Σαλάτα κηπουρού …

… Θά ’θελα νά – θά ’θελα νά ’μουν κηπουρός.
Γιατί; Θα ρωτήσεις και με το δίκιο σου. Είναι γνωστό ότι εγώ και η κηπουρική έχουμε ψυχρότατες σχέσεις. Δεν την αδικώ που δε με ζυγώνει, φαντάζομαι πως είμαι από τους ελάχιστους που κατάφεραν να ξεράνουν ακόμη και κακτάκια. Από μακριά κι αγαπημένοι, λοιπόν.
Κι αν θά ’θελα νά ’μουν κηπουρός, είναι μόνο για να ήξερα από πρώτο χέρι την ακριβή συνταγή για κείνη τη σαλάτα που αποκαλείται “κηπουρού” και που ο καθένας τη φτιάχνει με διαφορετικό τρόπο. Ενδεχομένως διότι ο καθένας χρησιμοποιεί ό,τι βγάζει ο μπαξές του. Ή ό,τι περισσεύει στο ψυγείο του.
Ρώτησα, έψαξα, έμαθα, συνδύασα και κατέληξα. Τέλος στις αγοραστές ετοιματζίδικες σαλάτες που αγοράζεις. Έχουν τη νοστιμιά και τη γοητεία του “βρώμικου”, δε διαφωνώ.
Αν όμως ρίξεις μια ματιά στα συστατικά τους, θα δεις ότι το ποσοστό συμμετοχής των λαχανικών σ' αυτές θυμίζει εκλογικά αποτελέσματα κομμάτων που μετά βίας κατορθώνουν να μπουν στη Βουλή. Αυτοδύναμα βγαίνουν ντρέσσινγκ, ενισχυτικά, διορθωτικά γεύσης και η γνωστή συμμορία των Ε.
Γι’ αυτό θα σου φτιάχνω εγώ όποια σαλάτα θέλεις και από αύριο θα τη βρίσκεις σε αεροστεγές δοχείο στο ψυγείο μας. Με φρέσκα και άφθονα λαχανικά, καλής ποιότητας μαγιονέζα και γεύση εφάμιλλη των ευρωπαϊκών …

Σαλάτα κηπουρού

    



υλικά:
άσπρο λάχανο κομμένο όπως στη λαχανοσαλάτα
2-3 καρότα τριμμένα στο χοντρό τρίφτη
2-3 ραπανάκια τριμμένα στο χοντρό τρίφτη
λίγο σέλινο
4-5 αγγουράκια τουρσί
μαγιονέζα
αλάτι, πιπέρι
μια πρέζα ζάχαρη
1 κουταλιά ξύδι

Βάζουμε όλα τα λαχανικά σε σουρωτήρι, τα αλατίζουμε και τα αφήνουμε για μία ώρα να βγάλουν τα υγρά τους και να μαραθούν.

Ανακατεύουμε τη μαγιονέζα με το ξύδι και τη ζάχαρη, αλατοπιπερώνουμε και την αναμειγνύουμε με τα τριμμένα λαχανικά.

Αφήνουμε τη σαλάτα στο ψυγείο για να δέσει.