Μικρά κέικ με κανέλλα και ζάχαρη …

… Η μέρα ξύπνησε στις έξι κι εγώ στο πόδι πριν να φέξει προσπερνώ το στίχο με τον καθρέφτη και τη χύτρα και προχωρώ σερνάμενη στο Σε λίγο θα ξυπνήσουν όλοι, θα πάνε τα παιδιά σχολείο κι εγώ όπως πάντα στο γραφείο.
΄Άδειο το τραπέζι του πρωινού σήμερα, δεν πρόκανα χτες ούτε ανάσα να πάρω, ένα φαΐ έφτιαξα κι αυτό μεταμεσονύκτιο σαν τα θρίλερ του Σαββάτου.
Και τώρα; Που το πρωινό είναι το σημαντικότερο γεύμα της ημέρας κι ένα καλό πρωινό μας δίνει την απαραίτητη ενέργεια για όλη την ημέρα και τα παιδιά που δεν τρώνε πρωινό δεν αποδίδουν στο σχολείο; Και που οι ενοχές μου φτάσαν στο ταβάνι γιατί πρώτη φορά στα τόσα χρόνια δεν τους έχω ετοιμάσει κάτι.
Κι αν ανασκουμπωθώ αχάραγα η τρελλή μέσ’ την κουζίνα; ΄Όλο και κάτι θα καταφέρω. Εκείνα τα κεκάκια με κανέλλα για παράδειγμα, που είχα ξετρυπώσει κάπου και γίνονται σ’ ένα τέταρτο.
΄Άσε που το άρωμα της κανέλλας είναι καταπραϋντικό κι αγχολυτικό, σαν το κομμάτι της Ρεμπούτσικα …

Κεκάκια με κανέλλα και ζάχαρη

  

υλικά:
3 κουταλιές βούτυρο ή μαργαρίνη
2 κουταλιές ηλιέλαιο
1 αυγό
1/2 κούπα ζάχαρη
1/2 κούπα γάλα
3/4 κούπας αλεύρι
1 κουτ. γλ. μπέικιν πάουντερ
1 πρέζα αλάτι
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
2 βανίλιες

Για την επικάλυψη:
1 κουταλιά μαλακή μαργαρίνη
ζάχαρη κρυσταλλική και άχνη
κανέλλα

Δουλεύουμε μαζί το βούτυρο, το ηλιέλαιο, τη ζάχαρη και το αυγό.

 Αρωματίζουμε με τη βανίλια και προσθέτουμε το γάλα, το αλεύρι, το μοσχοκάρυδο, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι. 

Ανακατεύουμε με τον αυγοδάρτη μέχρι να αναμειχθούν καλά όλα τα υλικά. 

Βουτυρώνουμε ή ντύνουμε με χαρτάκια μικρές θήκες για muffin ή cupcakes και μοιράζουμε το μείγμα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 20΄-25΄.

Ξεφουρνίζουμε, αλείφουμε τα ζεστά κεκάκια με τη μαλακή μαργαρίνη και τα πασπαλίζουμε με μπόλικη ζάχαρη και κανέλλα.

Η μπαλάντα της νοικοκυράς
(Μάνος Λοΐζος-Μανώλης Ρασούλης)

Η μέρα ξύπνησε στις έξι
κι εσύ στο πόδι πριν να φέξει
κοιτάς για λίγο στον καθρέφτη
στη χύτρα τ’ όνειρο σου πέφτει.

Σε λίγο θα ξυπνήσουν όλοι
σου μοιάζει λίγο τούτη η πόλη
θα πάνε τα παιδιά σχολείο
κι εσύ όπως πάντα στο γραφείο.

Ποια λευτεριά ονειρεύτηκες κι εσύ
ποιά λευτεριά ποιο δίκιο
και μέσα στ’ άλλα έχεις φορτωθεί
της μοναξιάς σου το ενοίκιο.

Ο κόσμος γρήγορα που αλλάζει
στο δρόμο κάποιος σε πειράζει
μπροστά στο τζάμι της βιτρίνας
ξεχνάς το έπος της κουζίνας.

Να πλύνεις τη ζωή μας όλη
ποιά νά ’ναι άραγε η σκόνη
προτού σαν τον πλασιέ ο χάρος
χτυπήσει μ’ όλο του το θάρρος.