Κρεμμύδια στην κατάψυξη ...

 ... Καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια. Πολλά κρεμμύδια. Πάρα πολλά κρεμμύδια. Σα να ετοίμαζα γιαχνί για ηπειρώτικο πανήγυρι, τόσα κρεμμύδια καθάρισα. Τα κρεμμύδια που πέρασαν πια το 1 ευρώ, πότε Αιγύπτου, πότε Βοιωτίας, πότε σκληρά σαν πέτρες και πότε στο παραλίγο της αντοχής. Βασικό υλικό της κουζίνας και ξεκίνημα κάθε μαγειρέματος, το κρεμμύδι τραβάει την ανηφόρα

και δε συμφέρει να χαλάσει και να πετάξεις ούτε ένα.
Σήμερα λοιπόν πήρα τη μεγάλη απόφαση. Θα αγοράσω μπόλικα κρεμμύδια, θα τα κόψω και θα τα καταψύξω. Θα κλάψω μια, θα κλάψω δυο, κάποια στιγμή θα τα τελειώσω. Θα γλυτώσω και τα μελλοντικά δάκρυα αφού τώρα θα cry me a river.
Κι αν τα κατεψυγμένα κρεμμύδια ακούγονται παράξενη ή ακραία λύση, νομίζω ότι πια πωλούνται παντού και μάλιστα σε τσουχτερές τιμές. Κι εκτός από χρήμα θα κερδίζω και χρόνο κάθε φορά που μαγειρεύω με τη γλώσσα έξω και το χρονόμετρο να μετρά αντίστροφα.

Άσε που, αν θυμάμαι καλά, κάποτε είχα αγοράσει έναν πολυκόφτη κουζίνας. Ευκαιρία να τον ανασύρω από τα βάθη των αιώνων και να χρησιμεύσει και σε κάτι. 

Το εξάρτημα που τρίβει έδωσε αποτέλεσμα ζουμερό και με κάποιες απώλειες.

Το εξάρτημα που βγάζει φετάκια είχε γρηγορότερα και πολύ καλύτερα αποτελέσματα.

Ιδού και το μεγαλειώδες αποτέλεσμα των κόπων μου, μπόλικα κρεμμύδια σε αεροστεγείς σακούλες έτοιμα για την κατάψυξη. 

Βέβαια, αεροστεγείς ξε-αεροστεγείς δε θα γλυτώσουμε την κρεμμυδίλα στην κατάψυξη, τουλάχιστον μέχρι να παγώσουν εντελώς, από την άλλη μην είμαστε και πλεονέκτες, νά 'μαστε και λογικοί.