… Δώ’ μου και μένα μπάρμπα. Λιγόφαγο, ίσως και κακόφαγο, ήμουν από μικρό. Μου άρεσε το φαγητό, η γεύση, τα χρώματα, οι μυρωδιές, αλλά όχι η ποσότητα. Μεγαλώνοντας δεν άλλαξα συνήθειες κι έτσι πλέον εικονογραφώ το αντίθετο του …
Τα αυτοάνοσα που μου κλήρωσαν έκαναν ακόμη πιο δύσκολη την κατάσταση με το φαγητό, αλλά με ακόμη περισσότερη προσπάθεια και αυταπάρνηση κατάφερα να ισορροπήσω το εύθραυστο σύστημά μου.
Μέχρι που ξανάγινε μια συμπαντική κλήρωση και μου κλήρωσε και μια ευαισθησία/δυσανεξία στη γλουτένη. Μάλιστα. Ωραία. Υπέροχα.
Γεια σας τριαντάφυλλα και γιασεμιά, πάει της καλύβας μου το χελιδόνι, πάει κι η ηλιογέννητη καλοκαιριά, καλώς τα σύννεφα και το βοριά. Ψυχραιμία παιδιά.
Κι αυτό (δεν) θα περάσει.
Μικρή η θητεία μου στη ζώνη του gluten-freeτοπου, λίγες και οι πρώτες βασικές διαπιστώσεις.
Πρώτον, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να θυμώνεις/γκρινιάζεις/παραπονιέσαι/αυτοοικτίρεσαι και άλλα ψυχοφθόρα. Γιατί εκείνο έτσι είναι, που έλεγε κι η Λωξάντρα. Κι όσο πιο γρήγορα το πάρεις απόφαση τόσο το καλύτερο για όλους και κυρίως για σένα – δηλαδή εμένα.
Δεύτερον, επικεντρώνεσαι σ’ αυτά τα ολίγα(;) που μπορείς να φας κι όχι σ’ εκείνα που πλέον δεν μπορείς. Τι κι αν λατρεύω τα ξεροψημμένα, κριτσανιστά, λαχταριστά χειροποίητα σιμίτια μου; ΄Ά έφαγα, έφαγα. Υπάρχουν ωραιότατες ρυζογκοφρέτες, ίδιες φελιζόλ, που θα συνοδεύουν πλέον κάθε φαγητό μονώνοντας ταυτόχρονα το στομάχι για τα κρύα που έρχονται.
Τρίτον, ξεκινάς με πράγματα τα οποία είναι από γεννησιμιού τους χωρίς γλουτένη -ρύζι, καλαμπόκι, λαχανικά, κρεατικά, ψάρια. Κι ύστερα σιγά-σιγά αρχίζεις να πειραματίζεσαι με επεξεργασμένα προϊόντα και μετατροπές συνταγών.
Και μια φιλική συμβουλή. Αντί να κλαις στα ερείπια της Πομπηίας, αποχαιρετάς την Αλεξάνδρεια που χάνεις και πας γι’ άλλα, κατά προτίμηση φρέσκα.
I took my own advice κι έφτιαξα μια λαχταριστή μουσταλευριά, που πήγε κάτω τα φαρμάκια …
Μουσταλευριά χωρίς γλουτένη
υλικά:
1,5 κούπα ζεστό νερό
μισή κούπα πετιμέζι
2 κουταλιές νισεστές
1 κουτ. γλυκού αλεύρι χωρίς γλουτένη
κανέλλα
Ρίχνουμε το πετιμέζι στο ζεστό νερό, ανακατεύουμε καλά και το βάζουμε να βράσει.
Διαλύουμε το νισεστέ σε λίγο κρύο νερό και τον ρίχνουμε στο κατσαρολάκι.
Ανακατεύουμε με τον αυγοδάρτη μέχρι το μείγμα ν’ αρχίσει να πήζει.
Ρίχνουμε το αλεύρι κοσκινισμένο, ανακατεύοντας γρήγορα για να μη σβωλιάσει.
Θέλουμε η μουσταλευριά να δέσει χωρίς να γίνει πολύ σφιχτή.
΄Όταν τη βάλουμε στα μπωλάκια, πρέπει να είναι σαν ζουμερό και χαλαρό ζελέ …
… κι όταν κρυώσει και την κόβουμε να λικνίζεται ηδονικά πάνω στο κουτάλι.
Εννοείται ότι πασπαλίζουμε με μπόλικη κανέλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου