… Άργησα σήμερα να κατέβω στη λαϊκή κι ο πάγκος με τα μήλα από τη Βέροια ήταν σχεδόν άδειος. Ίσα που πρόλαβα να πάρω λίγα ξινόμηλα και 5-6 από τα μικρά ασπροκόκκινα μηλαράκια που δεν ξέρω πώς τα λένε, ξέρω όμως, πώς τα τρώνε.
Ακτινίδιο δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Τέλειωσαν, μου είπε ο συμπαθέστατος κύριος. Και το χειρότερο, τέλειωσαν οριστικά, αφού ήταν τα τελευταία για φέτος. Να πω ότι δεν απογοητεύτηκα, θα πω ψέματα. Πήρα τα μήλα μου και ξεκίνησα να φύγω, όταν ο πωλητής με φώναξε να γυρίσω. Είχαν μείνει λίγα ακτινίδια σ’ ένα τελάρο, ήταν όμως λίγο παραγινωμένα, λίγο ατσούμπαλα, λίγο στραβοχυμένα. Αν τα ήθελα είπε, μου τα χάριζε. Και χωρίς να περιμένει απάντηση, γέμισε μια σακούλα και μου την έδωσε.
Ούτε εκείνος φτώχυνε, ούτε εγώ πλούτισα. Πόσο κοστίζει και κυρίως πόσο αξίζει μια χειρονομία;
Γιατί να μην είμαστε πιο γενναιόδωροι, δοτικοί και αυθόρμητοι;
Δεν τα φάγαμε τα ακτινίδια αυτά. Μαρμελάδα τα έκανα, να διατηρηθούν όσο γίνεται περισσότερο – και, μαζί τους, η καλοσύνη κι η απλοχεριά που τα συνόδευε …
Μαρμελάδα ακτινίδιο
υλικά:
1,5 κιλό ακτινίδια
800 – 900 γρ. ζάχαρη
χυμός από μισό λεμόνι
1 φλυτζανάκι του καφέ νερό (προαιρετικά)
Καθαρίζουμε τα ακτινίδια και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια.
Τα βάζουμε να βράσουν σε βαθιά κατσαρόλα.
Μόλις πάρουν βράση, προσθέτουμε τη ζάχαρη, ανακατεύουμε καλά και ρίχνουμε, αν χρειάζεται, το νερό.
Χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράζουμε μέχρι να δέσει η μαρμελάδα.
5΄ πριν την κατεβάσουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε το χυμό λεμονιού.
Αδειάζουμε με προσοχή σε αποστειρωμένα βαζάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου