Μέσ' του Μπροκάρ γυρνούσα ...

... σαν τη Γενοβέφα κι έλεγα τον ίδιο το σκοπό σαν τον παληό καλό καιρό: τζουμ ταρατατζούμ, αμάν αμάν και τρισαλί.
Ποιος πειρασμός του αγίου Αντωνίου και ποια βέλη σεβαστιανά; Φέρτε μου ένα μαντολίνο γιατί τα δάκρυά μου είναι καυτά, να ακούγεται στην ερημιά ο πόνος μου με την πενιά.
Ξέρεις τι θα πει να μπαίνεις στου βραβευμένου Sebastien Brocard την πατισσερί-μπουλανζερί-σοκολατερί και να μην μπορείς να φας τίποτε;
Στα πόδια σου τα κρουασάν και οι μηλόταρτες, οι μπαγκέτες και οι φλαν, οι βραβευμένες σοκολάτες και τα μακαρόν-κοσμήματα, οι λεμονόπιτες με λαχταριστή μαρέγκα και τα γεμιστά ψωμιά, γλυκά κι αλμυρά - και μάλιστα σε τιμές όχι εντελώς απαγορευτικές - και να μην μπορείς να κάνεις έστω μια δαγκωνιά, να νιώσεις τη ζύμη να θρυμματίζεται στο στόμα σου και την αρωματική κρέμα να ξεχειλίζει;
Κατάρα στη δυσανεξία στη γλουτένη και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να δείξω ανωτερότητα και μεγαθυμία.
 Να προτείνω στους υπόλοιπους αυτά που αξίζει να δοκιμάσουν και να θέσω στην υπηρεσία τους τα γαλλικά μου για να παραγγείλουν και να γεμίσουν τα χέρια τους σακούλες με εξέχοντα δείγματα της γαλλικής αρτοποιίας, ζαχαροπλαστικής τε και σοκολατοποιίας.
Άτιμη κοινωνία που άλλους τους κατεβάζεις κι άλλους τους ανεβάζεις στα Τάρταρα. Κύριε Πετροχείλο, κάποτε ήμουνα πουλί και έτρωγα κι εγώ ψωμί ...