Σοκολατένια μάφινς …

… Chocoholic.
Οι Αμερικανοί, που είναι πολύ χαλαροί με τη γλώσσα τους, φτιάχνουν διαρκώς καινούριες λέξεις χωρίς να πολυσκοτίζονται για γραμματική και κανόνες. Κάπως έτσι η κατάληξη –holic έφυγε από το πρώτο συνθετικό της -το alcohol- και συνοδεύει πλέον οποιαδήποτε λέξη, προκειμένου να δηλώσει εθισμό ή κόλλημα.
Κι έτσι βαφτίσαμε workoholic το δύστυχο εργασιομανή, shopaholic την κυρία που αρρωσταίνει αν δεν κάνει την πιστωτική να εκραγεί, sugarholic τον κολλημένο στη ζάχαρη και βέβαια chocoholic τον σοκολατομανή.

 

Κι εμένα μου αρέσει η σοκολάτα, αλλά σε λογικά πλαίσια. Μια σοκολατίνα πού και πού ή λίγη τάρτα σοκολάτας για επιδόρπιο, ένα καυτό ρόφημα το χειμώνα, μια σοκολατόπιτα όταν θέλουμε να το κάψουμε κυρ-Στέφανε, μια ασπρόμαυρη τούρτα για τα γενέθλια, υγιεινά τρουφάκια με ταχίνι και πορτοκάλι, μια σωτήρια μπουκιά πικρής σοκολάτας όταν έχω υπόταση. Στο πρωινό μας πάντως, συχνά-πυκνά έχουμε …

Σοκολατένια μάφινς

 

   
υλικά:
1 ποτήρι ξυνόγαλο
1 3/4 ποτηριού αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3/4 ποτηριού ζάχαρη
1/2 ποτήρι λυωμένη μαργαρίνη
1/2 ποτήρι κακάο σκόνη
1/2 ποτήρι νιφάδες ή σταγόνες κουβερτούρας
1  αυγό
1/2 κουταλάκι γλυκού σόδα
1/2 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ
2 βανίλιες
ελάχιστο αλάτι

Αναμειγνύουμε σε ένα μπωλ όλα τα ξηρά υλικά: το αλεύρι, τη ζάχαρη, το κακάο, την κουβερτούρα σε όποια μορφή προτιμάμε, τη σόδα, το μπέικιν, τις βανίλιες και το αλάτι.

Σε άλλο μπωλ αναμειγνύουμε τα υγρά υλικά: χτυπάμε το αυγό και προσθέτουμε το ξυνόγαλο και τη μαργαρίνη. 

Ανακατεύουμε καλά.

Προσθέτουμε τα υγρά υλικά στα ξηρά και ανακατεύουμε με κουτάλι μέχρι να έχουμε μια ομοιογενή ζύμη. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε λίγο ξυνόγαλο ακόμη. 

Μοιράζουμε το μείγμα σε φόρμες για μάφιν.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 190 βαθμούς κελσίου, για 15΄-20΄.

Ξεφουρνίζουμε, τα αφήνουμε για λίγο να κρυώσουν και βγάζουμε τα μάφινς σε σχάρα για να κρυώσουν εντελώς.

Τρατάρουμε.

Αν δεν τα φάμε όλα σε 1-2 μέρες, τα τυλίγουμε με μεμβράνη φαγητού για να διατηρηθούν μαλακά και αφράτα.

.

 

Τσίλι κον κάρνε …

… Τσίλι, τσίλι, τσιλιτρό.
- Έχω βγάλει κιμά για αύριο. Θέλεις να τον κάνω με μακαρόνια; 
- Μπα! Δε θέλω μακαρόνια. 
- Να τον κάνω παστίτσιο που σ’ αρέσει; 
- Μπα! Δε μου πολυαρέσει πια.
 - Να κάνω κεφτεδάκια; 
- Μπα! Δε νομίζω. 
- Μπιφτέκια στο φούρνο; 
- Μπα! 
Μπα, μπα, μπαμπακόσπορος. Έτσι είσαι; Κι εγώ θα κάνω κάτι που αποκλείεται να τό ’χεις βαρεθεί, να τό ’χεις συνηθίσει ή μπουχτίσει. 
Θα φτάσω μέχρι Μέχικο και θα φτιάξω …

