Με όνομα που προέρχεται από τον Οκταβιανό Αύγουστο, ενισχύθηκε από τον ίδιο με μία επιπλέον μέρα κουτσαίνοντας άπονα το Φεβρουάριο, ώστε να μην υστερεί ο δικός του μήνας του αφιερωμένου στον Ιούλιο Καίσαρα Ιούλιου.
Με το μήνα Εκατομβαιώνα αντίστοιχόν του στην αρχαία Ελλάδα και τους Αθηναίους να γιορτάζουν, με τα Παναθήναια, την επικράτηση της Αθηνάς στη μονομαχία με τον Ποσειδώνα και το δώρο της ελιάς –άκρως πολυτιμότερο το λάδι από το δωρεάν ύδωρ.
Με τους Βυζαντινούς να εορτάζουν την τελευταία μέρα του μήνα, την κλειδοχρονιά, με αποχαιρετιστήρια έθιμα αντίστοιχα με της Πρωτοχρονιάς και το λαό να θεωρεί τον Αύγουστο αρχή του χειμώνα.
Με γλαφυρές λαϊκές ονομασίες για το μήνα -Πεντεφάς, Τραπεζοφόρος και Διπλοχέστης- που αντανακλούν συνήθως τον πλούτο τον καρπών, αλλά και με τη δεισιδαιμονική αντίληψη ότι οι έξι πρώτες μέρες του, οι “δρίμες” –από τις οποίες ονομάζεται και Δριμάρης- είναι επικίνδυνες. “Θηλυκά είναι όλα σου τα παιδιά, αμαρτία να τα δριμοκόψεις” που έλεγε κι η Ελεγκάκη.
Και με τα μερομήνια να προβλέπουν τον καιρό των εποχών που ακολουθούν, αντιστοιχίζοντας τις έξι πρώτες μέρες του Αυγούστου, κομμένες στα δυο, με τους δώδεκα μήνες του χρόνου.
Με δεκάδες παροιμίες – απόσταγμα πείρας και γνώσης:
- Όποιος τον Αύγουστον αργεί κακόν χειμώνα βγάνει
- Νά ’σαι καλά τον Αύγουστο με δεκαοχτώ βελέντζες
- Επάτησεν ο Αύγουστος την άκρη του χειμώνα,
παύει ο φτωχός το δειλινό κι ο άρχοντας τον ύπνο
- Τ’ Αυγούστου οι δρίμες στα πανιά και του Μαρτιού στα ξύλα
- Ωσάν τον ήλιο του Μαρτιού τ’ Αυγούστου το φεγγάρι
- Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ' το νερό τ’ Αυγούστου
- Ο Αύγουστος κι ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα
Με την εκκλησία και το λαό να γιορτάζουν την Κοίμηση της Θεοτόκου με εκατοντάδες πανηγύρια σ’ όλη τη χώρα, μετά τη δεκαπενθήμερη νηστεία που προηγήθηκε – αυστηρή, αλλά και με το Σωτήριο επιτρεπόμενο ψαράκι.
Αυτό είναι, συνοπτικά, το curriculum vitae του όγδοου μήνα του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου