν την εμπιστευτούμε στο φούρνο, πόσο νερό έχει.

Ξεφουρνίζουμε και σερβίρουμε τη ρεβυθάδα με λεμόνι, λίγο λάδι και ελιές.

   

 

 

 

   

 

 

 

 

Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, η ρεβυθάδα προέκυψε μάλλον στεγνή επειδή τα ρεβύθια ήταν παλιά και πολύ διψασμένα –παρ’ όλα αυτά, εξαιρετικά νόστιμα. Φάγαμε τα περισσότερα και με τα υπόλοιπα φτιάξαμε χούμους και πιταρούδια.

 

   

Απόσπασμα από συνέντευξη του Παναγιώτη Τέτση: “Ελάτε, τη λέξη ‘συνταγή’ καταργήστε την. Κι εγώ ακολουθώ την υπόδειξη των Σιφνιών, χωρίς να κάνω παρεμβάσεις άλλες. Εκτός από κρεμμύδι, τίποτε άλλο. Και αλάτι και λίγο πιπέρι. Και λάδι φυσικά. Αλλά πρέπει να είναι σε σκεύος πήλινο, να μην έχει γυάλωμα, ούτε μέσα ούτε έξω. Και δεν πρέπει να είναι και καινούργιο. Να είναι μουντζουρωμένο από τη χρήση”.

 

 

.