Ορεκτικό με σύκα, προσιούτο και gruyère ...

  … Υπαίθρια αγορά δώσε μου και πέτα το κλειδί στον καταρράχτη. Ούτε η βροχή με πτόησε, ούτε οι ουρές, ούτε η ορθοστασία που οφείλω να αποφεύγω. Πέρασα από όλους τους πάγκους, είδα τα φρουτολαχανικά σε τιμές Cartier που σύντομα θα βλέπουμε κι εδώ, τα ντόπια τυριά και τα αλλαντικά,

είδα και ολόκληρους πάγκους με βουναλάκια από ελιές, τουρσάκια - αγγουράκια cornichon κυρίως - και σαλαμάκια αέρος. Κι όλα είχαν την ταμπελίτσα apéro.
Παιδί μου, apéro τις λέτε τις ελιές τώρα; Ολίβ είναι πια μόνο η cherie του σπανακοφάγου; 
Αυτά όλα λοιπόν είναι ορεκτικά, μεζεδάκια, τερψιλαρύγγια. Τρως βραδινό στις 7; Κατά τις 6 βάζεις σ' ένα πιατάκι καναδυό κομματάκια τυρί, ελιές, αγγουράκια τουρσί, σαλάμι αέρος ή άλλο αλλαντικό, βάζεις κι ένα ποτήρι κρασί και τσιμπολογάς μέχρι να φας. 
Παραδείγματος χάριν ...

Ορεκτικό με σύκα, προσιούτο και gruyère

υλικά:
σύκα (εδώ 4)
προσιούτο σε φέτες (εδώ πάλι 4)
τυρί σε μπαστουνάκια (εδώ gruyere, όχι 4)

ρόκα, μπαλσάμικο

Πλένουμε τα σύκα και τα στεγνώνουμε.

Τυλίγουμε κάθε σύκο με μια φέτα προσιούτο.

Κόβουμε το τυρί σε μπαστουνάκια.

Βάζουμε σε ένα πιάτο λίγη ρόκα.

Aρτύνουμε με λίγο αλάτι, λάδι και μπαλσάμικο.

Αραδιάζουμε τα σύκα και το τυρί.

Σερβίρουμε.

Γαλλία - Κοιλάδα του Ροδανού (Rhône-Alpes) ...

 … Να μην περπατάς, παιδί μου, να μην περπατάς, μου είπε ο γιατρός - όπως στο Ληναίο ένα πράμα. Κι ύστερα, να περπατάς παιδί μου, να περπατάς - πάλι όπως στο Ληναίο ένα πράμα. Πήρα κι εγώ το δρομί δρομάκι  - σαν τα τρία μικρά λυκάκια ένα πράμα. Κι έφτασα στη Γαλλία, στο Ροδανό, τον Ain και την ψηλή τη Σαβοΐα - στο βάθος απέναντι το Mont Blanc, το βουνό όχι το γλυκό. 

Να δω κι εγώ μια στάλα τόπο, να ακούσω τη γαργαριστή προφορά, να πάρω μια τζούρα απ' τα Jura, προαυλισμός κρατουμένου πολυτελείας, όχι μόνο Κοζάνη αλλά και Λωζάννη. 
Να μη πω τώρα για τα φαρδομάνικα και τα μεταξωτά, όλοι έχουμε καρδιά λαός και Κολωνάκι, εγώ όμως είχα και πολλές άγνωστες λέξεις. Γαλλικά ξέρω, πιάνο όχι, αγγλικά άριστα αλλά στα τυριά τα βρήκα μπαστούνια.
Στις ανοιχτές αγορές οι πάγκοι και τα βανάκια των παραγωγών τυριών ήταν περισσότεροι από όσων πουλάνε κομποσκοίνια έξω από τη Σουμελά το Δεκαπενταύγουστο.
Στα σούπερ μάρκετ ο διάδρομος των τυριών μεγαλύτερος από τον αεροδιάδρομο της Γενεύης.
Τα περισσότερα έκαναν Π.Ο.Π. στα μούτρα μας, άλλα τρυφερούδια λίγων ημερών, άλλα είχαν πιάσει πέτσα από την ωριμότητα, από παστεριωμένο γάλα, από απαστερίωτο, από αγελάδες που έτρωγαν μόνο γρασίδι κι από άλλες που έτρωγαν κι αγριολούλουδα μαζί, χρώματα, αρώματα, ονόματα.
Raclette, Tomme με όλο του το σόι, Comté, Bleu ων ουκ έστιν αριθμός, Beaufort χωρίς να φυσάει, Reblochon, ευτυχώς είδα από μακριά μια Gruyère κι είπαμε ένα γεια εδώ στην ξένη χώρα. 

Αυγολέμονο βήμα-βήμα ...

… Το έχω σε τόσες συνταγές αφού. Αλλά εσύ το θες ξεχωριστά, σε μία ανάρτηση, αυτόνομη και ανεξάρτητη σαν την Καταλονία. Κι ούτε μπορώ να πω, σιγά παιδάκι μου, αυγολέμονο είναι, δεν είναι και πυρηνική φυσική. Οπότε σιωπώ και αναρτώ ...

 Αυγολέμονο

Για το αυγολέμονο:
2 αυγά (χώρια οι κρόκοι από τ' ασπράδια)
2 λεμόνια

Ξεχωρίζουμε τα κροκάδια από τ' ασπράδια με μεγάλη προσοχή.

 Ή χαζολογώντας με το διαχωριστή αυγών.

 Βάζουμε τα ασπράδια σε μεγάλο μπωλ και χτυπάμε με τον αυγοδάρτη μέχρι να ασπρίσουν και να φουσκώσουν.

Χωρίς να σταματάμε καθόλου το χτύπημα ρίχνουμε τον πρώτο κρόκο και όταν ενσωματωθεί στο μείγμα ρίχνουμε και το δεύτερο. 

Συνεχίζοντας να χτυπάμε χωρίς σταματημό το μείγμα, ρίχνουμε λίγο-λίγο το χυμό λεμονιού.

Χωρίς να σταματήσουμε καθόλου το χτύπημα, παίρνουμε με μια κουτάλα ζωμό από το φαγητό και το ρίχνουμε πολύ σιγά στην αρχή στο αυγολέμονο.

Μόλις ζεσταθεί λίγο το αυγολέμονο, ρίχνουμε όλο και περισσότερο ζουμί χωρίς να σταματήσουμε καθόλου το χτύπημα.

Αδειάζουμε το αυγολέμονο στην κατσαρόλα

με το χοιρινό πρασοσέλινο, 

με τα γεμιστά κολοκυθάκια,

με τα μανιτάρια,

 

με το κεφαλάκι σούπα,

με τη μαγειρίτσα με μανιτάρια 

με τα γιουβαρλάκια 

  

και ασφαλώς με την κοτόσουπα.  

Ανακατεύουμε κουνώντας την κατσαρόλα και αφήνουμε να σταθεί για λίγο σε θερμοκρασία δωματίου. 

 Σερβίρουμε.

 

 Αυτό είναι το αυγολέμονο της γενιάς μου, το boomer αυγολέμονο ίσως. ΄Ετσι το μάθαμε, να πονάει το χέρι αλλά να συνεχίζεις, να είναι ένα bonus για τη μαγείρισσα ότι φτιάχνει δεμένο αυγολέμονο - αυτό και η μπεσαμέλ ήταν τα πετράδια του στέμματος, να το ρίχνεις στην κατσαρόλα παρακαλώντας να μην κόψει. Εξάλλου στις ελληνικές ταινίες συχνά υπάρχει μια πανικόβλητη υπηρέτρια που μπουκάρει στο σαλόνι φωνάζοντας "κυρία, κυρία, τρεχάτε, έκοψε το αυγολέμονο".
Πλέον πολύς κόσμος βάζει τα αυγά χωρίς να ξεχωρίζει κρόκους κι ασπράδια, είδα ακόμη και στο multi ή το blender να το φτιάχνουν. Ο καθένας με τον τρόπο, τη βολή και τις δυνατότητές του, φαγητό να υπάρχει και τα άλλα βρίσκονται.