Τσίλι κον κάρνε

υλικά:
500 γρ. κιμάς (εδώ ανάμεικτος)
1 κονσέρβα κόκκινα φασόλια (kidney beans)
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
χυμός ντομάτας ή ντοματάκια κονκασέ
μείγμα μπαχαρικών για τσίλι
κόκκινο πιπέρι
1 κουταλιά τυρί κρέμα για κάθε πιάτο (προαιρετικά)
ψιλοκομμένος κόλιαντρος ή μαϊντανός (προαιρετικά)

Από τις δεκάδες εκδοχές του φαγητού που βρήκα, προτίμησα την πιο απλή και λιτή.

Ζεσταίνουμε ελάχιστο λάδι στο τηγάνι και ρίχνουμε τον κιμά. 

Καβουρντίζουμε μέχρι να βγάλει τα υγρά του, να εξατμιστούν και να μείνει σπυρωτός.

Προσθέτουμε το κρεμμύδι και όση ντομάτα θέλουμε. 

Ρίχνουμε τα μπαχαρικά σε ποσότητες που εξαρτώνται από το πόσο καυτερό θέλουμε το φαγητό. 

Βράζουμε μέχρι να μαλακώσει ο κιμάς και να εξατμιστούν τα υγρά της ντομάτας (περίπου 20΄).

 

Ρίχνουμε τα κόκκινα φασόλια στραγγισμένα και αφήνουμε να βράσουν όλα μαζί για 5΄-10΄ ακόμη. 

Σερβίρουμε με πατάτες.

Αν θέλουμε, βάζουμε στο κέντρο του φαγητού μια κουταλιά τυρί κρέμα και πασπαλίζουμε με κόλιαντρο ή μαϊντανό.

Αν περισσέψει φαγητό για την επομένη, μπορούμε να το βάλουμε σε μια τορτίγια, να το καλύψουμε με 1 φέτα τυρί τσένταρ, να τυλίξουμε την τορτίγια και να την ψήσουμε για 10΄ στους 180 βαθμούς κελσίου.
Γίνεται μούι μπιέν. Ούτε φωτογραφία δεν πρόλαβα να βγάλω …

.

 

Σεκέρ παρέ …

- Ζαχαροκόμματος!      
- Άλλο πάλι και τούτο. Τι είναι το  ζαχαροκόμματος; Μήπως κανένα παλιομοδίτικο πείραγμα για κοπελάρες όπως το Γεια σου τσολιά μου, το Φρεγάτα μου πανέμορφη, φρεγάτα μου πανώρια του Χατζηχρήστου για τη Ντεντάρα ή το πλαγγονάρα μου του Βουτσά;
- Ουδόλως. Πρόκειται απλώς για μια χειροποίητη μετάφραση/απόδοση του σεκέρ παρέ.
- Δηλαδή;
- Δώσε βάση: Σεκέρ = ζάχαρη
Παρέ = κομμάτι. Το όλον;
- Ζαχαρένιο κομμάτι. Ή κομμάτι με ζάχαρη.
- Τουτέστιν;
- Ζαχαροκόμματος.
- Φέρε τον έλεγχο να σου βάλω άριστα …

Σεκέρ παρέ

    
υλικά:
250 γρ. φαρίνα
75 γρ. ψιλό σιμιγδάλι
75 γρ. ζάχαρη άχνη
125 γρ. μαργαρίνη μαλακή
1,5 αυγό (ναι, γίνεται!)

Για το σιρόπι:
500 γρ. ζάχαρη
750 γρ. νερό
λίγος χυμός λεμονιού

Χτυπάμε στο μίξερ τη μαργαρίνη με τη ζάχαρη. 

Σε ένα μπωλ χτυπάμε ελαφρά με πηρούνι το ένα αυγό. 

Προσθέτουμε το μισό στο μείγμα της μαργαρίνης και κρατάμε το υπόλοιπο για την επάλειψη των γλυκών. 

Προσθέτουμε και το άλλο αυγό και συνεχίζουμε το χτύπημα. 

Τελευταία ρίχνουμε τη φαρίνα και το σιμιγδάλι. 

Αν χρειαστεί, ζυμώνουμε και λίγο με το χέρι, μέχρι να έχουμε μια μαλακή και λεία ζύμη.

 
Πλάθουμε μικρά μπαλάκια, τα πιέζουμε ελαφρά ανάμεσα στις παλάμες μας και τα βάζουμε σε αντικολλητικό ταψί, αφήνοντας λίγο κενό ανάμεσά τους. 

Τα αλείφουμε με το αυγό που κρατήσαμε και χαράζουμε την επιφάνειά τους χιαστί με ένα πηρουνάκι.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 20΄-25΄. 

Φτιάχνουμε το σιρόπι βράζοντας για 3΄ τα υλικά του και σιροπιάζουμε τα σεκέρ παρέ χλιαρά, με ζεστό σιρόπι.

 

Μπορούμε πριν ψήσουμε τα σεκέρ παρέ να βάλουμε από ένα αμύγδαλο στο κέντρο ή αφού τα σιροπιάσουμε να βάλουμε στην επιφάνειά τους αμύγδαλο φιλέ.  

Τρατάρουμε.

.

.




.

Πράσινες τηγανητές ντομάτες …

… Ένα ταξίδι αστραπή στα πάτρια εδάφη του ετέρου.
Μια μάνα απαρηγόρητη που οι ντομάτες του κήπου για κάποιον ανεξήγητο λόγο χαλάνε πριν κοκκινίσουν.
Μια πανούργα μαγείρισσα που αρπάζει την ευκαιρία για να ικανοποιήσει ένα απωθημένο χρόνων.
Κάπως έτσι συνωμότησε το σύμπαν για να φτάσουν επιτέλους στο τραπέζι μου οι …

Πράσινες τηγανητές ντομάτες

Πλένουμε καλά τις πράσινες ντομάτες και τις στεγνώνουμε.

 Τις κόβουμε σε ομοιόμορφες ροδέλες και τις αλατοπιπερώνουμε.

Τώρα βρισκόμαστε σε τρίστρατο. Θέλουμε ένα απλό αλεύρωμα, ένα κλασικό πανάρισμα με φρυγανιά  ή καλαμποκάλευρο, τηγάνισμα ή ψήσιμο στο φούρνο; 

Εγώ προτίμησα να φτιάξω τις μισές ντομάτες με τον απλούστερο τρόπο για να διακρίνω απρόσκοπτα την ιδιαίτερη και ελαφρώς υπόξινη γεύση τους: αλεύρωμα με αλεύρι για όλες τις χρήσεις …

και τηγάνισμα μέχρι να μαλακώσουν.

Στις υπόλοιπες επεφύλαξα μοίρα διαφορετική. Πέρασμα από χτυπημένο αυγό, πανάρισμα με καλαμποκάλευρο …

και τηγάνισμα μέχρι να χρυσίσουν.

Το γευστικό αποτέλεσμα ήταν εξόχως ικανοποιητικό. 

. 

Σαγανάκι με αυγά …

… Το σαγανάκι που μασείς
εγώ τό ΄χω φτιαγμένο,
με ημίσκληρο και δυο αυγά
τό ΄χω μαγειρεμένο. 

Πρώτα το τηγάνι θα ζεστάνω, 
το τυρί θα βρέξω κάτω-πάνω 
ύστερα στ’ αλεύρι το κυλάω 
στο ζεστό το λάδι τ’ ακουμπάω. 

Σπάσε τ’ αυγουλάκια, αλάτια πιπεράκια, 
δυο σταγόνες γάλα για να χτυπηθούν καλά, 
ρίξτα στο τηγάνι, χέρι που δεν πιάνει 
πάντα ξεκινάει απ’ τα εύκολα κι απλά.

 

Τι άλλο να σκεφτώ πια η δόλια μάνα …

.

Μελιτζάνες με σάλτσα λαχανικών και τυρί …

… Τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια  επιτάσσει άσμα γνωστόν, παραδοσιακόν και απολύτως ορθόν, γιατί το μελιτζανί δεν είναι και χρώμα να το φορέσεις και να σε αναδείξει.
Τις μελιτζάνες τουλάχιστον τις κολακεύει, τις κάνει ξεχωριστές και στα δικά μου μάτια ιδιαίτερα ελκυστικές.

Δύσκολο λαχανικό οι μελιτζάνες. Ξέρω πολλούς που δε θέλουν ούτε να τις βλέπουν. Εγώ πάντως δεν μπορώ να τους αντισταθώ. Πότε κάνω μελιτζανόρυζο, πότε μελιτζανόπιτα με ανθότυρο, άλλες φορές χτίζω πυργάκια ή ροδέλες κι άλλες φτιάχνω μελιτζανοκεφτέδες.
Από τα αγαπημένα μου πιάτα όμως είναι οι …

Μελιτζάνες με σάλτσα λαχανικών και τυρί

Οι ποσότητες των υλικών εξαρτώνται από το πόσα στόματα θέλουμε να ταΐσουμε.

Καθαρίζουμε τις μελιτζάνες, τις κόβουμε κατά μήκος σε χοντρές λωρίδες, τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε σε σουρωτήρι τουλάχιστον 30΄, να ιδρώσουν. 

Τις στύβουμε και τις τηγανίζουμε ή τις βάζουμε σε ταψί, τις λαδώνουμε και τις ψήνουμε μέχρι να μαλακώσουν.

Σωτάρουμε 1-2 κρεμμύδια σε φέτες, προσθέτουμε σκόρδο, καρότο σε ροδέλες, πιπεριές, ντομάτα στον τρίφτη ή χυμό και λίγο νερό και βράζουμε για λίγα λεπτά. 

Αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε μαϊντανό ψιλοκομμένο.

Καλύπτουμε τις μελιτζάνες με τη σάλτσα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 45΄ περίπου. 

Μετά το πρώτο ημίωρο τρίβουμε αν θέλουμε ανθότυρο ή φέτα στην επιφάνεια, καλύπτουμε και με φέτες ημίσκληρου ή γκούντα και ψήνουμε για 15΄ ακόμη.

.

Μπακλαβάς με ελαιόλαδο …

… Όλο λάδι λάδι και τηγανίτα τίποτα. 
Πάντα μ’ εντυπωσίαζε αυτή η παροιμία. Υπήρχε λοιπόν εποχή που περιζήτητο ήταν το ταπεινό κουρκούτι και όχι το λάδι; Τι εποχή ήταν αυτή; Μακρινή το δίχως άλλο, μια εποχή χωρίς σπρέντ, τρόικες και μνημόνια. Ίσως μια εποχή στην οποία τα αρχικά ΔΝΤ να σήμαιναν απλώς  Δημήτριος Νικολάου Τριανταφύλλου.
Έμπνευση για τις ανωτέρω αμπελοφιλοσοφίες στάθηκε μια τηλεοπτική συνταγή για μπακλαβά ζεματισμένον με ελαιόλαδο και περιχυμένον με μέλι, αντί για σιρόπι.  
Παρότι δεν αγαπώ καθόλου τα καρύδια, αποφάσισα να τον φτιάξω. Μόνο και μόνο για τον απίστευτα τραγανό ήχο που έκαναν τα φύλλα του στο δάγκωμα …

Μπακλαβάς με ελαιόλαδο

υλικά:
450 γρ. φύλλο κρούστας
450 γρ. καρύδι χοντροκομμένο
1 κούπα ζάχαρη (εγώ έβαλα μόνο 4 κουταλιές)
κανέλλα, γαρύφαλλο
1 ποτήρι ελαιόλαδο
1 ποτήρι μέλι

Ετοιμάζουμε τη γέμιση ανακατεύοντας το καρύδι με τη ζάχαρη, την κανέλλα και το γαρύφαλλο.

Λαδώνουμε ένα πυρέξ 33x23 εκ. και στρώνουμε το πρώτο φύλλο χωρίς να το λαδώσουμε. 

Πασπαλίζουμε με τη γέμιση.

Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο μέχρι να τελειώσουν τα φύλλα, φροντίζοντας να βάλουμε ένα διπλό φύλλο πάνω-πάνω. 

Κόβουμε το μπακλαβά σε κομμάτια. 

Ζεσταίνουμε σε κατσαρολάκι το λάδι μέχρι να κάψει καλά και το ρίχνουμε (αρχικά με κουτάλα και μετά με το κατσαρολάκι) πάνω στο μπακλαβά. 

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, μέχρι να ξεροψηθεί (στο δικό μου φούρνο χρειάστηκαν 40΄- 45΄).

Περιχύνουμε το ζεστό μπακλαβά με το μέλι, στα σημεία που τον έχουμε κόψει.

Δοκιμάζουμε με λαχτάρα τον ιδιαίτερο αυτό μπακλαβά και διαπιστώνουμε ότι είναι τραγανός, γλυκός, αρωματικός και μελωμένος. Κοινώς, ακαταμάχητος.

Τρατάρουμε.

.

 

Γίγαντες στο φούρνο …

… Γιγαντομαχία.

…  Οι γίγαντες είναι από τα αγαπημένα φαγητά του my significant other. Και η μόνιμη επωδός του στην κλασσική ερώτηση ‘ τι θέλετε να μαγειρέψω; ’.
Πριν να τους μαγειρέψω όμως προηγούνται πολλές γιγαντομαχίες. Μια μάχη πρώτα απ' όλα με τους ίδιους τους γίγαντες - να είναι άσπροι, ελληνικοί, βραστεροί, οικονομικοί, να μην ξεφλουδίζονται και πάει λέγοντας.
Κι έπειτα πρέπει να πολεμήσω και να νικήσω τους γίγαντες των μαγέρικων,  που πάντα είναι πιο νόστιμοι, πιο καλά αλατισμένοι, με πιο πολύ ζουμάκι, με πιο ωραία κρούστα και πάει λέγοντας.
Αυτή τη φορά όμως θα προετοιμαστώ για πόλεμο και θα νικήσω σ' αυτή την ιδιότυπη γιγαντομαχία.
Ανοίγω βιβλία παλιά και καινούρια, από τη Χρύσα Παραδείση και τον κλασσικό Τσελεμεντέ μέχρι τη Μυρσίνη Λαμπράκη και τον αρχιμανδρίτη Δοσίθεο. Κάνω κι ένα σύντομο σερφάρισμα στα κύματα του διαδικτύου. Κι όπως πάντα καταλήγω σ' έναν συγκερασμό των όσων με κόπο συγκέντρωσα.

Είμαι πανέτοιμη. Σαν άλλη Αθηνά παίρνω το δόρυ, φοράω την αιγίδα και ξεκινώ. Ποια μοίρα να επιφυλάξω στους γίγαντες; Να ρίξω επάνω τους βουνά και νησιά, όπως ο Δίας στον Τυφωέα και η Αθηνά στον Εγκέλαδο; 

Όχι. Θα τους ψήσω στο φούρνο …

Γίγαντες στο φούρνο 

      

υλικά:

250 γρ. γίγαντες 

1 μεγάλο κρεμμύδι σε φέτες
3 σκελίδες σκόρδο σε φέτες

2 καρότα σε ροδέλες

φρέσκια ντομάτα στον τρίφτη ή τοματοχυμός

άνηθος ψιλοκομμένος

2 δαφνόφυλλα

αλάτι, πιπέρι

3 φλυτζάνια από το νερό
στο οποίο έβρασαν οι γίγαντες

Μουλιάζουμε τους γίγαντες αποβραδίς. Τους ξεπλένουμε, τους βάζουμε σε κατσαρόλα με κρύο νερό που να τους σκεπάζει και τους βράζουμε για 5΄. 

Τους στραγγίζουμε, γεμίζουμε ξανά με κρύο νερό και τους βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν (περίπου 1 ώρα). 

Στραγγίζουμε, αφού κρατήσουμε 3 φλυτζάνια από το νερό στο οποίο έβρασαν.

Σωτάρουμε το κρεμμύδι με λίγο λάδι και προσθέτουμε το σκόρδο και το καρότο - πάντα βάζουμε καρότο στα όσπρια γιατί τα κάνει πιο εύπεπτα και λιγότερο εκρηκτικά. 

Ρίχνουμε τη ντομάτα, τον άνηθο, τη δάφνη, αλάτι και πιπέρι και βράζουμε τη σάλτσα για 5΄. 

