… Cucina povera - τουτέστιν “φτωχική κουζίνα”. Γεννήθηκε στην Καλαβρία και είναι παιδί δύσκολων εποχών, γέννημα-θρέμμα της ανάγκης και της εφευρετικότητας.
Περισσότερο από συνταγές, είναι ένας τρόπος ζωής.
Σημαίνει να εκμεταλλεύεσαι στο έπακρον τα υλικά σου χωρίς να πετάς τίποτε, να φτιάχνεις με λιγοστές πρώτες ύλες αλλά με πολλή τέχνη και μαστοριά πιάτα νόστιμα και χορταστικά. Να παίρνεις ό,τι δίνει η φύση την εποχή που το δίνει σε αφθονία κι όταν το χορτάσεις, να το συντηρείς και να το αποθηκεύεις για τον υπόλοιπο χρόνο.
Δεν είναι κατ’ ανάγκην μια διαδικασία θλιβερή, ούτε μια κουζίνα στερημένη από γεύση, ποικιλία και νοστιμιά. Ίσα-ίσα αποτελεί τρανταχτή απόδειξη προσαρμοστικότητας, ένα στοίχημα κερδισμένο όταν νομίζεις ότι θα χαθεί στα σίγουρα.
Κι είναι μια κουζίνα που ταιριάζει γάντι στις εποχές που ζούμε - φτωχική σε υλικά, πλούσια σε νοστιμιά …
Προσθέτουμε το αυγό, όσο τυρί θέλουμε, το μαϊντανό και τα ψίχουλα.
Φτιάχνουμε κεφτεδάκια και τα τηγανίζουμε, χωρίς να τα αλευρώσουμε, μέχρι να ροδίσουν.
Η μελιτζάνα είναι το αγαπημένο μου λαχανικό. Το τηγάνισμα, η πρακτική που αντιπαθώ όσο τίποτε. Οφείλω να ομολογήσω όμως, ότι οι συγκεκριμένοι μελιτζανοκεφτέδες είναι εξαιρετικοί και –προς μεγάλη μου ανακούφιση- σχεδόν καθόλου λαδεροί. Επειδή η μελιτζάνα που χρησιμοποιήσαμε έχει ήδη βράσει, οι μελιτζανοκεφτέδες δεν τράβηξαν παρά ελάχιστο λάδι, όπως καταφανώς δηλώνει το χαρτί κουζίνας.
Παρόλα αυτά, γίνονται ωραιότατοι, αν και λίγο στεγνοί, ψημμένοι στο φούρνο.
Στρώνουμε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί, το λαδώνουμε ελαφρά και αραδιάζουμε τους μελιτζανοκεφτέδες.
Ραντίζουμε με λίγο λάδι και τους ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 20΄ περίπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου