… Σαν τον κόμβο της Θυμαριάς είναι και τα κανελλόνια μου. “΄Έχω δει κι άλλους κόμβους, κύριε σταθμάρχα, αλλά σαν το δικό σου κόμβο δεν έχω ξαναδεί ”. ΄Έτσι κι εσύ, έχεις δει κι άλλα κανελλόνια, αλλά σαν τα δικά μου κανελλόνια δεν έχεις ξαναδεί, τόσο ιδιαίτερα και ξεχωριστά.
Πρώτα–πρώτα δε γέμισα τα κλασσικά κανελλόνια, αλλά στο κάστινγκ οι κρέπες πήραν τον ομώνυμο ρόλο.
΄Ύστερα η γέμιση, τσουκνίδες και ανθότυρο. Κι η κρέμα τους; Μια λουλουδάτη μπεσαμέλ.
Γι’ αυτό σου λέω, τέτοια κανελλόνια δεν έχεις ξαναδεί…
Κανελλόνια από κρέπες με τσουκνίδες και ανθότυρο
υλικά:
Για τις κρέπες:
250 γρ. γάλα
125 γρ. αλεύρι
1 αυγό
1 πρέζα αλάτι
Για τη γέμιση:
270 γρ. τσουκνίδες
500 γρ. ανθότυρο
8 φρέσκα κρεμμυδάκια
Για τη μπεσαμέλ:
400 γρ. γάλα
20 γρ. κορν φλάουρ
200 γρ. κολοκυθολούλουδα
τριμμένη γραβιέρα ή ρεγκάτο
Για να φτιάξουμε τις κρέπες κοσκινίζουμε το αλεύρι στο γάλα και ανακατεύουμε καλά με τον αυγοδάρτη.
Προσθέτουμε το αυγό και το αλάτι και δουλεύουμε το μείγμα μέχρι να έχουμε ένα λείο χυλό.
Αλείφουμε με ελάχιστη μαργαρίνη ένα αντικολλητικό τηγάνι με διάμετρο 20 εκ. και ρίχνουμε μια κουτάλα από το χυλό.
Μόλις ψηθεί από τη μία μεριά γυρίζουμε την κρέπα.
Με τον ίδιο τρόπο φτιάχνουμε 6 ή 7 κρέπες, τις οποίες σκεπάζουμε για να διατηρηθούν ζεστές.
Καθαρίζουμε προσεκτικά τις τσουκνίδες πετώντας τα κοτσάνια και κρατώντας μόνο τα φύλλα.
Τις ζεματάμε για 1΄ σε νερό που βράζει και τις ρίχνουμε αμέσως σε κρύο νερό.
Τις στραγγίζουμε, τις στύβουμε ελαφρά και τις ψιλοκόβουμε.
Καθαρίζουμε τα κρεμμυδάκια, τα κόβουμε σε ροδέλες και τα περνάμε από τηγάνι με 2-3 κουταλιές λάδι για 5΄, να μαλακώσουν.
Για να φτιάξουμε τη μπεσαμέλ ζεσταίνουμε το γάλα σε κατσαρολάκι κι όταν πάρει βράση προσθέτουμε το κορν φλάουρ, διαλυμένο σε 1 κουταλιά κρύο νερό.
Βράζουμε ανακατεύοντας για 3΄ μέχρι να έχουμε μια αραιή κρέμα.
Καθαρίζουμε τα κολοκυθολούλουδα τραβώντας τα απαλά για να ξεκολλήσουν από το κοτσάνι και αφαιρώντας με προσοχή τον ύπερο (το πορτοκαλί εσωτερικό όργανο με τη γύρη).
Τα ψιλοκόβουμε και τα ρίχνουμε στη μπεσαμέλ μόλις την αποσύρουμε από τη φωτιά.
Τα αφήνουμε μισό λεπτό και ανακατεύουμε απαλά.
Πατάμε το ανθότυρο με πηρούνι, προσθέτουμε τις ψιλοκομμένες τσουκνίδες, αλατοπιπερώνουμε και ανακατεύουμε καλά.
Μοιράζουμε το μείγμα στις κρέπες.
Τυλίγουμε τις κρέπες ρολό, αν θέλουμε αφαιρούμε ένα κομματάκι από τις άκρες και τις κόβουμε στη μέση.
Αδειάζουμε τη μπεσαμέλ σε πυρέξ ή πυρίμαχο σκεύος και ρίχνουμε από πάνω τα κρεμμυδάκια.
Αραδιάζουμε τα κανελλόνια και τα ραντίζουμε με λίγο λάδι.
Πασπαλίζουμε με τριμμένη γραβιέρα και σκορπίζουμε από πάνω μερικά μικρά κομματάκια βούτυρο ή μαργαρίνη.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200 βαθμούς κελσίου, για 15΄-20΄ περίπου.
- Εντυπωσιακή η συνταγή και καθόλου δύσκολη παρότι με την πρώτη ματιά τρομάζει.
Μάλλον λίγο μπελαλίδικη θα την έλεγα, κυρίως λόγω της ιδιαιτερότητας των υλικών της.
Η ιδέα πάντως να παίξουν οι κρέπες το ρόλο των κανελλονιών είναι εξαιρετική και το αποτέλεσμα λαχταριστό. Θα τις ξανακάνουμε σίγουρα, μάλλον γεμιστές με κιμά για να φάει και το βλαστάρι μας, που τώρα περιορίστηκε να μας παρατηρεί όταν τις καταβροχθίζαμε, όπως κοιτάζαμε τους γύπες στην ταΐστρα της Δαδιάς …
- Από τα πιο παρεξηγημένα φυτά η τσουκνίδα, χρωστάει την κακή της φήμη στο τσουχτερό της άγγιγμα. Κρίμα, γιατί και εύκολο είναι να τη βρούμε και να τη μαζέψουμε κι ένα σωρό χρήσεις έχει.
Γίνεται σαλάτα, μπαίνει σε πίτες, κις, σούπες και πουρέδες κι είναι πολύ υγιεινή, καθώς είναι πλούσια σε βιταμίνη Α και C, σίδηρο, ποτάσσιο, μαγγάνιο και ασβέστιο.
Της αποδίδονται όμως, συνήθως από τη λαϊκή δοξασία, κι ένα σωρό ποικίλες ιδιότητες. Η πιο γνωστή είναι η θεραπεία ή η ανακούφιση των ρευματισμών. Η πιο ενδιαφέρουσα, η πεποίθηση ότι η τσουκνίδα διώχνει κεραυνούς κι αστραπές αν την πετάξεις στη φωτιά κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας. Υπάρχει μάλιστα και η σχετική ουγγρική παροιμία, “καμιά αστραπή δε χτυπάει την τσουκνίδα” και την ερμηνεία ότι ο κακός δεν παθαίνει κακό.
Δεν ξέρω αν όντως η τσουκνίδα απωθεί τα αστραπόβροντα, διαπίστωσα όμως ότι αν τη βάλεις δίπλα στο τσιζκέικ του λιχούδη αποδεδειγμένα απωθεί τους λιχούδηδες …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου