… - ότο. Πώς λέμε “μπουρλότο”;
Κάπως έτσι έσκασε πριν από κάποια χρόνια η μόδα του ριζότο και μας πήραν όλους τα σκάγια. Ξεχάσαμε ό,τι ξέραμε και παραδοθήκαμε σχεδόν αμαχητί.
“ Ήτανε μόδα κι έγινε συνήθειο ”, που λέει κι ο Καραγκιόζης.
Αφήσαμε στην άκρη την καρολίνα, το νυχάκι και το γλασσέ –άραγε θυμάται κανείς κι εκείνο το μπλου ροζ, που πάντα με εντυπωσίαζε με το ρομαντικό όνομά του; - κι αρχίσαμε να ψάχνουμε σα λαγωνικά για το ιδανικό Arborio ή Carnaroli, που θα δώσει λάμψη στο καινούριο κοσκινάκι μας.
Και δώστου να μουλιάζουμε τα porcini και να ζυγίζουμε σα σπετσέρηδες αλλοτινοί τους στήμονες του σαφράν, μην τυχόν και δεν πετύχουμε τη σωστή δοσολογία και απόχρωση και μας κατηγορήσουν ότι ακούγεται πολύ ο κρόκος.
Κι από κοντά ήρθαν τα ευφάνταστα ως σύλληψη, αλλά ελαφρώς γελοία κατά την ταπεινή μου άποψη ως ονομασία “κριθαρότο, τραχανότο” και γύρευε τι άλλο θα ακολουθήσει.
Ωραία η πολυπολιτισμικότητα, καλό το fusion, ευπρόσδεκτο και το multi-culti. Μήπως όμως πού και πού να πατάμε κι ένα pause; Να διαλέγουμε από τη λαϊκή ένα ωραίο δεμάτι τρυφερά πράσα, από το μπακάλη της γειτονιάς μια ελληνικότατη καρολίνα από τις Σέρρες και να φτιάχνουμε στα παιδιά μας ένα παραδοσιακό πρασόρυζο;
Κι ας αφήνουμε το Ότο για τον Ρεχάγκελ …
Κάπως έτσι έσκασε πριν από κάποια χρόνια η μόδα του ριζότο και μας πήραν όλους τα σκάγια. Ξεχάσαμε ό,τι ξέραμε και παραδοθήκαμε σχεδόν αμαχητί.
“ Ήτανε μόδα κι έγινε συνήθειο ”, που λέει κι ο Καραγκιόζης.
Αφήσαμε στην άκρη την καρολίνα, το νυχάκι και το γλασσέ –άραγε θυμάται κανείς κι εκείνο το μπλου ροζ, που πάντα με εντυπωσίαζε με το ρομαντικό όνομά του; - κι αρχίσαμε να ψάχνουμε σα λαγωνικά για το ιδανικό Arborio ή Carnaroli, που θα δώσει λάμψη στο καινούριο κοσκινάκι μας.
Και δώστου να μουλιάζουμε τα porcini και να ζυγίζουμε σα σπετσέρηδες αλλοτινοί τους στήμονες του σαφράν, μην τυχόν και δεν πετύχουμε τη σωστή δοσολογία και απόχρωση και μας κατηγορήσουν ότι ακούγεται πολύ ο κρόκος.
Κι από κοντά ήρθαν τα ευφάνταστα ως σύλληψη, αλλά ελαφρώς γελοία κατά την ταπεινή μου άποψη ως ονομασία “κριθαρότο, τραχανότο” και γύρευε τι άλλο θα ακολουθήσει.
Ωραία η πολυπολιτισμικότητα, καλό το fusion, ευπρόσδεκτο και το multi-culti. Μήπως όμως πού και πού να πατάμε κι ένα pause; Να διαλέγουμε από τη λαϊκή ένα ωραίο δεμάτι τρυφερά πράσα, από το μπακάλη της γειτονιάς μια ελληνικότατη καρολίνα από τις Σέρρες και να φτιάχνουμε στα παιδιά μας ένα παραδοσιακό πρασόρυζο;
Κι ας αφήνουμε το Ότο για τον Ρεχάγκελ …
Πρασόρυζο
υλικά:
700 γρ. πράσα (χωρίς τα φύλλα)
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
1 μικρό ξερό κρεμμύδι
1/2 κούπα ρύζι καρολίνα
λίγο άσπρο κρασί
άνηθος
700 γρ. πράσα (χωρίς τα φύλλα)
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια
1 μικρό ξερό κρεμμύδι
1/2 κούπα ρύζι καρολίνα
λίγο άσπρο κρασί
άνηθος
Πλένουμε καλά τα πράσα και τα κόβουμε σε ροδέλες.
Ζεσταίνουμε λίγο λάδι και ρίχνουμε το ξερό κρεμμύδι και τα φρέσκα κρεμμυδάκια.
Ανακατεύουμε και προσθέτουμε τα πράσα. Τα αχνίζουμε με λίγο νερό και, όταν εξατμιστεί, τα σβήνουμε με λίγο κρασί.
Προσθέτουμε νερό, αλατοπιπερώνουμε και σιγοβράζουμε μέχρι να αρχίσουν να μαλακώνουν.
Ρίχνουμε το ρύζι πλυμένο και στραγγισμένο και νερό, ίσα να το καλύπτει.
Ρίχνουμε το ρύζι πλυμένο και στραγγισμένο και νερό, ίσα να το καλύπτει.
Σιγοβράζουμε με σκεπασμένο το σκεύος μέχρι το ρύζι να πιει σχεδόν όλα τα υγρά και να μαλακώσει.
Αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε τον άνηθο ψιλοκομμένο και ανακατεύουμε.
Σερβίρουμε με μπόλικο λεμόνι.
Αποσύρουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε τον άνηθο ψιλοκομμένο και ανακατεύουμε.
Σερβίρουμε με μπόλικο λεμόνι.
Κατά γενική ομολογία είναι νοστιμότερο χλιαρό ή ακόμη και κρύο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου