Κουρκουμπίνια …

… Ένα παιδί μετράει τα κουρκουμπίνια.
Από το βιβλίο του Λουντέμη έμαθα για την ύπαρξή τους. Εκεί που ο αρχηγός των ‘Περσών’, ο Θωρής κάλεσε το Μέλιο να τον κεράσει κουρκουμπίνια: ‘ Είναι γλυκά … έκανε τώρα κι ο Χαμωλιάς και γλείφτηκε … Πάμε για τα κουρκουμπίνια. Δεν ξέρεις, ρε, τα άτιμα τι γλυκά που είναι ’.
Αυτές ήταν οι μοναδικές πληροφορίες που μπόρεσα να αλιεύσω από το βιβλίο. Το όνομα του γλυκού, πρωτάκουστο για μένα και παιχνιδιάρικο, έμεινε για χρόνια στο μυαλό μου. Μέχρι που πολλά χρόνια αργότερα τα βρήκα στο ‘ Χατζή ’ στη Θεσσαλονίκη. Επιτέλους έβλεπα μπροστά μου τα μυστηριώδη κουρκουμπίνια. Μυστηριώδη μόνο για μένα όμως, γιατί είναι πασίγνωστα και δημοφιλή στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά δε βρίσκονται εύκολα στην υπόλοιπη.
Και σ’ αυτή την περίπτωση, ο δρόμος είναι μονόδρομος.
Για να τα φάω, πρέπει πρώτα να τα φτιάξω ...

Κουρκουμπίνια

   υλικά:
φύλλο κρούστας
μαργαρίνη ή βούτυρο
σιρόπι

Για το σιρόπι:
2,5 ποτήρια ζάχαρη
2 ποτήρια νερό
χυμός λεμονιού

Φτιάχνουμε το σιρόπι και το αφήνουμε να κρυώσει.  

Λυώνουμε το βούτυρο/μαργαρίνη. 

Ανοίγουμε ένα φύλλο κρούστας και το βουτυρώνουμε, το διπλώνουμε στη μέση και το ξαναβουτυρώνουμε ελαφρά.

 

 Αρχίζουμε να το τυλίγουμε από την κάτω άκρη, όσο πιο σφιχτά μπορούμε.

 Πριν φτάσουμε στην άκρη, βρέχουμε το φύλλο με λίγο νερό για να κολλήσει και να μην ανοίξει στο τηγάνισμα.

    

Με κοφτερό μαχαίρι κόβουμε σε μικρά κομμάτια το ρολό που φτιάξαμε. 

Τηγανίζουμε σε μπόλικο λάδι μέχρι τα κουρκουμπίνια να γίνουν χρυσοκόκκινα και τα στραγγίζουμε.

 

Ρίχνουμε τα κουρκουμπίνια στο σιρόπι και τα αφήνουμε να τραβήξουν μέχρι και 1 ώρα.

 

Προσπαθούμε ανεπιτυχώς να μην τα φάμε όλα μονομιάς.

.