Αδειάζουμε τους γίγαντες σε πυρέξ, τους ανακατεύουμε με τη σάλτσα και προσθέτουμε 2 φλυτζάνια από το νερό που κρατήσαμε.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς κελσίου, για 1 ώρα περίπου, προσθέτοντας -αν χρειαστεί- και το υπόλοιπο νερό.

    

Σερβίρουμε περιχύνοντας κάθε μερίδα με λίγο ωμό λάδι.

. 

Κοτόπουλο στη σακούλα …

… Γουρούνι στο σακί; Όχι βέβαια. Είμαστε υπέρ της δυνατότητας επιλογής και υπέρ της διαφάνειας. Ακόμη κι αν πρόκειται για μια απλή διάφανη σακούλα ψησίματος, σαν κι αυτή που ανακάλυψα τακτοποιώντας τα συρτάρια της κουζίνας μου.
Κύριος οίδε πώς βρέθηκε εκεί, μόνη κι έρημη, χωρίς τουλάχιστον ένα χαρτί με οδηγίες για να ξέρω πώς να τη χρησιμοποιήσω. Ακόμη και το internet που γνωρίζει τα πάντα, δεν κατάφερε να με διαφωτίσει επαρκώς. Τι έχεις Γιάννη, τι είχα πάντα. Για μια ακόμη φορά θα αυτοσχεδιάσω …

Κοτόπουλο στη σακούλα

 

Το πειραματόζωο ήταν ένα κοτόπουλο 1,5 κιλού. 

Ανακάτεψα σ’ ένα πιάτο αλάτι, πιπέρι και ρίγανη και το έτριψα καλά με το μείγμα μέσα κι έξω.

 Γέμισα την κοιλιά του με μερικές σκελίδες σκόρδο χωρίς να τις ξεφλουδίσω, δυο φλούδες λεμονιού και 2 κλωναράκια δεντρολίβανο, το άλειψα με λάδι, το τύλιξα με μεμβράνη και το άφησα στο ψυγείο να νοστιμίσει.

Όταν κοντοζύγωνε το μεσημέρι, πασπάλισα το εσωτερικό της σακούλας ψησίματος με μια κουταλιά αλεύρι και την κούνησα καλά να απλωθεί παντού. 

Πρόσθεσα λίγα μυρωδικά ακόμη στο κοτόπουλο και το έβαλα στη σακούλα. 

Δίπλα έβαλα πατατούλες ολόκληρες, αλατοπιπερωμένες και ριγανάτες και 4-5 σκελίδες σκόρδο. 

Έκλεισα τη σακούλα με το ειδικό κλιπ και την τρύπησα 2-3 φορές με μια οδοντογλυφίδα, για να μπορεί να βγαίνει ο ατμός. 

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, στην κάτω-κάτω σχάρα, για 1.30΄ περίπου στους 190-200 βαθμούς κελσίου. 

Δε χρειάστηκε να προσθέσω ούτε άλλο λάδι, ούτε άλλο υγρό. Η σακούλα φούσκωσε μετά από λίγο και το φαγητό ψήθηκε με τα δικά του υγρά, ροδοκοκκίνησε και –κάτι που με αιφνιδίασε- μας έσπασε τη μύτη όση ώρα ψηνόταν.

Έκοψα τη σακούλα με ψαλίδι, όπως η μαμά κατσίκα την κοιλιά του λύκου που έφαγε τα επτά κατσικάκια, και ιδού το αποτέλεσμα ...

Ήταν ένα απόλυτα επιτυχημένο πείραμα, που θα επαναληφθεί με την πρώτη ευκαιρία. Όχι ότι μου έχουν λείψει οι έπαινοι, αλλά το συγκεκριμένο φαγητό επαινέθηκε εξαιρετικά και απ’ όλους.

Η κόρη μου, που πάντα μονομαχούσε με τον πατέρα της για τα μόλις 2 μπουτάκια του καημένου του πτηνού, για πρώτη φορά ζήτησε να φάει στήθος. Κι όταν τη ρώτησα από πότε τρως στήθος κοτόπουλο; μου απάντησε ατάραχη από σήμερα …

.