Bonet …

… Καλά 'ν’ τα φαρδομάνικα, μα είναι για δεσποτάδες. Τι να σου κάνει κι η δόλια η υπηρέτρια όταν η αφεντικίνα ξιπάζεται και θέλει μεγαλεία; Από Γαρούφω προβιβάστηκε σε Βιολέτα η Μαρίκα Κρεβατά κι ήθελε το περετικόν προσωπικόν με στολή και κάλυμμα κεφαλής. Κι έτσι βρέθηκε η Στυλιανοπούλου με τον αμπονέ κεφαλόδεσμο, να διαφωτίζει και τον αφεντικό Σταυρίδη περί του αμπονέ.

     

Το ίδιο όνομα στην αυθεντική γαλλική του μορφή - bonnet δηλαδή – έχει κι ένα κλασσικό ιταλικό γλυκό από το Piemonte …

Bonet

   

υλικά:
500 ml πλήρες γάλα
140 γρ. ζάχαρη
110 γρ. μπισκότα amaretti (ή μακαρόν)
3 αυγά
35 γρ. κακάο σκόνη
1 κουταλιά ρούμι (ή κονιάκ ή λικέρ)

Για την καραμέλα:
280 γρ. ζάχαρη
100 γρ. νερό

Βράζουμε τη ζάχαρη με το νερό μέχρι να γίνει μια σκούρα καφέ καραμέλα.

  

Αδειάζουμε την καραμέλα σε δύο ίδιες μακρόστενες φόρμες για κέικ και την αφήνουμε να κρυώσει.

 
Χτυπάμε με αυγοδάρτη τα αυγά, προσθέτουμε τη ζάχαρη και δουλεύουμε το μείγμα μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη. 

Ρίχνουμε το κακάο κοσκινισμένο, τα μπισκότα amaretti τριμμένα με το χέρι και το ρούμι.

Ζεσταίνουμε το γάλα και το προσθέτουμε στο μείγμα, ανακατεύοντας πάντα με τον αυγοδάρτη. 

Αδειάζουμε προσεκτικά την κρέμα στις φόρμες με την καραμέλα.

Βάζουμε τις φόρμες σε ταψί του φούρνου με ζεστό νερό.

Ψήνουμε σε μπαιν μαρί και προθερμασμένο φούρνο, στους 150 βαθμούς κελσίου, για 40΄-50΄.

Το γλυκό είναι έτοιμο όταν έχει πήξει καλά.

 

Ξεφουρνίζουμε και αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει εντελώς πριν το ξεφορμάρουμε. 

Οι Ιταλοί λένε ότι είναι νοστιμότερο την επόμενη μέρα.

 

Υ.Γ.: Ακολουθήσαμε κατά γράμμα τις οδηγίες της Accademia Barilla για την παρασκευή του γλυκού. Εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι θα μπορούσε να γίνει και σε μία φόρμα κι επειδή είμαστε μάλλον του ύψους παρά του βάθους, αποφασίσαμε να βάλουμε τα έτοιμα γλυκά το ένα πάνω στο άλλο. 

Και λίγη ιστορία:
Σε επίσημα δείπνα και δεξιώσεις το 13ο αιώνα σέρβιραν το bonet, το οποίο –προφανώς- δεν περιείχε αρχικά σοκολάτα γιατί ο τιμή και δόξα/κατάρα κλπ. κλπ. δεν είχε ανακαλύψει ακόμη την Αμερική. Bonet alla monferrina ονομαζόταν αυτή η αρχική συνταγή που δεν έφτασε μέχρι τις μέρες μας.
΄Όσο για τη σχέση του με το ομώνυμο καπέλο, οι απόψεις διίστανται: οι γλωσσολόγοι πιστεύουν ότι το γλυκό πήρε το όνομά του από το χάλκινο σκεύος στο οποίο ψηνόταν και είχε σχήμα “bonèt ëd cusina” (του καπέλου του μάγειρα, δηλαδή).

Οι Ιταλοί του Πιεμόντε, από την άλλη, εμφανώς πιο μερακλήδες και ευφάνταστοι, λένε ότι όπως το καπέλο είναι το τελευταίο πράγμα που φοράς φεύγοντας από το σπίτι ή το εστιατόριο όπου έφαγες, έτσι και το γλυκό αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που τρως, ολοκληρώνοντας το γεύμα.
Γλωσσολόγοι – Πιεμοντέζοι: σημειώσατε 2. Hats off to Piemonte!